ငါ့ကိုမင်းကလိုအပ်ရုံပဲဆိုရင်တောင်(Even If You Just Need Me) [Complete]

Chapter(44)

EIUJNM:Chapter(44)မင္းငါ့ကိုလြမ္းေနမွာလား

"Hello guys!get up!get up!!"

နားထဲဝင္လာတဲ့ အသံစူးစူးေၾကာင့္ ဝိုင္မ်က္ခြံကိုအတင္းပင့္တင္ လိုက္ရတယ္။ေသာက္ေသာ္ထြဋ္ေလးဟာ မနက္ပိုင္းဆိုသူ႔အသံနဲ႔မႏိွပ္စက္ပဲမေနႏိုင္ဘူး။မ်က္လံုးအပြင့္မွာ ပထမဆံုး သူ႔မ်က္လံုးမွာေရာင္ျပန္ဟပ္လာတဲ့ ပံုရိပ္ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္။

သူနဲ႔ႏွာတစ္ဖ်ားပဲကြာတဲ့ အကြာအေဝးမွာ အဒမ္က ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေမာက်ေနတယ္။မွန္လိုၾကည္လင္ေနတဲ့အသားအရည္နဲ႔ျဖာက်ေနတဲ့မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္မဲမဲေတြက တကယ့္ကိုလိုက္ဖက္လြန္းေနတယ္။ နီျမန္းျမန္း ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကို အၾကည့္ေရာက္သြားေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့အနမ္းကိုျပန္သတိရသြားတာမို႔ ဝိုင္ရွက္တက္တက္ေလးျဖစ္သြားရျပန္တယ္။

"ကိုယ့္ဘဲကိုယ္ ျပန္ေႂကြေနတာလား!"

"ေအး...!ဟ!ငထြဋ္! "

သူတို႔အိပ္ေနတဲ့ဆိုဖာရဲ့ ေက်ာမွီမွာပဲ ေသာ္ထြဋ္ကထိုင္ေနၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အေပၚစီးကေနၾကည့္ေနတယ္။ဝိုင္ရွက္သြားျခင္းနဲ႔အတူ ေသာ္ထြဋ္ရဲ့အလိုက္မသိခ်င္းေၾကာင့္ ဖင္ကိုေဆာင့္ကန္ခ်က္စိတ္ေတြတဖြားဖြားေပၚလာရတယ္...ဝိုင္ခ်က္ခ်င္းကို အိပ္ေနရာကေနထလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ခါးက အဒမ့္ရဲ့လက္ေအာက္ကိုေရာက္ေနတာမို႔ လႈပ္လို႔မရဘူး။

အဲ့လိုအခ်င္းအရာကိုပဲ ေသာ္ထြဋ္ကႏွာေခါင္းေလးရႈံ႔ရင္း...
"ေစာက္ပိုေတြ...ထလိုက္ပါေတာ့လား!ပလိစ္!မင္းဒီေန့ မာကတ္တင္းဌာနနဲ႔ အစည္းအေဝးရိွတယ္ေနာ္...ဟန္႔!ေနာက္က်ရင္ေတာ့မာကတ္တင္းဘက္က ဌာနမွဴးကဆိုးတယ္တဲ့ေနာ္"

"အဲ့ဌာနမႈးကမင္းပဲေလ ေခြးရဲ့!"

ေသာ္ထြဋ္က ထိုင္ရာကေနထၿပီး ေရငွဲ႔ေနရင္း ပုခံုးကိုဟန္ပါပါတြန္႔လိုက္ကာ.."ဟုတ္တယ္ေလ...မင္းသိထားဖို႔က အဲ့ဌာနမႈးက လတ္တေလာမွာ ရည္းစားနဲ႔ရန္ျဖစ္ထားလို႔ အတြဲေတြဘာေတြဆို သိပ္မၾကည္ဘူးတဲ့!သတိထားလို႔ရေအာင္ပါ"