Papatya Kadın

🕊 100 🕊

Ben geldimmmm. Hem dee 100.bölümlee. Bugün bölüme başlamadan önce hepinize kocaman sarılmakk istedim. Papatya kadın'ın benim için anlamı çok büyük.  Rüveyda'mm başta olmak üzere emeğini, yorumunu ve beğenisini esirgemeyen hepinizee teşekkür ederimm. Hepinizii çok seviyorumm. İyi okumalarr o zaman :)🤍

🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊

Naci elini tutan Safiye'sinin peşinden geliyordur. Eşinin ne yapmaya çalıştığını henüz o da anlamamışken sadece uyum sağlar ona. Üst kattaki uzun koridordan el ele geçmelerinin ardından bir bir inerler merdivenlerden. Salona ulaşırlar.

N: Dur Safiye'm çekiştirme geldim.

S: Hadii Nacii.

Safiye heyecanla çekiştirir Naci'yi. Salona geldiklerinde Naci'nin merakı şaşkınlığa dönüşür. Orta sehpasının üzerinde bir kamera vardır... Bir de masada albümler... Merakını daha fazla gizleyemez ve sorar.

N: Bunlar ne Safiye'm.

S: Kameraa vee albümm Naciii. Neye benziyor?

N: Karıcım onu görüyorum da bunlarla napıcaz onu anlamadım.

S: Haa sen onu diyosunn. Gel otur anlatıcam.

Naci koltuktaki yerini alırken Safiye de hemen yanı başına ilişir. Gözlerinden bir parça hüzün ve çokça başarmışlık okunuyordur. Naci anında tanır bu bakışı.. Geçmişten gelen yaraların sarılmasından sonraki bakıştır bu... Hala içindeki kız çocuğu biraz hüzünlü ama her şeyi aşıp geride bıraktığı için de mutludur.. O kız çocuğunun bakışıdır bu.

N: Safiye'm...

S: Naci... Ben nasıl o takıntılarımdan, annemin sesinden ve o günlerden kurtuldum biliyor musun?

N: Kendi azminle güzelim.. Senin başaramayacağın hiçbir şey yoktu ve sen de eski Safiye'yi buldun.. İçinde bir yerlerdeki o kız çocuğuna uzattın elini.. Yaralarını iyileştirdin onun.

S: Evet ama ben bunu tek başıma başarmadım.. O kız çocuğunun yaralarını sen öpe koklaya iyileştirdin. Elimden tuttun bir bebeğe yürümeyi öğretir gibi adım adım aştın benimle engelleri... Ama sen hariç 2 destekçim daha vardı benim.

N: Bir tanesi doktor hanım. Diğeri kim?

S: Diğeri.. annem...

Naci daha da şaşırır.

N: Annen mi?

S: Evet.. Naci ben bir mektup buldum. Annem yazmış babama ve kendi ailesine... Çabalamış annem biliyor musun? İyi olmak için çabalamış.. Ama o hiç sevilmemişki.. Annesinden öğrendiklerini vermiş sadece bize... "Uğursuz" dermiş anneannem de ona.. Tıpkı annemin bana dediği gibi...

Derken gözlerinden yaşlar süzülmeye başlar. Naci gözyaşlarından öper sevdiği kadını.

N: Sen uğursuz değilsin.. Benim uğurumsun Safiye.

Safiye bu sözler iliklerine kadar hisseder sevdiğini ve sevildiğini. Elini usulca sevdiği adamın yüzüne koyar. Usul usul okşarken lafına devam eder.

S: Ben annemin mektubunu okuduğumda annemi anladım. İyileşmem o şekilde hızlandı Naci... Şimdi istiyorum ki ilerde çocuklarımdan biri dara düştüğünde, çabalayacak güçleri kalmadığında, en önemlisi de ben bu dünyaya veda ettiğimde bile bana ulaşabilsinler. Annemiz yanımızda diyebilsinler. Tıpkı annemden gelen bir mektupla hayata dönmem gibi onlar da düştüklerinde bana ulaşabilsinler Naci...

Naci karısının düşüncesine hayran hayran bakar. Anlamıştır yapmak istediğini..

N: Videoya mı alıcaz kendimizi?