Chapter(42)

1.4K 32 1
                                        

EIUJNM:Chapter(42)မင္းငါ့ကိုလက္စားေခ်ေနတာလား

"မင္း ဒီေန့ေတာ့ ဆိုဖာေပၚမွာပဲအိပ္လိုက္!ဟိုႏွစ္ေကာင္ျပန္တည့္သြားမွ မင္း အခန္းတစ္ခန္းယူလိုက္!"

"အင္း!"

အဒမ္က သူေျပာတဲ့စကားကိုဘာအထြန္႔မွမတက္ဘဲ လက္ခံတယ္။ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ထဲက ေစာင္နဲ႔ေခါင္းအံုးကိုယူလိုက္ၿပီး ..
"မင္း အိပ္ေတာ့မွာလား"

"မအိပ္ေသးဘူး..ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..."

"အင္း...တစ္ခုခုဆို ငါအခန္းထဲမွာရိွမယ္"

"အင္း"

အဒမ္က ေခါင္းညိတ္လိုက္ရင္း သူ႔ကိုေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ ဝိုင့္ေက်ာျပင္ကိုလိုက္ၾကည့္ေနၿပီးမွ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ အသက္ကိုဝဝရႈလိုက္ၿပီး အခုလက္ရိွသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့အေျခအေနကို ျပန္ဆင္ျခင္ေနလိုက္တယ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့အေျခအေနႀကီးက တိုးတက္လာမလိုနဲ႔ ဆုတ္ယုတ္သြားသလိုခံစားေနရတယ္။ညေနပိုင္းကေရခ်ိဳးခန္းထဲက အနမ္းကႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့စိတ္ဆႏၵအေလ်ာက္ျဖစ္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဝိုင့္ဘက္ကစခဲ့တာျဖစ္တာမို႔ ဝိုင့္ဘက္က အေျခအေနမ်ားတိုးတက္လာၿပီလားလို႔ သူခဏတာေလးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္။

ဒါေပမဲ့အဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ၾကာၾကာမခံလိုက္ဘူး...သူေရခ်ိဳးအၿပီး အခန္းထဲအျပန္မွာ ဝိုင္က သူ႔လက္ေဂ့ခ်္ကို ဖြင့္ၿပီးသူမသိေအာင္တစ္ခုခုလုပ္ေနတယ္။

"ဝိုင္...မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ"

ေက်ာခိုင္းထားတဲ့ဝိုင္က သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္လိုက္ရင္း...
"ငါရွာေနတာ..."

"ငါ့အိတ္ထဲမွာမင္းဘာရွာေနတာလဲ"

"မင္းေပ်ာက္တယ္ဆိုတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္..."

ဝိုင္ကတကယ္ေတာ္လာပါတယ္..တကယ့္ကိုပဲ သူ႔ကိုဝိုင္လံုးဝကိုမယံုခဲ့ဘူး။သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေသးေသးေလးတုန္လႈပ္သြားတယ္ဆိုေပမဲ့ စခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းကို ဆက္လုပ္ရမွာပဲ...

"ငါ့ရဲ့ေပ်ာက္သြားတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္က အဲ့ထဲမွာဘယ္လိုလုပ္ရိွေနမွာလဲ"

ငါ့ကိုမင်းကလိုအပ်ရုံပဲဆိုရင်တောင်(Even If You Just Need Me) [Complete]Where stories live. Discover now