Papatya Kadın

🕊..1

Kuşlar içimden düşümden uçmuş
Yani derinden derinden
Dostlar kafamdan yaşamdan kaçmış
Yani derinden derinden
.
.
.

Radyoda çalan bu şarkı Safiye'nin gözlerini doldurmaya yetmişti bile. Verilmiş onca emek, beklenen yıllar, gözyaşıyla ıslanan yastık, hasretle beklenen geceler tam sona erdi derken her şey en başa dönmüştü işte. Göğsünü delercesine yakan bu ateş Naci'nin yokluğuydu... Yoktu işte.. Papatya kokan kadın yine şairini kaybetmiş şiirler gibiydi...

Titreyen kirpiklerinden yanaklarına doğru süzülen o gözyaşını eliyle sildi. Elindeki yüzük gözüne çarptı bu kez de... Daha bir harlandı içindeki alevler.

Nikah masasından kalkmalarının ardından tamı tamına 4 gün geçmişti. 4 gündür sevdiği adamdan hiçbir şekilde haber alamamıştı da. Han'ın arkadaşıyla ettiği kavga yüzünden düğüne gelemediğini bilmek daha da sinirlendirmişti Safiye'yi. Beklenen 23 yıl o nikah defterinin kapanmasıyla sona ermişti işte. Kendi kendine mırıldandı Safiye...

S: Olsun.. Böyle bitmeliymiş demek sonumuz.

Safiye'den habersiz odanın kenarından onu izleyen Gülben ablasının bu çaresiz haline daha fazla tahammül edemeyerek varlığını gösterir gibi lafa girer.

G: Abla yeter.

Safiye odada tek olmadığını anladığında elindeki nişanda çekilen o fotoğrafı arkasına saklar.

S: Kapı çalma adeti edin kendine. Çık odamdan.

G: Abla yine eski ablam mı olacaksın? Nerde o sevgiyle bakan ışıl ışıl ablam? Naci geldiğinden beri düzelmiştin hani?

S: Sen de söylüyorsun Gülben. Naci geldiğinde var o sevilen, sevmeyi öğrenen kadın. Naci ile beraber o da gitti.

G: Abla Naci'nin bir yere gittiği yok. Kafamı dinlemem lazım dedi sadece. Yalnız kalıp dönecek anlasana.

S: Dönmeyecek Gülben!

G: Ne?

Safiye bir hışımla ayağa kalkar. Yumruğunu sıkar. Gözlerinden yaşlar süzülmeye başlar çaresizce.

S: O sevgi dolu olan, sevmeyi de sevilmeyi de sadece Naci'den öğrenen kadın ne yaptı sana söyleyim! Nikah masasında terk etti sevdiği adamı! İnsan sevdiğine nasıl yapar bunu? Ben yaptım. Naci gelmeyecek artık!

G: Git o zaman sen getir.

S: Ne?

G: Aşk öyle kolay bulunan bir şey değil. 23 yıldır ayrı kaldığınız yetmedi mi abla?

S: Gitti Gülben. Ne yapayım gitti!

G: Peşinden git.. daha önce yapmadın mı?

S: Ama..

G: Ama deme abla. Bahane üretme artık aşkınıza. Hak ettiğin mutluluğu yaşa..

Safiye iyice allak bullak olmuşken Han içeri girer.

H: Abla.. İyi misin?

Safiye birden Han'a çevirir bakışlarını.

S: Han.. Gülben'i de al çık...

H: Abla..

S: Telefonunu da bırak buraya.

H: Anlamadım?

S: Telefon edicem da. Çıkın hadi.

Gülben anlar. Sırıtır. Han'ı kolundan tutar. Han telefonu bırakır ve çıkarlar. Safiye hemen telefonu dezenfekte eder ve Naci'nin numarasını çevirir.

Naci şehirden uzak.. Sakin kalabileceği o orman evindedir. Bir süre bu sessizliğe çok ihtiyacı vardır. Kalbi sevdiği kadın tarafından kırılmıştır. Bunu hazmetmek onun için hiç kolay değildir.

Şömineye bir kaç odun daha attıktan sonra koltuğa oturur. Çalan telefonuyla beraber eli cebine gider. Açar telefonu.

N: Efendim Han?

Safiye birden sevdiğinin sesini duyunca deli gibi heyecanlanmıştır ama belli etmek istemez.

S: N..naci..

Naci bir an duraksar.. bu yumuşacık kalbe dokunan o ses Safiye'sinin sesidir.

N: Safiye? Sen misin?

S: Evet Naci. Benim.

N: Bir sorun mu var?

S: Evet. Var. Nişanlım kayıp.

N: Nişanlın az kalsın kocan oluyordu.

S: Naci bi dur da. Anlamadan dinlemeden.

N: Safiye biraz sessizliğe ihtiyacım var.

S: Yok öyle şey efendim. Nerdesin gel yanıma.

N: Hala aynı şey. Hep sana gelen ben değil miyim zaten? Kaçan da sen...

Safiye derin bir nefes alır. Gözleri dolar yine.

S: Nerdesin Naci? Korkuyorum ben.

N: Hayalimizi sensiz gerçekleştiriyorum.

Bu söz Safiye'nin canını çok yakar.

S: İyi... devam et.

Diyip kapatır suratına. Sağa sola yürür odasında. Nerdedir acaba? Sesi çok kötü geliyordur. Deli gibi korkar kaybetmekten. Hızla çıkar odadan.

S: Han! Git iyice temizle arabayı.

H: Abla? Neden?

S: Naci'ye götür beni...

H: Naci mi? Nerdeymiş söyledi mi?

S: Orman evine gidiyoruz... beni bırakıp dönüyorsun...