EIUJNM:Chapter(35)ငါမင်းကိုလွမ်းလို့သေတော့မယ်ထင်တယ်
"သစ်ခက်ရနံ့ဆိုတဲ့နာမည်ကဘယ်သူပေးတာလဲညီမလေး"
"မာမီ..မာမီ့နာမည်ကစိမ်းရနံ့လေ"
တည်ငြိမ်ဦးခေါင်းညိတ်လိုက်ရင်း ညီမဖြစ်သူရဲ့ခေါင်းလေးကို လက်ဖဝါးနဲ့ဖိလိုက်တယ်။
"ကိုကို့ညီမလေးတောင် အရွယ်ရောက်လာပြီ အစကညီမလေးခေါင်းလေးက ကိုကို့လက်တဖဝါး တောင်မရှိဘူးသိလား"သစ်ခက်ကတည်ငြိမ်ဦးလက်မောင်းကိုချိတ်တွဲထားရင်း ပုခုံးပေါ်မှီလိုက်ရင်း..."နှစ်တွေကလဲနည်းမှမနည်းတော့တာ ကိုကိုကလဲ"
"ညီမလေး အသားတွေဖြူလာတယ်နော်..ငယ်ငယ်ကဆိုမဲမဲလုံးလုံးလေး"
"ကိုကိုနော်.."
"ဟားဟား ငယ်ငယ်ကဆို ကိုကို့ညီမလေးမှဟုတ်ရဲ့လားလို့မေးကြတာသိလား"
"ကိုကိုကလဲ ကလေးဆိုတာက အသားရောင်မှမမှန်တတ်တာကို"
သစ်ခက်ရနံ့ခေါ်သီရိခင် ရဲ့ စူပုတ်ပုတ်စကားသံကိုကြားတော့တည်ငြိမ်ဦးက တဟားဟားနဲ့အော်ရယ်တယ်။အဲ့လိုပဲ မသစ်ခက်ရောက်လာကတည်းက တည်ငြိမ်ဦးရဲ့စိတ်ကျန်းမာရေးကတော်တော်လေးတက်လာတယ်လို့ပြောရမယ်...ခန္ဓာကိုယ်က အားပျော့နေပေမဲ့ စိတ်နှလုံးကချမ်းသာနေတော့ မျက်နှာလေးကရွှင်ပျနေတတ်တယ်။
အဒမ် မီးဖိုခန်းထဲမှာပန်းသီးခွာနေရင်း အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ်မှာတီတီတာတာပြောနေတဲ့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး အလိုလိုပြုံးမိရက်သားဖြစ်သွားရတယ်။ဒါပေမဲ့လဲ အပြုံးက ကြာကြာမခံဘူး...သူ့စိတ်တွေက ဗလာပြန်ဖြစ်သွားပြန်တယ်။သူ့ရင်ထဲမှာမပြီးပြည့်စုံပဲ တစ်စုံတစ်ခုလိုနေသလိုမျိုးလစ်ဟာနေတယ်။
ဝိုင့်ကို သူလွမ်းတယ်...အဲ့ဒါကိုဘယ်သူ့ကိုမှပြောပြလို့မရသလို ပေါ်လဲမပေါ်လွင်စေရအောင်သူဟန်ဆောင်နေရတယ်။ဟန်ဆောင်နေရတာ အရမ်းပင်ပန်းတယ်...ဒီနှစ်တွေမှာ ဝိုင်ကတော်တော်ဟန်ဆောင်ကောင်းခဲ့ပါလားလို့ သူချီးတောင်ချီးကျူးမိတယ်။အခုဆို ဝိုင်နဲ့သူ မတွေ့ဖြစ်တာလဝက်ကျော်လောက်ကြာသွားပြီ။
YOU ARE READING
ငါ့ကိုမင်းကလိုအပ်ရုံပဲဆိုရင်တောင်(Even If You Just Need Me) [Complete]
Любовные романы'လူတစ်ယောက်ကိုချစ်မိရင် အကျယ်ကြီးအော်ပြောနိုင်ရတယ်...မဟုတ်ရင် အဲ့လူကိုလက်လွှတ်ရနိုင်တယ်' တဲ့... အဲ့တော့ ကျွန်တော်အကျယ်ကြီးအော်မပြောနိုင်သရွေ့လက်လွှတ်နေရဦးမှာပဲ။ 'လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိရင္ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေျပာႏိုင္ရတယ္...မဟုတ္ရင္ အဲ့လူကိုလက္လႊတ္ရႏိုင္တယ္'...