Papatya Kadın

🕊..79

Evde bir sağa bir sola koşuşturan o minik ayak izleri Safiye'nin de Naci'nin de neşeleri olmuştur artık. Orman evine taşınmalarının üzerinden yaklaşık 2 ay kadar bir zaman geçmiştir. İkizlerin doğum günleri sonrasında da Safiye'nin kardeşleri ve babası çok sefer onları ziyaret etmiş, bebeklerle de hasret gidermişlerdir aynı zamanda.

Kuşların sesiyle gözlerini güne açan Naci erkenden kalkmıştır bu sabah. Tekrar öğretmenliğe başlaması üzerine hayatlarında minik değişiklikler olurken her defasında sevdiği kadının erkenden kalkıp kahvaltı hazırlaması ve yorulmasına kıyamaz. Bugün ona yardım etmekte kararlıdır. Safiye'sinin daha uyanmadığını gördüğünde yüzünde tebessüm oluşur. Yaklaşıp öpmek ister ama uyandırmaktan da korktuğu için tutar bu seferlik kendini. Usulca sessiz adımlarla çıkar odalarından.

Mutfağa inmeden önceki ilk işi ikizlerine de bakmak olur. Odalarına gittiğinde ikisinin de uyanmış ellerindeki oyuncaklarını birbirlerine gösterdiklerini görür.

N: Benim bebeklerim yine uyanmış erkendenn.

K: Babaaa uykuu bittiiii.

Naci bu söze gülerken Karan'ı kucaklar. Ardından diğer kolunu da Nazlı'ya açar.

N: Gel bakalım sen de prensesim.

Nazlı: Anneee yokk.

N: Annen uyuyor kızım. O uyurken ona bir sürpriz yapmak ister misiniz?

İki bebek de heyecanla başlarını sallarken Naci sevinçle Nazlı'yı da kucaklar. Hep beraber inerler mutfağa.

Naci çay için çay makinesine su koyup kaynaması için hazırlarken bir yandan da kahvaltılıkları masaya diziyordur. Bebekler ise ne yapacaklarını bilmeseler de babalarının verdiği küçük işleri yapmaya çalışıyorlardır.

Sonunda harika bir sofra kurmayı başarırlar. Naci bir papatya kızına, bir papatya da oğluna verip odalarına çıkar onlarla beraber.  Mışıl mışıl uyuyan Safiye'yi uyandırmamaya çalışarak girerler yanına. İkizler aynı anda iki yanağından öper annelerinin. Safiye gözlerini açar. Gördüğü ilk manzara ailesi olunca gülümser.

S: Çocuklar..

Çocuklar sevinçle ellerindeki papatyaları uzatır. Safiye alır ve öper onları.

S: Benim dünyamsınız siz.

N: E benn?

S: Kıskanma babası. Gel buraya.

Naci de yaklaşır.

N: Nazlı, Karan kapatın gözlerinizi bakalım.

İkisi de kapatınca Naci karısını dudaklarından öper.

N: Açabilirsinizzz.

Nazlı: Bi annn heypp öyleee kaycazzz şandımm. Ohh be

Kızlarının tepkisine aynı anda kahkaha atarlar.

N: Hadi bakalım sofrayaaa.

Safiye de elini yüzünü yıkadıktan sonra sofraya gelir hepsi. Naci bugün ayrı bir heyecanlıdır belli etmemeye çalışsa da... Yarın evlilik yıldönümleridir çünkü.  Safite kocasında bir şeyler olduğunu hisseder. Tabağındaki peyniri ağzına götürür. Gözleriyle de Naci'yi takip eder aynı anda.

S: Naci sende bir haller var.

N: Yok karıcım haller falan. Ne olmuş ki?

Safiye güler.

S: Yalan söylemeyi de hiç beceremiyorsun. Olsun çıkar kokusu yakında.

Naci kızarır hemen. Yalan söylemeyi hiç beceremez gerçekten. Konu değiştirmeye çalışır.

N: Sen reçelden aldın mı?

Safiye fark ettiği bu detaya imalı bakar.

S: Aldım aldım.

Ataç ailesi kahvaltısına devam ederken apartmanda da sabah koşuşturması başlamıştır çoktan.

H: Han bugün işe giderken beni Safiyelere bırak.

Han: Niye baba?

H: Özledim onları. Hem torunlarım da özlemiştir beni.

Han: Baba yarın akşam seversin bol bol.

H: Niye ne var ki yarın akşam?

Han: Ablamla Naci'nin evlilik yıl dönümleri. Çocukları bize bırakacaklar.

Neriman hemen atlar.

Neriman: Baba aman ha bak ablamın sürprizden haberi yok. Çaktırma ne olursun.

H: Bir de tembihliyorlar. Çocuk muyum ben ya?

Han: Yok baba Neriman hatırlattı sadece.

H: Neyse tamam. Sürprizi neymiş bizim damadın?

Han: Valla bana bir şey demedi ama yardım istedi bir konuda. Bugün görüşücez söyler artık.

H: İyi iyi girdi gözüme.

Biten kahvaltılarının ardından Naci toplamaya yardım etmiş sonra da hazırlanmak için odaya girmiştir. Safiye de peşinden gider odaya.

S: Hazır mısın?

N: Hazırım güzelim çıkıcam birazdan. Gelirken bir şey istiyor musun?

S: Yok yok var her şeyimiz. Sen kendinş getir yeter.

Bunu derken kocasının yakasını düzeltir. Naci hayranlıkla bakar sevdiğine. Yaka düzelten ellerini nazikçe tutar. Avuç içini dudaklarına götürüp öper kokusunu içine çekerek. Safiye mest olmuş şekilde gülümser.

S: Sen yanımdayken bile özlüyorum. Çabuk gel.

N: Gelicem. Evde yoksam bil ki seni özlüyorum.

Diyip karşılıklı gülümserler. El ele çıkarlar odadan. Evin dış kapısına gelirler. Safiye kapıyı açar. Naci ayakkabılarını giyer ve çıkar. Arabasına biner. Çalıştırır. Biraz ilerler. Safiye daha içeri girmemiş arkasından bakıyordur. Naci birden arabayla geri gelir hızla. Durur iner içinden. Safiye şaşkınca bakar.

S: Noldu? Bir şey mi unuttun?

N: Evet.

S: Ne unuttun? Getiriyim hemen.

Naci yaklaşır. Belinden kavradığı Safiye'yi çeker kendine. Dudaklarına yapışır. Safiye ilk şoku atlatınca karşılık verir. Kısa ama tutkulu bir öpücüğün ardından nefes nefese ayrılırlar.

N: Seni öpmeden gidemedim.

S: Bu işi sevdim.

Naci aşkla bakıp bir kez daha öper ve biner arabaya. Gözden kaybolur. Safiye ise öpücüğünde verdiği heyecanla bakar arkadan. Evin içinde çocuklar seslenir.

K/N: Aaayyynneee!!

S: Geldimmm..

Safiye huzurla girer evine.