ငါ့ကိုမင်းကလိုအပ်ရုံပဲဆိုရင်တောင်(Even If You Just Need Me) [Complete]

Chapter(13)

EIUJNM:Chapter(13)"ငါသူငယ္ခ်င္းေကာင္းပဲတသက္လံုးလုပ္သြားမယ္"

အသက္အရြယ္ရလာတာနဲ႔ လူတိုင္းနီးပါးမွာရႈပ္ေထြးတဲ့အခ်စ္ေရးနဲ႔လူမႈေရးဆိုတာရိွတတ္ၾကတယ္။ဝိုင္ ငယ္ငယ္တုန္းက အခ်စ္ဝတၴုေတြဖတ္ၿပီး စိတ္ကူးစယဥ္တတ္ခါစအခ်ိန္ေတြးခဲ့တာက သူ႔ရဲ့အခ်စ္ေရးကဘယ္ေတာ့မွမရႈပ္ေထြးေစရဘူးဆိုၿပီးေတာ့ပဲ။သူ႔အေတြးထဲမွာကရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲလူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မယ္...လက္ထပ္မယ္...အတူတူရွင္သန္ရုန္းကန္မယ္...အတူတူအိုမင္းမယ္။အဲ့ဒါပဲ။

လူတိုင္းလိုပဲ ဝိုင္ကရိုးရွင္းတာကိုႀကိဳက္ၿပီး ရႈပ္ေထြးတာကိုမႀကိဳက္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။တစ္ခါတစ္ေလကိုယ့္ကိုကိုယ္Introvertလို႔ထင္ေနေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလက် Ambivertျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ဇေဝဇဝါေတြမ်ားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ။ တိတိက်က်တစ္ခုကေတာ့ အဒမ္လင္းညိုကို သူႀကိဳက္တယ္။

ဒါေပမဲ့သူလိုခ်င္တဲ့ရိုးရွင္းတဲ့ဘဝက အဒမ္နဲ႔ေတြ့ပါၿပီဆိုကတည္းက အလိုအေလ်ာက္ရႈပ္ေထြးခဲ့တယ္နဲ႔တူပါတယ္။အခ်ိန္ၾကာလာေလ ပိုသိသာလာေလပဲ...

Milk Shakeထဲက ေပါေလာေပၚေနတဲ့ ေရခဲတံုးေလးေတြကို ပိုက္နဲ႔လိုက္ထိုးေနရင္း ဝိုင္ သူ႔ေရ႔ွကလူကို မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။အားနာစိတ္ေတြက ေခါင္းကေနေျခဖ်ားအထိ ျပည့္ႏွက္ေနေပမဲ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လဲ ရႈပ္ေထြးေနတာ ေသလုမတက္ပဲ။

"ဝိုင္..."

"ဟင္!"

"ကိုကို႔ကို ဘာေျပာမလို႔လဲ"

"အမ္..." အသံရွည္ဆြဲရင္းသူႏႈတ္ခမ္းကိုက္လိုက္မိတယ္။သူဘယ္ကေနစေျပာရမလဲမသိေတာ့ဘူး။ခန္႔ဇာနည္ကသူ႔အေတြးေတြကိုဖတ္ႏိုင္ရင္အရမ္းေကာင္းမွာပဲ...အခုအခ်ိန္အတြက္ အဲ့လိုမ်ိဳးတကယ္ေမ်ွာ္လင့္မိတယ္။

"ဝိုင္...ကိုယ့္ကိုၾကည့္..."

ခန္႔ဇာနည္ေျပာလိုက္ေတာ့ အားနာရိပ္အျပည့္နဲ႔ မ်က္ဝန္းေလးေတြက သူ႔ကိုမဝံ့မရဲၾကည့္လာတယ္။သူ ဒီေကာင္ေလးကို တကယ္သေဘာက်တယ္...သူသေဘာက်တဲ့ေကာင္ေလးက သူ႔ကိုျပန္သေဘာမက်ေပမဲ့လို႔ေပါ့။

"ေျပာစရာရိွရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာေနာ္...ကိုယ္နားေထာင္ေနတယ္"