KAÇAK

KAHVALTI

Duran arabayla kapattığım gözlerim açmıştı. Uyumuyordum sadece yorulmuştum. Borayı beklemeden hemen arabadan inip eve ilerledim ve kapıyı çaldım.
Kapıyı Zeynep açmıştı ve beni görür görmez direk sarılmıştı. Birden geldiği için karnım acımış bu da hafif inlememe sebep olmuştu.

Zeynepden ayrılıp sorularını duymadan ilerlerken salona girmeyi düşünmüyordum ama zaten herkez beni holde karsilamisti.

Bir müddet durup herkeze baktım. Onları telaslandirmistim bunun farkındaydım ve yüzlerinden de bariz belliydi ne hissettikleri ama yanlız kalmaya ihtiyacım vardı.

"Iyiyim." Sadece bunu söyleyip tekrar odama çıktım. Pesimdeki ayak seslerinin de kime ait olduğunu tahmin edebiliyordum.

Belimdeki silahı yerine koyarken kapı açılmış ve Bora içeri girmişti. Hiç bir şey söylemeden dolaptan kıyafetlerimi alıp banyoya geçtim. Üzerimi değiştirip yaticaktim.

Alt geceligimi giydim fakat üstü çıkardığimda kanlanmis göbeğimi gördüm. Pansumandan sonra giyinirim diye tekrar çıkardığımı geri giydim ve odaya geçtim. Nevin içerideydi ve elindeki pansuman çantasıyla beni bekliyordu. Boraya baktığımda dolaba yaşlanmış bana bakıyordu.

"Gel kuzen kanamam varmış ona bakiyim." Nevinin konuşmasıyla bakışlarını Boradan çekip Nevinin yanına gittim. Yatağa uzandığında Bora nin gözleri hala bendeydi ve çekmiyordu. Ama bi cik da üzerimi cikartiyim.

"Üstünü cıkartıcak misin Arya, yardım ediyim mi?" Nevinin tekrar konuşmasıyla bakislarimi ona cevirdim ve en kötülerini ona attım. Yerimiydi şimdi söylediği şeyin tamam kocam olabilirdi ama ben nasıl kalıyım yarı çıplak onun yanında.

"Ben yicek bir şeyler getiriyim atıştırıp yatarsın." Bora sanırım derdimi anlamış ve odadan çıkmıştı.

Üzerimdeki kazağı çıkartıp Nevine baktım.
"Al" sert sesimle ne olduğunu anlasa da susmuş yarama dönmüştü.

"Kuzen müsait misin?" Zeynebin kapıdan gelen sesiyle onay verip içeri çağırdık. Tabi karnımı görünce yüzünü buruşturmuş ve o da bana sövmüştü. Neden herkez bana kızıyordu, benim onlara kızmam gerekiyordu benden sakladıkları şey hayatımı ilgilendiriyordu. Acaba bildiğimi bilmiyorlar miydi?

Onlar benimle uğraşırken ben Borayı düşünüyordum. Bana bu gece çok bağırmıştı, tamam sinirlerine hakim olamamış olabilirdi ama beni dinlemiyordu ve bana Aryam yerine Arya diyordu.

Bunun altında başka bir şey aramak istemesem de ister istemez düşünüyorum. Benim çocuğum olmicaktı ve Boranın önünü kapatıyordum acaba hic düşünmüşmüydü, ayrılmayı. Eğer öyle bir şey yaparsa ona zorluk caikartmazdima ama insanlığını sorgulardım.

"Üzerini giyin kuzum abin var kapıda." Nevinin söylediğiyle tişörtünü üzerime geçirdim. Abım içeri girmiş pesinden de Bora elindeki tepsiyle girmişti. Ister istemez kendimi rahatsız hissetmiştim. Abimin yanında basım açık dolaşıyordum Boraya da alışıyordunum ama ikisinin bulunduğu ortamda hiç böyle bir şey olmamıştı ve istemsiz elim başıma gitmişti.
Nevinin kalktığı yere abım oturmuş ve elimi avuçlarının içine alarak konuşmuştu. Gozlerimin içine onay almak ister gibi bakıyordu.

"Güçlü olacaksın dime?" Hafifçe kafami salladım ama gözlerim şimdiden dolmuştu.

"Saçma sapan şeyler yapmicaksin?" Sorusuyla Boraya kaydı gözlerim. Sanırım beni uçurumun kenarında görünce baya yanlış anlamıştı. Manyak miydi bu?

Kafamla yine onay verince abım bir Boraya bir bana bakıp "birbirinize destek olcaksınız?" Diye sorunca Borayla baktım onaylar şekilde sallanan kafasına karşılık gülümseyip bende onayladım.