Tak blisko • Bucky Barnes

63.

— Madeline —

Usiadłam wygodnie przy swoim biurku i otworzyłam laptopa. Otworzyłam historie chorób swoich pacjentów i zaczęłam je w spokoju przeglądać. Miałam dzisiaj wolny wieczór i odrobinę czasu na ogarnięcie rzeczy z pracy, ponieważ James i Sam wyszli na miasto. 

Do baru. Razem.

Mogłam w końcu nadrobić zaległości i poświęcić cały ten czas na dokładne przejrzenie papierów. Czy w głębi duszy martwiłam się o Jamesa? Odrobinkę. Czy z tyłu głowy wiedziałam, że to zakończy się tragicznie? Z pewnością tak.

Mimo to byłam zadowolona, że Sam go wyciągnął. Ze względu na swoją przeszłość, Bucky unikał raczej ludzi i miejsc publicznych. Dodatkowo nadal uczęszczał na terapię, pracował nad sobą, trenował, chodził na misje, więc też nie miał jakoś super dużo czasu. Nie chciałam jednak aby siedział znowu na łóżku i czekał tylko aż wszystko ogarnę. Ucieszyłam się jak Sam zaproponował mu wyjście i po kilkunastu minutach namów James się zgodził. Dobrze mu to zrobi.

Ja w tym czasie przeglądałam historie, kwalifikowałam nowych pacjentów do operacji i śledziłam przebiegi poprzednich. Zdążyłam się już obrobić z zaległości, które powstały na moim biurku gdy wyjechałam do Wakandy. Na samo wspomnienie tego miejsca i wszystkich wydarzeń, miałam szeroki uśmiech na twarzy.

Po dobrej godzinie rozległo się pukanie do drzwi. Zmarszczyłam brwi i odwróciłam się w kierunku wejścia, nie dowierzając, że wrócili tak szybko. Uśmiechnęłam się jednak gdy w drzwiach zobaczyłam rudowłosą.

— Hej — powiedziałam z entuzjazmem i gestem ręki zaprosiłam ją do środka.

— Hej — Natasha przeszła przez drzwi i dopiero wtedy wyjęła zza siebie ręce, pokazując co w nich trzyma. — Pomyślałam, że może się skusisz... — dodała sugestywnie poruszając butelką wina i dwoma kieliszkami.

— Nie musisz pytać dwa razy — roześmiałam się.

Zamknęłam laptopa, a dodatkowe papiery pochowałam do teczek. Gdy już wszystko odłożyłam na swoje miejsce poderwałam się z krzesła i ruszyłam w kierunku łóżka, na którym rudowłosa już się rozsiadła. 

— Gdzie masz Jamesa? — zapytała, nalewając pierwszy kieliszek.

Usiadłam obok, krzyżując nogi i odetchnęłam.

— Poszedł z Samem do baru — odpowiedziałam, na co Natasha uniosła wysoko brwi.

— No proszę. Tego bym się nie spodziewała — podała mi pełny kieliszek i zaczęła nalewać sobie.

— Dobrze mu to zrobi — odparłam, upijając łyka alkoholu.

— Też tak myślę. Trochę się rozerwie z Samem — zgodziła się ze mną. Postawiła butelkę wina na podłodze i usadowiła się wygodnie obok mnie.

— Taak, o ile się nie pozabijają — dodałam z uśmiechem.

Natasha roześmiała się, przyznając mi rację. Spojrzałam na nią z ukosa, ciesząc się, że możemy spędzić wspólnie wieczór. Ostatnio dużo czasu poświęcałam Jamesowi i pracy, zapominając, że są też inni ludzie wokoło mnie, których powinnam była doceniać. Natasha była jedną z tych osób.

— Mają ze sobą dobry kontakt. Widziałam ich razem w akcji — wyznała po chwili, wyrywając mnie z zamyślenia.

Upiłam kolejny łyk wina i spojrzałam przed siebie.

— Są kompletnie inni. Sam jest zawsze wesoły i taki pozytywny, a James z kolei bardzo stonowany. Podobnie jak Steven. Przyda mu się ktoś, kto wprowadzi trochę szaleństwa do jego życia — powiedziałam w końcu.