KAÇAK

Yengem?

Fazla edebiyat yapamıyorum o yüzden hikaye kendini anlatıcaktır.

"Arya!" Diye seslenmisti abım. Açıkçası korkmadım değil bu saatte ne oldu acaba, hem bu ne zaman gelmişti. Benim bildiğim şehir dışına cikmisti.

"Efendim abi." Dedim.
"İşin var mı? Seninle bi yere gitmemiz gerekli." Diyince bende merak duygusu bi artmaya başladı gecenin 10 unda nereye gidicektik.

" Yok abi, hayırdır ne oldu?" Dedim merakla. Bi tebessüm belirdi yüzünde sonra da "Gidince anlarsın." Dedi.

Kabanımı üzerime aldim ve evden çıktık. Çıkarken de Ayşe sultanın soruları arkamızdan sıralamaya başladı. Bu ani çıkışlarımıza alışmış olması lazım ki fazla da üzerinde durmadı.

"Arabayı alıyım mi yoksa seninkiyle mi gidiyoruz?" Dedim. Her daim abimin arabasına bine bi tip değildim zaten benimki varken buna ne gerek vardı ki.

"Sen alma benimkiyle gideriz" dedi. Ve sürmeye başladı. İşim gereği bu saatlerde dışarı kendim çıksam da abimle uzun zamandır ilk defa çıkıyorum ve bu da beni meraklandiriyodu.

"Hayırdır abi bu saate?"
"Köye gidiyoruz şimdilik bunu bil orda her şeyi sana anlatacağız." Dedi ama ikinci çoğul kullandı şimdi bu ne oluyo ya.

"Anlatıcağız?" Dedim soru sorar şekilde. O da sadece "bekle biraz" demekle yetindi.

Bu arada ben kendimi anlatiyim size.
Ben Arya AKSEL, 26 yaşındayım ve hayallerimdeki mesleği yapmaktayım; POLISIM. Tabi ailemi ikna edene kadar akla karayı seçtim orası ayrı bi mevzu. Eee abım asker olunca bana da ilk başta izin verilmedi sonuçta bir aileden iki kişi silah altına girmezmiş bunu kaldıramazlarmış falan filan. Tabi benim kendi başıma kayıtları yapıp eğitimlere gitmem abimin de bir nevi arkamda olması bizimkileri ikna etmeye de yetti. Uzun lafın kısası mesleğimi çok güzel bir şekilde ilerletiyorum.

Az önce ki şahit olduğunuz konuşmaların sahibi abim Okan. 30 yaşında. Üniversiteyi inşaat üzerine okurken bir anda askerlik isteğinin üzerine mülakatlara girerek uzman erbaş olmaya karar verdi. Ordan da kısa zamanda komutanlığa yükseldi. 3 ay önce de askerliği bıraktı ve cafe-pastane tarzı bir mekan açtı, biraz zor oldu ama yavaş yavaş etrafta tanınmaya başladı ve gençlerin de gozde mekanı haline geldi.

Bir de erkek kardeşim var Berk, 20 yaşında. Benden küçük olmasına rağmen çoğu zaman abimmış gibi davranır sahiplenme içgüdüsü olması lazım. Benim küçük kardeşim ( ne kadar küçük olmasa da ) bu sene tıptaki 2. Senesi. Annem ve babamın dediğine göre ailedeki normal kişi Berk miş.

Ben bunları düşünürken araba durdu ve karşımdaki eve baktım. Çocuklugum bu evde geçmişti ne çok anilarimiz vardi. Sonrada büyüyüp iş sahibi olunca da köyden ayrılıp şehir merkezine taşınmıştık.

Abim "Hazırmısın Arya?" Diyince bi an afalladım. " Neye hazırım?" Dedim ve abım cevap vermeden eve yürümeye başladı. Kapı biz gelmeden açılınca olduğum yerde durdum ve bir abime bir de karşımdaki kıza baktım. Düşündüğüm şey olamazdı dime.

"Arya orada mi bekliceksin? Yengenle tanışmak istemezmisin?" Diyince yine tahminlerimde yanılmadığımı anladım.