Papatya Kadın

🕊..19

Geçen saatlerin ardından Safiye işlerini bitirmiş yorgunca otururken Gülben gelir bir heves.

G: Ayy ablaaa.

S: Noldu kız? Yine ne bu heyecan?

G: Bakk nee buldumm!

S: Ne buldun? Ne o elindeki?

Gülben elindeki eski fotoğrafları gösterir.

G: Benim sandıkta kalmış. Evde buldum hemen kaptım geldim.

S: Bana bak. Pis içindedir. Temizledin inşallah.

G: Ayy ablaaa. Sana da yaranılmıyor ya.

Safiye imalı güler.

S: İyi iyi getir bakıyım.

Gülben içten içe çok sevinir. Çünkü normalde eski Safiye olsa gözüyle görmeden temiz olduğuna ikna olamazdır hiçbir şeye. Naci Safiye ile evlendiğinden beri Safiye'nin iyileşmesi çok daha hızlı gerçekleşiyordur.. Ama bu ne aşkın iyileştirici gücü ne de Naci'nin derin sevgisidir... Bunu başaran Naci'nin derinlerde bir yerlerde gizlenen o çocuksu, kahkahalarıyla yürekleri ısıtan, bie papatya kokusuna bile yüreğinde sevgi beliren o kadına kendini hatırlatmak olmuştur...

Gülben daldığı bu düşüncelerden bir anlığına sıyrılır. Fotoğraflar Safiye'nin elindedir.

S: Gülbenn şuna bakk. Neriman nasıl tatlıymış bebekken.

G: Öyleydi abla. Ama bak.. Ben bu resimlere bakarken ne fark ettim biliyor musun?

S: Ne fark ettin?

G: Hepimizin kanayan binlerce yarası var. Biliyoruz zaten bunu... En derin yara sende ama.. Biz annemden o eziyetleri görürken sen aynı anda sevdanla sınandın.. Derler ki bu dünyada aşk ateşine düşeni öteki dünyada cehennem ateşi bile yakamazmış..

Safiye'nin gözünden film şeridi gibi geçer o an düşünceler. Gözleri dolar anında.

S: Gülben tamam da. Bir resim baktırmadın. Sus.

G: Abla.. Sen bu dünyada o kor ateşlerde yandın da gıkın çıkmadı. Annemin yapamadığı.. Yapmadığı... O anneliği yaptın hepimize. Hepimizin sana bir hayat borcu var.. Bu fotoğraflara bakınca herkes bir aile tablosu görürken ben kendi gençliğini ailesi uğruna heba etmiş bir kız görüyorum.

Safiye durdurur hemen.

S: H..heba değil o.. Feda... Yine olsa.. yine feda olsun... Ama bu kez değiştirmek istesem neyi yapmazdım biliyor musun Gülben?

G: Neyi abla?

S: Ben sadece kendimden feda ettiğimi sanmıştım.. Meğer Naci'nin mutluluğundan da çalmışım..

G: Çünkü o sensiz mutlu olamaz abla. Bu aşktan da öte bir şey... Her şeyden öte... Ne dil varır söylemeye ne de yürek dayanır. Anca siz hissedersiniz.

Safiye gözyaşlarını siler.

S: Hala inanamıyorum biliyor musun Gülben?

G: Neye abla?

S: K..kocam olduğuna.. Akşam eve gelecek mesela.. Yine elinde papatya vardır muhtemelen... yüzünde o gülümsemesi.. Gözleri bana bakarken ışıl ışıl.. Asla bana karşı bitmeyen o şefkatiyle acıyan yaralarımı öpe koklaya iyileştirecektir.. Babam yüzünden kavgalı gürültülü oturduğumuz o sofra bile sırf o var diye ziyafet gibi gelecektir bana... Ve en iyisi de artık bunların hiçbiri hayal değil... Gerçek.. Hayalden de güzelmiş Gülben.

Gülben sıcacık gülümser.

G: Bunu siz başardınız abla.. Aşkınızın en büyük zaferi bu.

Safiye başını sallar.