KAÇAK

CAN - NEVİN

"Hayırdır kızım sen niye gülüyorsun?"

Karşımda Nevinin dalıp dalıp gülümsemesini karşılık ben de gülerek konuşmuştum. Fakat beni duymamıştı. Bunun üzerine Zeyneple birbirimize bakıp iyice meraklanmıştık.

"Nevin?"
"Kardeşim duymuyor musun?"

Zeyneple birbirimize bakıp olanlara anlam vermeye çalışıyorduk. Elimi gözlerinin önünde salladigimda gülen yüzüyle bana döndüğünde konuştum.

"Diyoruz ki Zeynebin oğlunun adi Zehra olsun diyoruz kuzen nasıl?"

Bu söylediğime gülmemeye çalışırken Zeynebin kıkırtısıni duymuştum ama beni asıl şaşırtan şey Navinin cevabı olmuştu.

"Olur kuzen çok güzel."
"NEVİN!!"
Bağırmamla kendine gelmiş şaşkın gözlerle etrafa bakıyordu.

"Kızım ne oluyor?"
"Ne olmuş ki?"
"Hatırlamıyor musun gerçekten."

Nevin bir bana bir Zeynebe bakarken kafasını olumsuz yönde salladı.

"Deminden beri seninle konuşuyoruz değişik değişik cevaplar veriyorsun. "

"Kusura bakmayın valla ya. Dalmışım ben"

"Orası belli de konu nereye daldığın. Hayırdır hem sen dün gece nerdeydin? Arıyoruz telefonun kapalı, Cana ulaştık en sanunda da haberim var dedi diye seni aramaya koyulmadim ona gore. Hem dun akşam Canlaydın hem bu gün bu haldesin sana ne oluyor kuzen hayırdır?"

Gözlerini kacirp kaçırıp yok kanka konuştuk sadece demesinin üzerine bizdeki merak iyice arttı.

"Anlat kardeşim." Benim düşüncelerimin tercümesini Zeynep yaptı. Ve bu cumledeki ince detayı sadce üçümüz anlardık.

Kardeşim lafının söyleyiş şekli öt yoksa öttururuz demek di.

"Ya kanka ya çok utaniyoruumm."

Elleriyle yüzünü kapatıp kelimeleri uzatarak konuşması aklımdaki düşünceleri doğruluyordu. Bir şeyler olmuştu ama inşallah yanlış şeyler olmamıştır diye düşündüm o an.

"Oha, olaya gel. Ne oldu lan?"

Zeynep heycanla -Hem de o kadar çok heyecanlanmıştı ki tabiri caizse öne atilcam diye masanın üzerine yatmisti- o da bu aralar tepkilerini kontrol edemiyordu bu da hamileliginden kaynaklanıyordu diye düşünüyordum ama sanki biraz erken başlamıştı ve Zeynebi tanıyorsam özellikle kocasına karşı naz yapıyordu. Akilli kız valla el bebek gül bebek bakıyordu Farhan ona ve bizimki de bu durumu kullanıyordu.

"Ya kanka işte dün akşam aldı beni gittik sahile. Orda ben konuşmaya başladım hani sanki ilişkimiz bitiyormuş gibi konuştun ki öyleydi zaten siz de biliyor sunuz. Sonra bu beni aldı arabaya attı. Benden çit çıkmıyor ama korkuyorum çünkü sinirli. Hatta direksiyonu öyle sıktı ki elleri beyazdı yani. Sonra bir eve geldik. Hani içeri girdik işte salonda bir koltuk sadece bir de mutfakta da sadece masa sandalye flan vardı. Ev yeniydi, boştu yani. Kızlar bana ne dedi biliyor musunuz??"

Heycanla bize baktığında ağzı kulaklarına varmıştı ve ellerini koyacak yer bulamıyordu. Bu hâli gerçekten çok güzel görünüyordu ve ister istemez tebessüm etmiştim.

"Lan onay bekleme anlat işte." Anlaşılan Zeynep daha fazla susan Nevine katlanamamıştı ve leda girmişti. Nevin onay bekliyen bakışlarını bizden çekip ellerine indirdi ve heycanla konuşmaya başladı ve emin olun onun söylediklerinin üzerine Zeynep de ben de fazlasıyla şaşırmıştık. Valla Candan böyle bir şey beklemiyordum.

"Kanka bana dedi ki 'Ordudayken arabayla aynı anda kapıdan geçmeye çalıştığımız gün, işte o gün senin o arabadan çıktığını gördüğümde bu kız dedim bu kızı karım yapicam dedim ve senle birkaç cümle atistikdan sonra o eve bile girmeden en yakın arkadaşlarımdan birini aradım. Yillarca üzerinde ugrastigim bir ev vardı, mimar olmadigim halde mimarların yanında kala kala kendimi bu konuda da geliştirmiştim ve bir ev çizdim. Bir gün hayatima biri girdiginde çizimini kendim yaptığım o evde sahip çıkacaktım o kıza, o evde birbirimizin olacaktık, o evde buyutecektik çocuklarımızı, o evde ağlayıp o evde gülecektik. Hatta belki de bu evde beraber son nefesimizi vericektik. Seni gördüğüm o ilk gün bu evin inşaatını başlattım. Şimdi söyle bana seninle kurduğum hayalleri benimle yaşamadan benden ayrılmak mı istiyorsun.' Kanka bana resmen bunĺari dedi ya. Düşünebiliyor musunuz? Ben ömrümde bu kadar sevilmedim kanka, beni Can gibi kimse sevmedi. Belki ailemden bile görmediğim ilgiyi, şevkati gördüm onda. Kanka ben o adama hayır diyemedim din gece. O adam benim kalbimin merkezi olmuş. Düşünebiliyor musunuz onunla tanıştıktan vakit geçirdikten sonra derslerim bile yükselmeye başladı. Kızım aşk insani güzelleştirirmiş daha çok güzellestim lan. Şimdi ailem istemiyor diye ondan ayrılırsam hayatımın merkezini değiştirmiş olur ve yıkılirim knk. Ben, ben pişman değilim ve gerekirse o adam için canimi veririm."

Duyduklarim karşısında sevinsem de Nevinin laf arasında söylediği şeye takılmıştı aklım.

"Kanka beraber mi ol..."

"Kuzen sana yemin ediyorum ben istedim. O kadar guzel seyler hissettirmisti ki bana ben o an o evde onun olmak istedim. Adim atmak istedim..."

Sonra bakislarini ikimiz arasinda gezdirdi teokimizi olcuyirdu ve ne kadar sasirsam da belli etmemeye calisiyordum.

"Adim atmak istedim ama knk Can buna da izin vermedi, adam resmen engel oldu. Kim yapar böyle bir şeyi ya, ben cidden orda kararımı vermiştim ve gerçekten ciddiydim ama Can 'şimdi değil güzelim, şimdi değil.. Sen bu eve benim kucağında ve gelinliğinle gireceksin. Saçının tek bir teline kadar her şeyinle o zaman benim olacaksın.' Dedi knk. Ben bu adama gittikçe daha çok aşık oluyorum. "

Nevinin anlattıkları karşısında yeri geldi sasirdik yeri geldi kızdık yeri geldi taktir ettik. Emin olduğum bir şey varsa o da Canım Nevine çok iyi geldigydi. Ama bu her an bir delilik yapmicağı anlamına gelmiyordu.