ငါ့ကိုမင်းကလိုအပ်ရုံပဲဆိုရင်တောင်(Even If You Just Need Me) [Complete]

Chapter (1)

EIUJNM:Chapter(1)Love is selfless.Attachment is selfcentered but both hurt.

သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာခဲ့ၿပီ။အတူစားအတူသြား အတူကစားခဲ့ၿပီး အခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းမလုပ္ေလာက္မဲ့အရာအခ်ိဳ႕ကိုလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ မဟုတ္ေသးဘူး!တိတိက်က်ေျပာရရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္က ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြမွာ အခ်စ္ထက္အရင္ သံေယာဇဥ္ကအရင္တြယ္ႏွင့္ေနခဲ့တယ္။

လူဆိုတဲ့သတၲဝါမ်ိဳးစိတ္က ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာတဲ့ေနရာမွာအေတာ္ဆံုးေတြမလား။
ဥပမာ ကြၽန္ေတာ္ေပါ့...

သံေယာဇဥ္ဆိုတာ အစမွာေတာ့ ပင့္ကူမ်ွင္ေလးလိုပဲ...ဒါေပမယ့္ၾကာလာရင္ေတာ့ ခိုင္ခံ့လြန္းတဲ့သံႀကိဳးေတျြဖစ္သြားတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။အခ်ိဳ႕ကေတာ့ သံေယာဇဥ္ကတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီးအခ်စ္ကေတာ့အတၲမဆန္ဘူးတဲ့။

အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေတြ့အရ ေသခ်ာတာေတာ့ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ျဖစ္ျဖစ္ နာက်င္ရတာခ်င္းအတူတူပဲ!ဘယ္ဟာမွထူးၿပီးေကာင္းေနတာမရိွဘူး။

အစကေတာ့ အိအိေထြးေထြးအမ်ွင္ေလးေတြၾကားထဲမွာမေတာ္တဆလိုလို တမင္လိုလိုနဲ႔ၿငိတြယ္ေနခဲ့တာ...သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွလံုးသားေရာ စိတ္ဝိဉာဥ္ေရာကသံႀကိဳးနဲ႔အခ်ည္ခံထားေနရၿပီ။ဘယ္သူကဘယ္သူ႔ကိုခ်ည္လိုက္လဲမသိေပမယ့္ရုန္းထြက္ဖို႔က်လဲနာတယ္...ဆက္ၿပီးအခ်ည္ခံဖို႔က်လဲတင္းက်ပ္ၿပီး အသက္ေတာင္ဝေအာင္မရႈရသလိုပဲ။

ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္သင့္လဲ...
•
•
•
သူဒီေကာ္ဖီဆိုင္ကိုေရာက္ေနတာ တစ္နာရီေလာက္ရိွေနၿပီ။တစ္နာရီဆိုတဲ့အခ်ိန္က မိနစ္နဲ႔ဆို ၆၀ မိနစ္ စကၠန္႔နဲ႔ ၃၆၀၀ စကၠန္႔ရိွတယ္။၃၆၀၀ စကၠန္႔လံုးေစာင့္ေနေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွမခံစားရဘူး။ေစာင့္ေနရတာ အက်င့္ပါေနလို႔ေလ...

လူတစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စပဲရိွၿပီးရွင္းေနတဲ့ေကာ္ဖီဆိုင္က ေအးစက္စက္ရသမ်ိဳးခံစားရတယ္။အဲကြန္းေၾကာင့္လား စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္လား မသိဘဲေအးစက္ေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းအခ်င္းခ်င္းကို ယွက္သြယ္ဆုပ္ကိုင္ရင္း စိတ္ေတြကလဲေတာင္စဥ္ေရမရဘူး။