Papatya Kadın

🕊..141

Hem heyecan hem korku bir aradayken Naci hızlı bir şekilde arabayı sürüp Safiye'yi hastaneye yetiştirmeye çalışır.

N: Dayanan Safiye'm dayan az kaldı varmak üzereyiz!

Safiye'nin çığlıkları daha da artmaya başlar. Naci daha da gerilip panikler. Canının yanmasına hiç dayanamaz onun.

N: Safiye'mm! Burdayım ben! Bizim için!

S: Naciiihh.. arabada doğurucam galiba biraz daha ahh.. hızlı olll!!!

N: Safiye'm az kaldı nolur dayan derin derin nefes al ver hayatım.

Naci nihayet hastanenin önünde durdurur arabayı. Hızla arabadan iner içeriden hemşirelere bağırır.

N: Karıımm doğuruyor yardııım ediiiiinnn!!

Hemen Safiye'nin kapısını açar. Canını acıtmadan nazikçe koluna girip arabadan çıkarır. Hemşireler hemen tekerlekli sandalyeyi getirirler ve Safiye'yi yavaşça oturturlar. Naci sevdiği kadının elini bir kez olsun bırakmıyordur. Hızlı adımlarla birlikte hastaneye girerler. Ameliyat kapısına kadar beraber ilerlerler. Bütün aile de orda Dafiye ve Naci'yi bekliyorlardır.

Safiye o an onları görünce daha da güç alır.

G: Ablaa!!!

Han: Abla dayan burdayız!

Hikmet heyecanla bakar.

H: Kızım getir torunumu bana.. Dayan biz varız.

S: Naci beni bırakma nolur gel içeri!

N: Gelicem tabi! Gelicem hayatım korkma gelicem.

Doktor Deniz de hızla yaklaşır.

D: Safiye!

S: Deniz! Bebeğim!

D: Ameliyathane hazır. Korkma tamam mı?

Safiye birden daha da şiddetlenen sancıyla cevap veremeden hastaneyi inleten bir çığlık atar. Naci bağırır.

N: Bir şeyy yapınnn!!

Safiye'yi hızla doğumhaneye alırlar. Naci de giyinip girer peşine hemen.

Ölümün de yaşamın da varlığını sürdürdüğü hastane bu defa umut dolu, sevinçlere sebebiyet verecek mucizevi bir kavuşmaya şahitlik edecektir. Doğumhaneye alınan Safiye'nin doğumu artık tamamen başlamışken tüm aile üyeleri de kapıda heyecanlı bir bekleyiş içindedirler.

Naci üzerine gerekli giysileri giydikten sonra doğumhanedeki eşinin yanına gelir. Onu yalnız bırakmak gibi bir niyeti yoktur. Acıdan kıvranan karısına koşar panikle.

N: Hayatım! Safiyem geldim! Geldim burdayım!

S: Naci!! AAhhhh! Gi.. gitmeee!N: Gitmiyorum safiyem buradayım kızımızı beraber alıcaz kucağımıza.

D: Safiye iyi dayanmışsın doğum çoktan başlamış. Şimdi iyice ıkınman lazım.

Naci safiyeye elini uzatır. Varlığını hissettirir bir kez daha.

N: Ben burdayım safiyem korkma gerekirse elimi sık canım falan da acımaz.

Safiye nacinin elini tutar destek alır sevdiği adamdan. Derin bir şekilde ıkınmaya başlar. Nefes nefese başını geriye atar. Naci de bir yandan safiye'nin alnındaki terleri silip karsının elini daha sıkı tutuyordur.

N: Hadi safiyem az kaldı dayan güzelim nefes al ver al ver.

Naci de iyice gerilmiştir. Safiye nefes alıp verdiğinde nefes alıp verir, safiye ıkındığında o da ıkınır. Safiye acıya daha fazla dayanamayarak olabildiğince son gücüyle ve sesli şekilde ıkınır. Nacinin elini de son gücüyle sıkar. Bu güçlü ıkınmanın ardından duru'nun ağlaması ile safiye derin bir nefes alarak kafasını yattığı yere bırakır. Ameliyathane durunun ağlama sesi ile dolar..