EIUJNM:Chapter (8)"မင္းကိုေႂကြစရာလား..ငါတို႔ေတြကသူငယ္ခ်င္းေတြ..."
"ဟဲ့ နင္တို႔ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ အခ်ဳပ္ခန္းထဲထိေရာက္ေနတာလဲ ၿပီးေတာ့ ရွင္းသန္႔မ်က္ႏွာက ဖူးေယာင္ေနတာကေရာ ဘာလို႔လဲ"
စခန္းအျပင္ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း တရစပ္ေမးခြန္းေတြထြက္လာတဲ့ မိုနီကာ့ကို ဝိုင္ လက္ကာျပလိုက္ရင္းဖုန္းကိုထုတ္လိုက္တယ္။မိုနီကာရဲ့ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဖို႔သူ႔မွာ အခ်ိန္မရိွေသးဘူး။
ရဲစခန္းထဲက ထြက္လာလာခ်င္းမွာပဲ ဝိုင့္မွာအေရးတႀကီးလုပ္ရမွာရိွတယ္။ ကိုရီးယားစီးရီးေတြထဲကလို တို႔ဟူးစားတာေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ အိမ္ကိုလွမ္းေျပာရတာ။ဖုန္းဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ထင္ထားတဲ့အတိုင္း သူ႔Call logတစ္ခုလံုးက နီရဲေနၿပီ။စုတ္တီးျပတ္တတ္ ဒီပံုစံနဲ႔အိမ္ျပန္လို႔လဲမျဖစ္ေသးဘူး။
ဖုန္းကတစ္ခ်က္ပဲဝင္လိုက္ရတယ္...တန္းကိုင္ပံုအရသူ႔အေမက ဖုန္းေဘးမွာပဲအဆင္သင့္ေစာင့္ေနပံုပဲ။
သူတံေတြးမ်ိဳခ်ၿပီး အသံကိုအတက္ႏိုင္ဆံုးပံုမွန္အတိုင္းလုပ္ရင္း...
"ဟဲလို မား...ဝိုင္ဒီေန့ အိမ္ျပန္မလာေတာ့ဘူးေနာ္..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ သားေလး"
"ဟိုဟာ...ဝိုင္တို႔အဖြဲ႔လိုက္တင္ျပခ်က္က ခုထိမၿပီးေသးလို႔ဆက္လုပ္ရမွာ..."
"ေက်ာင္းမွာလား"
"မဟုတ္ဘူး မား...ဝိုင္နဲ႔မိုနီကာ မမေနႏုရဲ့အခန္းမွာအတူတူလုပ္မွာ"
တစ္ဖက္က သူ႔အေမကခဏေလာက္တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။သားပ်ိဳေလးနဲ႔သမီးပ်ိဳေလး အတူရိွမယ့္အေရးကိုေတြးပူသြားတယ္ထင္တယ္။
"သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲလား"
ဝိုင္ အျပင္မွာပါေခါင္းခါလိုက္မိၿပီး..."ဘယ္ဟုတ္မလဲ မား...မမေနႏုလဲရိွမွာေပါ့..."
အဲ့အခါမွ သူ႔အေမကစိတ္ေအးသြားပံုနဲ႔ သက္ျပင္းခ်ၿပီး ခပ္သာသာရယ္လိုက္တယ္။
"ေအးပါ ေအးပါ...ေနေန့ကိုလဲအိမ္လာလည္ဖို႔ေျပာလိုက္ပါၪီး သားေလး..မား သတိရေနတာလို႔"
YOU ARE READING
ငါ့ကိုမင်းကလိုအပ်ရုံပဲဆိုရင်တောင်(Even If You Just Need Me) [Complete]
Romance'လူတစ်ယောက်ကိုချစ်မိရင် အကျယ်ကြီးအော်ပြောနိုင်ရတယ်...မဟုတ်ရင် အဲ့လူကိုလက်လွှတ်ရနိုင်တယ်' တဲ့... အဲ့တော့ ကျွန်တော်အကျယ်ကြီးအော်မပြောနိုင်သရွေ့လက်လွှတ်နေရဦးမှာပဲ။ 'လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိရင္ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေျပာႏိုင္ရတယ္...မဟုတ္ရင္ အဲ့လူကိုလက္လႊတ္ရႏိုင္တယ္'...
![ငါ့ကိုမင်းကလိုအပ်ရုံပဲဆိုရင်တောင်(Even If You Just Need Me) [Complete]](https://img.wattpad.com/cover/294505431-64-k170337.jpg)