Papatya Kadın

🕊..23

Umut dolu bakışlar, yılların bitmeyen hasreti, bir gülüş, bir tebessüm ve çokça kavuşmaya şahit olmuş bu iki aşık tüm kötülüklerden arınmış şekilde bakarlar birbirlerinde...

Gözlerindeki ışık içlerine işler adeta. Safiye'nin gözlerinden usul usul damlayan yaşlar Naci'nin de yüreğini yeşertir. Vuslata ermiş bu iki kalp şimdi aşklarının en büyük hediyesini kucaklarına almak üzeredirler...

🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊

El ele çıkarlar apartmanın merdivenlerinden. Naci gözlerini Safiye'den alamaz. Hala gözlerinde gözyaşı ve sonsuz mutluluk vardır.

S: Nacii düşeceksinn önüne bak.

N: Safiye'm... baba oluyorum ben baba.

Safiye heyecanla bakarken elini daha sıkı tutar Naci'nin. Ondan ve sevgilerinden güç alır. Birlikte evin olduğu kata çıkarlar. Tam kapının önünde Han, Gülben, Neriman ve Hikmet sevinçle bekliyordur onları.

G: Geliyorlarr! Geliyorlaarr!!!

Safiye'nin gözünün önünden eski anları geçer... Naci'nin günlüklerini okuduktan sonra tüm dünyayı unutup aşağı koşması... Ardından apartman girişinde sevinçle dışarı çıkmayı istemesi... Geri eve döndüğünde kapıda böyle karşılanması.. Ne kadar da paraleldir her şey. Aklına gelen şeyle daha da gülümser. Şimdi ise bebek müjdesiyle yaşamıştır bu anı. El ele girerler eve.

S: Öğrendiniz mi?

Han sırıtır.

Han: Hayırlı olsun damat bey.

Naci sırıtır. Han ile sarılırlar birden. Safiye mutlulukla bakarken Hikmet gözleri dolu kızına sorar.

H: Doğru mu? Benim kelebeğim.. Anne mi olacak?

Bu söz Safiye'nin iyileşmeyen çocukluk yaralarına merhem olmaya yeter.. İyileştiremez ama iyi gelir. Elini usulca karnına koyup başını sallar ürkek ama mutlulukla.

S: Baba.. ben anne oluyorum.

H: İnsan görmediği şeyi yapamaz Safiye.. Sen annenden annelik görmedin. Ama kardeşlerine öyle güzel annelik yaptın ki... Şimdi kendi çocuğuna dünyanın en iyi annesi olacağına çok eminim ben.

Safiye gözlerinden art arda akan yaşları siler eliyle.

G: Ayy ablaaa. Hamilekik duygusallaştırır derlerdi daha ilk günden başladın.

Han şakalaşır.

Han: E ben sadece annelerde olur o sanıyordum. Baksanıza damadımız da sulugöz çıktı.

Naci gülerek siler gözlerini.

N: Ee mutluluktan ama bu sefer.

H: Hadii geçin içeri. Ailecek güzel bir kahvaltı yapalım.

Safiye güler.

S: Yani baba ben de sonunu ne zaman yemeğe bağlayacak diye bekliyordum.

H: Acıktım ama Safiye.

S: Tamam dur hazırlarız şimdi.

H: Torunum şerefine sucuk da yaparsın heralde.

Naci araya girer.

N: Baba ne istersen ben yaparım. Safiye artık iş yapıp yormayacak kendini.

S: O ne demek Naci?

N: Safiye'm tüm evin yükü sende. Temizlik yemek iyice yorar seni. Artık tek başına da değilsin. Bir can taşıyorsun içinde.

Neriman atlar.

Neriman: Abla Naci hoca haklı. Artık bir candan daha mesulsun.

S: E benim içime sinmez öyle. Nolacak 9 ay yatacak değilim ya.

Naci net şekilde konuşur.

N: Gerekirse öyle olacak Safiye.

S: Naci saçma sapan konuşmayın. Mutfağıma kimseyi sokmam ben.

G: Ablaa ben yemekleri hallederim. Temizlikte de Neriman falan yardım eder. Hallederiz yani.

Safiye bakış atar.

S: Bu 9 ay geçmez diyim ben size.

Naci gülümser. Elinden tutar.

N: Sen fazla ayakta kaldın gel.

Diyip masaya götürür. Oturtur. Gülben ve Neriman kalan işleri tamamlayıp masayı hazırlarlar tamamen. Oturur herkes. Safiye çok heyecanlıdır. Elini karnından çekmeye bile kıyamaz. Bunu Naci fark eder. Tebessüm eder. İçinden şükreder.

Herkes yüzlerinde güller açarak başlar kahvaltılarını etmeye.

N: Safiye'm istersen bugün gitmeyim işe.

S: Niye ki?

N: E sen varsın bebek var.

S: He Naci bebek doğdu bakamıyorum gitme işe.

N: Ben onu mu diyorum şimdi? Aşerirsin falan?

Herkes birden kahkaha atar.

G: Oluyo mu öyle hemen aşerme falan?

S: Tabi Gülben olmaz mı? Neler aşeriyorum bir bilsen.

N: Neler aşeriyorsun alalım hemen.

Han: Abla valla yandın sen.

S: Fena yandım sorma.

Safiye'nin içten içe çok hoşuna gider. Naci ise korkar onlara zarar gelmesinden. Yemekten sonra odaya geçerler.

N: Safiye'm. Bir doktora gitmemiz lazım.

S: Naci? Neden? Bak yine bir şey varsa..

Safiye hemen korkar. En büyük korkusu Naci'yi kaybetmek haline gelmiştir artık.

N: Yok Safiye'm yok. Korkma. Ben iyiyim ama sizin için söyledim.

S: Biz?

N: Bebek ve sen.

Safiye alışkın olmadığı için garipser ama hoşuna da gider. Gülümserken sever karnını.

S: Biz iyiyiz ama.

N: Bir doktorun da görmesi lazım ama Safiye'm. 9 ay tahminlerle gitmez böyle.

S: Naci ama ben çıkamam biliyorsun bunu..

N: Özele gideriz zaten Safiye'm. Doktorun ayrı olur çok kalabalık olmayan günler gideriz.

S: Naci olmaz diyorum ya.

N: Safiye bu defa düşünmen gereken kişi bir değil.. iki..

S: Ben hep iki kişi düşünerek yaşadım Naci.. Şimdi üç oldu sadece.

Naci hemen yumuşar. Tebessüm eder. Karısının karnındaki elinin üzerine koyar elini.

N: Bak Safiye'm... Ben bebeğimize de sana da zarar gelmesini kaldıramam. Biliyorum hastaneleri sevmiyorsun ama bebeğimiz için dayanamaz mısın?

Safiye ilk kez karnını okşayan kocasına bakar. Gözleri yine dolar. İçi huzur dolar. Ama korkuları vardır.

S: Naci..

N: Tamam.. konuşucam doktorla. Senin gittiğin günler sadece biz olucaz. O gün başka hasta gelmeyecek... dezenfekte edecekler..

S: O..olur mu ki?

N: Sen ve bebeğim için oldururum ben.

Safiye sarılır dolu gözlerle hemen.

S: Seni çok seviyorum.. seviyoruz.