ငါ့ကိုမင်းကလိုအပ်ရုံပဲဆိုရင်တောင်(Even If You Just Need Me) [Complete]

Chapter(49)🚑

EIUJNM:Chapter(49)အေမကိုပါတီသြားဖို႔ခြင့္ေတာင္း 🚑

[အသက္မျပည့္ေသးသူမ်ားအတြက္မသင့္ေတာ္ေသာ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းမ်ားပါဝင္ပါသည္။]

"....ေဘဘီညပိုင္းအျပင္မွာအိပ္လို႔ရလား.."

အဒမ့္ရဲ့အသံက သူ႔နားထဲမွာ ထပ္ခါတစ္လဲလဲစြဲထင္ေနတယ္။ညဘက္အျပင္မွာအိပ္လို႔ရလားလို႔ေမးၿပီး ဘာလုပ္မလဲဆိုတာလဲ သိေနတဲ့သူက ဘာလို႔မ်ား ခ်က္ခ်င္းႀကီး'အင္း' လို႔ေျပာလိုက္မိတာလဲ။ေသခ်ာတာေတာ့ ဒါကအလိုအေလ်ာက္တုန္႔ျပန္မႈပဲ...ဟုတ္တယ္မလား??သူကလဲ တအားႀကီးအဲ့တာကို လုပ္ခ်င္ေနတယ္လို႔လဲမဟုတ္ပါဘူး။

ေတြးေလေလ ရွက္ေလေလျဖစ္ေနတာမို႔ ေခါင္းထဲကထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး မား ဆီကေနခြင့္ေတာင္းဖို႔ အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္။သူ႔အေမကညေနစာအတြက္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ လႈပ္လႈပ္လႈပ္နဲ႔အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။သူအိမ္ကိုျပန္ေရာက္ကတည္းက မားကသူ႔ေရႊဆိုင္ကိုေတာင္မသြားေတာ့ဘူး။သူ႔နားမွာပဲ တစ္ခ်ိန္လံုးနီးပါးကပ္ေနၿပီး သူ႔ပါးစပ္ကထြက္လာသမ်ွအစားအစာနာမည္မွန္သမ်ွကို ခ်က္ေကြၽးေနေတာ့တာ။သူ႔မားလုပ္ပံုနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ သူတစ္လေလာက္ၾကာတာနဲ႔ သူ႔ရဲ့ဗိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ေလးအစား ဗိုက္ေခါက္ထူထူေလးနဲ႔ျဖစ္လာေတာ့မွာေသခ်ာေပါက္ပဲ။

ဟင္းအိုးေမႊေနတဲ့ သူ႔အေမနားကို  ဝိုင္ တိုးတိုးေလး ကပ္သြားေလာက္ၿပီး နားနားကိုကပ္ၿပီးေအာ္လိုက္တယ္။
"မာမား!"

ဟင္းအိုးကိုပဲ ရည္းစားၪီးမ်က္ႏွာလိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႔အေမက လန္႔သြားတာမို႔ရွက္ရယ္ရယ္ရင္း သူ႔ပုခံုးကိုရိုက္လိုက္ကာ...
"တယ္..ဒီေကာင္ေလးကလဲ အေမကို...လန္႔သြားတာပဲ.."

ဝိုင္ရယ္လိုက္ရင္း ဟင္းအိုးထဲကို ကဲၾကည့္လိုက္ၿပီး..."ဘာေတြခ်က္ေနလဲ မား..."

"သားပဲမေန့က ညေနစာကိုေတာ့ ဝက္အခ်ိဳခ်က္နဲ႔ခ်ဥ္ေပါင္ခ်ဥ္ဟင္းဆို...ပုဇြန္စားၪီးမလား"

"ဟင့္အင္း ေတာ္ပါၿပီ...ဝိုင္ကေျပာလိုက္ မားကခ်က္လိုက္နဲ႔ ဒီပံုအတိုင္းဆို ဝိုင္ဝလာေတာ့မွာ"