Papatya Kadın

🕊..168

Zaman, mekan, insanlar... Bir anlığıma tüm dünya durmuştur Naci ve Safiye için. Birbirlerine bu kadar hasretken şimdi bu kadar zaman sonra nihayet yan yanalardır. O bir buçuk hafta asır gibidir onlar için. Safiye'nin gözleri mutluluk gözyaşlarıyla dolar bir an.

S: N... Naci...

N: Safiye'm... Döndüm artık...

Safiye için o an dünyayla bağlantı kesilmiştir. Tüm dünyası Naci'dir. Atlar boynuna hemen. Bir saniye bile kaybetmek istemez. Kollarını dolar sevdiği adamın boynuna. Başını boynuna gömer. Mutluluk gözyaşlarının akmasına izin verirken kokusunu içine çekmeyi de ihmal etmez.

Naci ise kavuşmuştur papatya kokulusuna. Güçlü şekilde sarıp sarmalar onu. Saçlarının kokusunu çeker içine.

N: Güzelim.. Sevdiğim döndüm.

S: Naci çok özledim seni çok.

N: Ben de birtanem. Sensiz kalmak ölümle eş değer.

S: Ölüm deme ne olur.

N: Şş... tamam...

Daha sıkı sarılırlar. Dünya o an onlar için durmuştur. İkizler hariç ailenin diğer üyeleri de arkalarında huzurla onları izliyordur. Hepsi de ne kadar hasret kaldıklarını bildiklerinden sevinirler kavuşmalarına. Hikmet bile bölmez bu anı.

H: Allah bir daha ayırmasın...

Diye fısıldar kendi kendine. Safiye usulca kendini geri çeker. Kolları hala kocasının boynundadır ama yüzlerini eşitler en azından. Burunları bir birine değer.

S: Geleceğini niye haber vermedin?

Der nazlı bir ses tonuyla.

N: Benim de birden haberim oldu hayatım. Hemen uçağa binince de telefonu açamadım zaten. Hem böylesi daha iyi oldu.

S: Naci... gitme bir daha olur mu? İş için bile olsa gitme.

N: Gitsem bile sensiz gitmem artık. Söz veriyorum.

Safiye bir daha sarılır sıkıca. Sarılmayı bırakıp da başını hafifçe kaldırdığında dudaklarını aralar ikisi de hafifçe. Gözleri kapalı birbirlerine yaklaştıklarında Hikmet girer araya.

H: Öhöm öhöm...

Ama nafile. Ne Safiye ne de Naci onu duyacak durumda değillerdir. Dünyaları sadece birbirlerine aittir şuan. Tam dudakları temas edeceği sırada ikizler koşar.

N/K: Baybaaaaaaa!!!!!!!

Naci ve Safiye sıçrar hemen. Konumlarını hatırlayınca Safiye'nin yanakları al al olur bile hemen. Naci kendine hasretle koşan çocuklarını görünce yine özlem yakar içini. Hemen boylarına eğilip açar kollarını iki yana. Çocukları hızla girerler kollarına.

Nazlı: Baybacımmm iyi ki geldinnn. İyi kiiii!!!

K: Çok öşyedikk şeniii.

Nazlı: Gitmee oluy muu?

N: Çocuklarım benimm. Gitmem söz. Ben de sizi çok özledimm. Gelin buraya bakıyım.

Naci daha sıkı sarılır. Safiye ise bu anı mutlulukla izlerken Neriman'ın kucağındaki Duru babasını görür görmez çığlık atıp ellerini ve ayaklarını oynatmaya başlar hızla.

Neriman: Enişte biri daha var özleyen.

Naci sırıtır hemen.

N: Gelsin bakalım o biri. Babası onu da çok özledi.

Diyerek Duru'yu da kucaklar. Duru sevinçle yeni çıkmış minik dişlerini göstererek gülümser. Şimdi tamamlanmışlardır işte. Han ablasına takılır.

Han: Ohooo ben de uzaktan geldim ama ablam bana böyle hiç sarılmadı ya.

Safiye sırıtır. Kollarını açar.

S: Han yurt dışı da değiştirmemiş seni kardeşim. Hala enişteni kıskanıyorsun.

Naci güler.

N: Çocuk o daha Safiye'm ondan.

Han: Aman karı koca bana cephe alın zaten.

Safiye kardeşine de sarılır.

C: Hadi geçin içeri.

H: Evet şimdi güzel bir aile kahvaltısını hak ettik.

Hepsi gülerek sofraya geçerler. Bu defa mutlulukla dolae sofra. Safiye hemen Naci'nin yanına oturur.

H: Damat iyi ki geldin. Kızımın da torunlarımın da yüzü güldü.

N: Benim de yüzüm güldü babacım. Onlar benim gülüşüm, sevincim.

Safiye elini kocasının masada duran elinin üzerine koyar.

S: Nasıl geçti yolculuk?

N: Seni düşünerek...

Nazlı: Pekkiii bişiii?

N: Sizi düşünmediğim tek anım yokki benim prensesimmm. Hem söz verdiğim gibi oyuncakları da aldım.

Diyip göz kırpar.

K: Geyçekktennn miii??

N: Evetttt.

K: Baybaaa şöşüüü veydiğinn için diymii? Canımm baybammm.

N: Siz böyle gülün. Ne isterseniz alırım ben size. Mutlu olun yeter ki.

Safiye kocasının kulağına yaklaşır.

S: Ben sen gelince mutluyum ama seni de mutlu edecek şeyi biliyorummm.

Naci kocaman bakar. Anlamıştır hemen.