Papatya Kadın

🕊..87

Sessizliğin hakim olduğu hastane.. Bu sessizliği tek saatin akrebinden çıkan sesin bozması... Saatlerdir baygın yatan Safiye için tüm aile hastaneye koşmuşlardır. Başta Naci olmak üzere hepsi ona zarar gelecek diye aklı çıkmış bir şekilde endişeli bekleyiş içindedirler.

Hastanenin sessiz koridorunda bir sağa bir sola yürüyen Naci sevdiğine zarar gelecek korkusundan yerinde duramaz. Han ve Hikmet'in güçlü sesiyle çevirir başını. Han, Hikmet ve Esat koşarlar Naci'nin yanına.

H: Kızım nerde?

Han: Naci ablam nasıl?

E: Nasıl oldu?

N: B..ben bilmiyorum. Dondurma almaya gittik... Bayıldı. Hemen hastaneye getirdim.

E: Tamam panik yapmayın. Safiye ablanın tansiyonu falan düşmüştür. Neden kötüyü getiriyorsunuz ki aklınıza hemen?

N: İnşallah öyledir. Ona zarar gelmesine dayanamam.

Han: Esat haklı. Bir şeyi yoktur. Hemen korkutmayın kendinizi.

Naci aklına gelen şeyle döner onlara.

N: Nazlı ve Karan?

H: Korkma oğlum. Teyzeleri var yanlarında.

Han Naci'ye bakar.

Han: Doktor bir şey söyledi mi?

N: Çıkmadı daha içerden.

E: Heh geliyor.

Doktor odadan çıkıp kapıyı kapatır. Dışarda kendine meraklı ve korkulu gözlerle bakan 4 adama bakar.

D: Safiye Ataç'ın yakınları siz misiniz?

N: Evet biziz. Neyi var karımın?

Doktor gülümser.

D: Eşiniz sanırım. Bu haberi size vermem doğru olacaktır o zaman.

N: Ne haberi?

Han: Doktor bey. Ne varsa söyleyin lütfen.

Der Han sabırsız şekilde. Doktor Naci'ye bakar.

D: Hamileliğin ilk aylarında çok normal bayılmalar. Yanında olmanız çok iyi denk gelmiş.

Hepsinin bakışları büyür o sözü duymalarıyla. Naci sersemlemiş şekilde sorgular.

N: S..siz ne dediniz? Hamilelik mi? Doğru mu duyuyorum ben?

D: Evet Safiye hanım hamile. Bebek de kendisi de sağlıklı ama yine de siz ayrıntılı bilgi almak için bir uzmana görünün lütfen. Hayırlı olsun. Hemşire hanım içerde. İşi bitince çıkar o zaman girebilirsiniz siz.

Naci olduğu yerde donup kalır. Esat doktoru başıyla onaylar.

E: Teşekkürler.

Doktor gittikten sonra Naci, Han ve Hikmet dolan gözlerini artık saklayamaz.

N: B..ben tekrar baba mı oluyorum?

Hikmet duygusal anında kocaman sarılır Naci'ye.

H: Babalık sana çok yakışıyor oğlum. Hayırlı olsun.

Naci o kadar duygulanır ki.. Mutluluktan akar göz yaşları bu sefer. Heyecanla bağırır.

N: Baba oluyorumm benn!!

Haline diğerleri gülerken Han elini Naci'nin omzuna koyar.

Han: E hayırlı olsun diyelim o zaman. Dayı olmayı sevmiştim ben zaten.

E: Hayırlı olsun bacanak.

Naci heyecanla gülümser.

Bu sırada hastane odasında... O yatakta gördüğü rüyayla kaşını çatan, rüyası kabusa dönen Safiye sıçrayarak açar gözlerini. Başındaki hemşire korkar birden.

X: Hanım efendi? İyi misiniz?

Safiye görmesi biraz netleşince hemşireyi daha net görür. Anlamaz kim olduğunu. Etrafta gözlerini gezdirir.

S: N..nerdeyim ben?

X: Hastanedesiniz. Baygınlık geçirmişsiniz.

Safiye bir an duraksar. En son dondurmacıda oluşlarını hatırlar. Sonrası çok daha bulanıktır... Kendi vucuduna bakar. Morarma izleri bile yoktur. Şaşkınca bakar.

S: Bu nasıl olur?

X: Ne nasıl olur anlamadım?

S: O uçurumdan atladım ve morarma bile yok.

X: Uçurum mu?

Safiye birden kocaman bakar.

S: N..Naciii!!! Naci nerde? Yaşıyor mu? Naci nerde? Cevap verin kocam nerde?! Öldü dimi öldü! Bırakmazdı hani beni?!!

Diyip bağırarak ağlamaya başlar. Naci onun nefesidir... Sıradan bir sevda değildir bu. Sıradan bir kalp çarpıntısından ibaret değildir bu... Babası, kardeşi, çocuğu, sevdiği, kocası, sırdaşı, en yakın arkadaşı, nefesi, gülüşü... Mutluluk sebebi... Gökyüzü.. Havası, suyudur Naci onun. Canı yanarak bağırır.

S: Ölemez! Bırakmaz o beni! Çocuklarımızı bırakmaz!

Safiye'nin bağırışı doldurur tüm hastaneyi. Hemşire korkarak bakar.

X: Safiye hanım eşiniz dışarda! Durun ne olur!

S: Yalan söylüyorsun bırak beni bırak!

Naci ve diğerleri kapının önünde beklerken Safiye'nin çığlığını duydukları an fırlarlar ayağa. Naci koşarak dalar odaya.

N: Safiye!!

Safiye birden içeri giren sevdiğini görür gözyaşları arasında. İnanamaz bir an için.

S: Nacii!!

N: Güzelim sakin ol!

S: Ölmemişsin!

Diyip koşar birden sevdiği adamın kollarına bırakır kendini. Öyle bir sarılır ki.. Aralarından rüzgarın bile geçmesine izin vermez.

N: Ölüm nerden çıktı güzelim?

Der Naci sıkı sıkı sarılıp sakinleştirmeye çalışırken.

S: Kabus gördüm Naci.. Kabus gördüm atlıyorduk uçurumdan. Hastanede uyanınca öldün sandım.

Naci daha sıkı sarılırken saçlarından öper.

N: Dondurma almaya gidince bayıldın... Bu sadece bir kabus Safiye'm... Geçti bak kollarımdasın. Ben burdayım geçti.

S: Çok şükür.

Safiye sevdiği adamın kokusuyla sakinleşir. Naci bırakmadan güçlü kollarını daha da sarar...

N: Ben yanındayım.

S: Sakın bırakma bir daha beni. Sakın.

N: Bırakırsam ölürüm asıl.

S: Ölmek yok.. Yok ölmek Naci.

Der yine ağlamaklı ses tonuyla. Naci müjdeyi verip sevindirmek ister o an.

N: Ama ağlaman şuan mutluluktan olmalı güzelim.

S: Ne? Neden? Bayıldım diye seviniyim mi Naci?

İçeri peşlerine giren Hikmet ve Han heyecanla bakar.

Han: Hayırlı olsun abla.

H: Kızım tebrik ederim.

S: Ne? Ne saçmalıyorsunuz siz ya? Bayıldım diye tebrik mi edeceksiniz beni?

Esat en son giren olur.

E: Safiye abla uyanmış. Allah analı babalı büyütsün Safiye abla.

S: N..ne?

Naci heyecanla bakar.

N: Dünyanın en mükemmel annesi... Senle aşkımızın bir şahidi daha oluyor. Hamilesin güzel gözlüm...

Der elini karısının karnına koyarken...