Papatya Kadın

🕊..136

Safiye ve Naci doğum yaklaştıkça daha da heyecanlanarak bekler minik kızlarını. İkizleri yeni yatırmış olan Naci karısını yormamak adına bebekleriyle daha çok ilgilenip Safiye'sini rahat ettirmeye çalışıyordur. Safiye yatakta elindeki kitabının sayfalarını çevirirken aynı zamanda bebeğiyle de sohbet ediyordur.

S: Benim ayakta duracak halim yokken, artık hayatta duracak, yaşamama sebep olacak dünya tatlısı abin ablan oldu kızım.. Papatya severdim ben hep.. En sevdiğim koku babanızın kokusundan sonra papatyaydı... Sonra anladım ki evlat kokusu en güzel çiçekten bile daha güzelmiş... Ciğerim sizin kokunuzla dolacak... Babanızla sevdamızın en büyük ve en masum hediyesi sizsiniz.

Safiye kızıyla sohbet etmeye devam eder.

S: Baban şimdi kardeşlerini yatırıyor... Seninle de böyle ilgilenecek. Şanslısın biliyor musun? Hem de çok şanslısın. Seni çok sevecek baban hiç şüphem yok. En büyük şansın da ailemiz kızım.

Kapı sesi duyan Safiye kitabı komidinin üzerine bırakarak başını kapıya doğru çevirir.

S: Naci?

N: Benim Safiye'm. Bizimkiler masal istedi de. Ondan geç kaldım. Bir de meyveni yememişsin. Yemeden uyuma. Vitamin olur ikinize de.

S: Valla Naci beklenir. Valla beklenir.

N: Anlamadım karıcım?

S: Senin için bir 22 yıl daha beklenir. Sen değersin hepsine.

Naci gülüp dudağına öpücük bırakır sevdiği kadının.

N: Beklenir mi bilmem ama ben ömrümü sana ve size adamaya yeminliyim ela gözlüm.

Naci yatakta karısının yanına sokulurken Safiye de huzurla yanıtlar eşinin son sözlerini.

S: Ben bir ömür seni sevmeye yeminliyim.

N: Ben bir ömür çayını demlerim, Derdini dinlerim, Dualarıma seni de eklerim. Hep çok severim.

Safiye huzurla sarılır sevdiğine. Boynuna yumuşacık ve sıcak bir öpücük kondurur.

S: Ömrüm...

N: Kızımız nasılmış bakalım?

Naci usulca karısının her geçen gün daha da büyüyen karnına götürür elini. Nazikçe sever bebeğini.

S: Çok iyi babası..

Safiye de kocasının karnındaki ellerinin üzerine koyar ellerini.

N: Ağrın sızın var mı hayatım?

S: Yok Naci merak etme.

N: Han aradı beni. Konuştuk.

S: Ne konuştunuz?

N: Malum doğum yaklaştı artık. Gelip burda kalmak istiyorlar doğuma kadar.

S: Naci bana bakk! Bir öncekinde sen çıkar çıkmaz doğurmuştum. Bu kezz bırakmam seni

Safiye'nin bu sözüne ikisi de hafifçe tebessüm ederken Naci öper sevdiğini sürekli.

N: Yanınızda olucam karıcım. Söz. Tıpkı ikizlerimizde elini tuttuğum gibi tutucam sımsıkı.

S: Yarın doğum çantasından sonra bebeğimizin beşiğini de kuralım artık. Ne dersin?

N: Olur tabii. Çok güzel olur. İkizlerimiz de yardım eder.

S: Ederler tabiii ama bir sorunumuz var hayatım.

N: Neymiş?

S: Sen şimdi gitmişsin masal anlatmışsın ablasına abisine. Kızımız diyor ki babam bana masal anlatmayacak mı?

Naci güler.

N: Hayatım sen değil bebeğimiz istiyor yani kesin öyle mi?

S: Tabiii öylee Naciii. Şüphen mi var?

N: Aslaa karıcım. Pekii öyleysee kapat bakalım gözlerini.

S: Kapattımmm.

Safiye kocasının göğsüne sokulur iyice.

N: Bir zamanlarrr bir aile varmış. 3 tane dünya tatlısı bebekleri olan bu ailede anne ve baba birbirlerine öyle aşıklarmış ki sevdaları dillere destanmış.

Safiye gözlerini açıp güler.

S: Kesin annenin adı Safiye, babanın da Naci'dir dimi hayatım? Hatta orman evinde yaşıyorlardır. Soyisimleri de Ataç falandır kesin.

N: Bakk yaa. Hikayem sabote ediliyor şuan ama evet tam olarak öyle karıcım. Sen nerden biliyorsun?

S: Hislerim kuvvetlidir hayatım ondan.

N: Aşk gibi mi?

S: Aşk gibi.

N: Benim de.. o hissim çok kuvvetli

Safiye dayanamaz. Kocasının dudağını güçlü şekilde öpüp tekrar sokulur.

S: Ee nolmuş o aileye peki?

N: Üçüncü çocukları yeni dünyaya gelmiş. Öyle tatlıymış kiii. Bu güzel kız tıpkı annesi ve ablası gibi dünya güzeliymiş. Babasına kırmızı kırmızı yanaklarla, ela gözlerle bakarmış. Abisi de babası da hayran hayran severmiş bu minik kızı. Aileleri çok daha güzelleşmiş.

Safiye huzurla dinlemeye devam eder.

S: Peki adı neymiş bu minik kızın?

N: Adına hala karar verememişler.

Safiye gözlerini açar yine.

S: Artık karar mı versek? İsmi yok hala kızımızın.

N: Var mı aklında isim karıcım?

S: Var bir şeyler Naci ama net değil hiç. Senin var mı?

Naci güler.

N: ŞİİR olsun mu?

S: Ay yok ARUZ ya da UYAK.

N: Kızım bak annen dalga geçiyor isminle.

Safiye güler.

S: Ama hayatım nasıl isim bu ya? Şiir diye isim hiç duymadım.

N: İlkleri yaşasak nolur ki Safiye'm.

S: Biz yine başka isimler de düşünelim Naci.

İkisi de gülerler.

N: Tamam peki sen söyle. Ne varmış aklında?

S: Umut... Derin... Ela... Özlem...