KAÇAK

TÜMÖR

"Zeynep, canım benim bak hiçbir şey için ümidini kaybetme, şimdilik bir şey yok. Birkaç tahlil eksik gelmiş bir daha tahlil vermen lazım, biz bir şeyden şüpheleniyoruz ama şimdilik çok erken." Dedi. Sanırım beni korkutmamak için sakin konuşuyordu.

"Neyden şüpheleniyorsunuz Rümeysa, bana açık konuş." Dedim sabırla.

"Zeynepcim biz tümörden şüpheleniyoruz ama hemen aklına kötü şeyler gelmesin iyi mi kötü mü onu raporlardan anlicaz." Dedi. Tahlilleri verdim Teşekkür edip Hastaneden çıktım. Eve gitmeden önce bu gece Arya nin bizi götürdüğü uçuruma geldim. Ve arkadaşlarımın yanında soyleyemediğim şeyleri haykırdım.

"BAŞIMDA TÜMÖR VAR. BELKİ KESIN DEGIL AMA HİSSEDİYORUM. ORDA DURUYOR VE BANA HER AN KENDINI HATIRLATIYOR. BU TÜMÖR YUZUNDEN SEVDIKLERIMDEN UZAK DURUYORUM. NE YAPICAM BILMIYORUM. BENİ SEVENLERE KARSILIK VERMELIMIYIM, BU YAPTIGIMDA ONLARI YUZ ÜSTÜ BIRAKIR MIYIM BILMIYORUM. BILMIYORUM. HICBIR ŞEY BILMIYORUM."

Ucurumun kenarinda biraz daha kaldiktan so ra arabaya geri döndüm. Telefonuma baktığımda kızlardan aramalar mesajlar vardı. Farhandan da birsuru arama vardı. Hiçbirine dönmeden arabayı eve sürdüm.

Kapıya geldiğimde kimseyi rahatsız etmemek için arkadan dolaşıp mutfaktan girdim. Şimdi uyumuslardir rahatsız etmiyim diye düşündüm. Mutfaktan çıkıp salona girdiğimde herkezin kanepede oturup sayikladigini gördüm. Ne yani beni mi beklemişlerdi. Yatakları yapmak için kızları kaldırdım. Benimle konuşmak isteseler de şimdi değil diye geçiştirdim.

Gençleri de tek tek kaldırdık. Hepsi bana yardım etmek ister gibi bakarken onlara gülümsüyordum.

Arya bize dönüp "Eskisi gibi?" Diye sorar gibi konuştu. Nevin de ben de kabul edip Arya nin odasına çıktık. Gençliğimizin başlarında çok eğlenirdik.

Arya yatağın ortasına kendini atınca ikimiz de yanına yattık. Tıpkı geçmişteki gibiydi. Bu şekilde yatmayali uzun zaman oldu diye düşündüm. Üçümüz de kendimizi uykunun kollarına bırakmıştık.

Arya'nın anlatımından

Akşam kızları yanıma aldiğimda eski günler aklıma gelmiş. Yerde oturur çekirdek, sigara ne varsa vakit geçirirdik. Tabi bunun sonunda aileye yakalanma telaşı da vardı o zamanlar, tabi 17-18 dik sonuçta.

Sabah uyandığımda bu aralar işi çok boşlandığım geldi aklıma hem Zeynebin derdini de öğrenmem lazımdı.

Kızları uyandirmamaua çalışarak yerimden kalktım ve hemen üzerimi degistirdim. Küçük postişlere 'Karakoldayım' yazıp dolaba yapıştırdım ve hemen kimseyi rahatsız etmeden çıktım.

Karakola geldiğimizde Caneri gördüm ve biraz sohbet etmeye başladık.

"Kayiplardaydin, yine kaçtın zannetmiştim." Dedi gülerek.
"Maç vardı ya dün ona gittim abi kaçırdığımı nerde gördüm." Dedim hemen.
"Doğru ya benim aklımdan çıkmış, malûm yeni üyemizle ilgileniyoruz." Dedi yüzündeki huzurlu gülümsemesiyle.
"Sorma Caner gelemedik görmeye, hediye flan. Bu gece müsaitsen bi gelelim olur mu?"
"Saçmalama kızım musaitiz tabi ama gerek yok öyle şeylere siz zaten verilen en güzel hediyeyi verdiniz bana." Dedi minnetle.

İşlerim bitmiş hava da kararmıştı. Arabaya geçtim ve bu gün hiç bakmadığım telefonuma baktım. Boradan aramalar mesajlar vardı ve kızlardan da.

"Bu sefer haber bırakmışsın. Ama bi görseydim keşke seni."
"Çok mu yoğunsun "
"Güzelim cevap vermicekmisin?"
"Oraya geliyorum"
"Işine bu kadar odaklanman çok güzel ama beni unutuyorsun."
"Seni uzaktan görmek bile yeter bana"
"Eve geç kalma "