Papatya Kadın

🕊..182

E: Safiye.. Evlendiğim kadın öldü. Ama siz?

S: Biz bu dünyada da kavuştuk...

Safiye ve Erdem kardeş gibi düşünürlerken Naci kıskançlıktan gözleri dolarak bakar... Sinirle mekandan çıkıp gider.

.

.

Uğruna insanları, koca şehri karşısına alıp her şeyden vazgeçen, sadece sevdiği kadına tutunan Naci şimdi ne düşüneceğini şaşırmıştır. Safiye'nin o adamı gerçekten tanımadığını düşünüp hatta bundan kendince emin olmuşken Gülru'nun haklı çıkması oldukça ağrına gider o an. Gökyüzünü andıran gözleri şimdi bulutlanmış, nemlenmiştir. Çok dokunmuştur bu ona. Kapıya doğru yürür net bir şekilde. Safiye ise Erdem'e güler yüzle bakarken Naci tarafından çok yanlış anlaşılmıştır. Mekandan ayrılan Naci'ye şaşkınca bakar.

S: Na.. Nacii!! Nereye?

Naci derin bir nefes alıp döner arkasını.

N: Daha fazla bu saçmalıkla kalmaya niyetim yok. Geliyor musun? Sohbetin bittiyse tabii.

Safiye kocasının ne kadar kırıldığını ve yanlış anladığını o an tam anlamıyla anlar. Ancak bu sorunu burda çözecek değildir. Yaklaşır Naci'nin yanına. Elini sımsıkı tutar.

S: Bizim yolumuz bir. Tabii ki beraber gidicez.

Gülru tam istediğini aldığını düşünürken Safiye'nin yaklaşımıyla suratı asılır. Bir hamle daha yapmaya yeltenir.

G: Gördün mü Naci? Biz evlendik diye ne ihanet kalmıştı ne başka bir şey. Biz gerçekten evli bile değildik. Sen benimle evli olduğun her gün Safiye'nin resimlerine sarılıp uyurken o nişanlanmış bile. Yazık gerçekten!

Safiye sinirle Gülru'ya yaklaşıp omzundan sertçe ittirir onu.

S: Bilerek yaptın! Bilerek yaptın dimi? Sen ne biliyorsun ki ya?!! Ne biliyorsun sen?! Aklınca eskiden birini getirip ayıracaksın bizi. Bu nasıl bir karaktersizlik Gülru?! Biz de kalkalım sana yardıma gelelim kızın için. Beş para etmezsin!

Naci de karısının yanında Gülru'ya cephe alır.

N: Haberim vardı. Erdem'den yani. Haberim vardı ama senin bu kadar küçülüp aklın kadar küçük oyunlar oynayacağın hiç aklıma gelmezdi. Karımdan da benden de ailemden de uzak dur.

Naci net bir tavırla yaklaşır. Karısının elini tutar tekrar.

N: Hadi hayatım.

Safiye hayranca bakar o an. Çok sinirlenmiş olsa bile kocasının hiçbir şey bilmemesine rağmen özellerini birilerinin yanında ortaya dökmemiş olmasına oldukça şaşkındır ve gurur da duyar. Gülru istediği alamamıştır. El ele çıkarlar mekandan. Tam arabanın önünde Naci birden bırakır eli.

S: Na.. Naci ben...

Naci tek kelime bile etmez. Arabaya biner. Safiye'de yanına biner...  Kendini açıklaması için fırsatı vardır. Ancak şuan Naci öylesine sessiz ve yıkılmış duruyordur ki içi yanar.

S: Ben açıklayım sana bak bildiğin gibi değil...

Naci yola odaklar kendini. Göz kapakları bile çok nadir kapanır. Farkında olmadan sıktığı direksiyon bile kırılmanın eşiğine gelirken Naci sinirini karısından çıkarıp onu kırmamak adına şuan sessizliği tercih eder. Fırtına öncesi sessizliktir bu. 

Karşındakine düşünerek güvenmek gerekir, düşünmeden güvenirsen sonuçları acı olur. Naci kalbiyle düşünüp sevdasıyla güveninin temellerini atmıştır. Safiye'nin tek bir sözü onun için senettir. İlk buluşmaları gelir aklına o an... 

.....İLK BULUŞMA (16.bölüm)

Danteller özenle masada serili... bardakta dumanı üstünde tüten çay... Karşılıklı oturan Safiye ve Naci biraz tedirgin, çokça heyecanla sohbet ediyorlardır.

N: Aşık olmadın mı hiç? Kimse olmadı mı yani?

S: Benim sevecek yerim kalmamıştı Naci. Sevemedim.

N: Ben de. Kimseyi sevmedim. Sevemedim.

.

.

.....BEN HAYATIM BOYUNCA SENİ UNUTMADIM (18.bölüm)

Binlerce acıya şahitlik etmiş o apartman duvarları şimdi de bu hayal kırıklığına şahitlik ediyordur. Naci'nin en yakın arkadaşıyla evlendiğini öğrenen Safiye acısını göğsüne hapis etmiş, gözlerinden dilinden saklayamadan Naci'ye kanayan yerini gösteriyordur. Bu yara öylesine derindir ki kabuk bağlasa da kapanacak cinsten değildir... O zamanlar henüz gerçek bir evlilik olmadığını bilmediğindendir belki de bu yara.. Sonrasında bir bebeğe sahip çıktığı için kocasıyla gurur duysa da şimdiki acısı aldığı nefese bile engeldir...

N: Çünkü hatırladın bizi...

S: Naci, ben hayatım boyunca seni unutmadım ki. Hep aklımdaydın sen benim. Başka hiç kimse olmadı. Ne gözüm değdi birine ne elim ne de kalbim. 

.

.

.....TEK BİR ŞARTIM VAR (36.bölüm)

Naci'nin hastalığı mutlu günlerinin önüne engel olarak çıkmışken Safiye sımsıkı sarılmıştır umuduna.. Umut sebeptir devam edebilmek için... Bu yüzden var gücüyle sevdiği adamı bu tedavi için ikna etmeye çalışırken Naci'nin istek bir şartı vardır. Kız kulesinde, manzarası sevdiği kadının gözleriyken şartını sunar.

N: Tek bir şartım var. Eğer gidip de dönemezsem...

Safiye lafını keser. Aksini düşünmeye umudu da kalbi de yetmez.

S: Döneceksin!

Naci ise kararlı bir tonda devam ettirir sözlerini.

N: Eğer dönemezsem hayatına devam edeceksin. Tamam mı? Hayallerini ben olmasan bile başka biriyle gerçekleştireceksin. Yeniden aşık olacaksın. İster doğur ister doğurma mutlaka anne olacaksın. Kız çocuklarını korkmamayı öğreteceksin. Bir de o orman evi vardı ya hani orda yaşlanacaksın... Bir de hiçbir zaman kuşları unutma. Tamam mı? Söz ver bana.

S: Veremem. Çünkü başka biri olmayacak. Senden başkası olmayacak Naci. Benden imkansızı isteme. 

.

.

Naci aklına gelen düşüncelere o kadar dalar ki yolda olduğunu bile unutur. Safiye'nin çığıyla birden sertçe fren yapar.

S: Naciiii arabaaaaa!!!