အခန္း (၁၈)

7K 1.4K 75
                                    

အခန္း (၁၈) - ဝမ္စစ္
~~~~~~~~~~~~~~

စုန္ယြီ၏အၾကည့္ေတြက ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရွဲ႕ေဆြ႕လက္ထဲက စာရြက္ေတြေပၚ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ "ဒါက ဘာလဲ?"

ရွဲ႕ေဆြ႕သည္ အသာျပံဳးလိုက္ပီး "ႏွစ္သစ္ေက်ာင္းသားကိုယ္စားျပဳမိန္႔ခြန္း"

စုန္ယြီသည္ ယူၾကည့္လိုက္ပီး စာရြက္ေတြလွန္ၾကည့္လိုက္ပီးေနာက္ က်စ္သပ္လိုက္သည္။ "ဒါက တစ္ၿမိဳ႕လံုးအဆင့္တစ္ကို ဆက္ဆံတဲ့ပံုစံေပါ့ တစ္တန္းလံုးရဲ႕အေရွ႕မွာ စကားထြက္ေျပာရတဲ့ခ်ိန္ မင္းစိတ္လႈပ္ရွားေနမွာလား?"

ဒါက တကယ့္ကို ထူးဆန္းသည့္ေမးခြန္းပင္။ ရွဲ႕ေဆြ႕သည္ အရင္ဘဝတုန္းက မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ မိန္႔ခြန္းေျပာဖူးသည္။ ကုမၸဏီမွာ၊ တကၠသိုလ္မွာ၊ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာစုေဝးေဟာေျပာပြဲေတြမွာ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး၊ သက္ႀကီးရြယ္အို ႏွင့္ လူငယ္ေတြ၊ ေအာင္ျမင္တဲ့သူေကာ သာမန္လူေတြေကာ၊ ျပည္တြင္း ျပည္ပက လာေရာက္နားေထာင္သည့္သူေတြ၊ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ သက္ဆိုင္သူေကာ မသက္ဆိုင္သူေကာ ဒီလိုလူေတြအမ်ားႀကီးကို ရင္ဆိုင္ဖူးသည္။ အထက္တန္းေက်ာင္း ႏွစ္သစ္ေက်ာင္းသားကိုယ္စားျပဳမိန္႔ခြန္းထြက္ေျပာရတာေလးအတြက္နဲ႔ သူက ဘယ္လိုလုပ္ပီး စင္ေၾကာက္တာျဖစ္မွာလဲ?

ဒါေပမယ့္ စုန္ယြီ၏စကားကိုၾကားလိုက္သည့္အခါ သူသည္ စေနာက္ခ်င္သည့္အျပံဳးျဖင့္ မ်က္လႊာကိုနည္းနည္းခ်လိုက္ကာ "နည္းနည္းေပါ့"

A66, Lagrange နဲ႔ ၁၃၅ဒီဂရီ တို႔ေၾကာင့္ အရွက္ရခဲ့တာေတြကို စုန္ယြီက ေမ့သြားပီျဖစ္သည္။ သူက ၾကင္နာတတ္ပီး ႏွလံုးသားေႏြးေထြးသည့္သူျဖစ္တာေၾကာင့္ ရွဲ႕ေဆြ႕အား ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္သည္။ : "စိတ္မလႈပ္ရွားနဲ႔ မင္းကိုေထာက္ခံေပးဖို႔ လူေတြကို ပိုက္ဆံေပးလိုက္မယ္ လက္ခုပ္တီးရင္ ၁၀ယြမ္၊ နာမည္ေအာ္ေခၚေပးရင္ ၅၀ယြမ္ နဲ႔ စင္ေပၚတက္ပီး ပန္းစည္းေပးမယ္ဆိုရင္ ၁၀၀ယြမ္ ပန္းေတြကိုလည္း ငါဝယ္ေပးလိုက္မယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေခၚလာရင္ အပိုေငြရမယ္ လူမ်ားမ်ားပိုေခၚလာေလ သူတို႔ရမယ့္ အက်ိဳးျမတ္က ပိုႀကီးေလပဲ"

TIHCFCF Where stories live. Discover now