Papatya Kadın

🕊..169

Naci ve Han'ın gelmesiyle beraber evde bayram havası vardır. Kahvaltının ardından ne kadar özlediklerini bildikleri için Ataç ailesini yalnız bırakmayı tercih eder herkes. Vedalaşmak içim kapı ağzındalardır. Safiye ise kapıda bile Naci'nin kollarındadır. Boynuna başını yaslamış yorgunca ailesine bakıyordur. Naci ise kolunu karısına dolayarak destek veriyordur.

H: Damat sen geldin keyfi yerine geldi kızımın hemen.

S: Geldi valla baba. Bu defa hiç itiraz etmiycem.

N: Benim de babacım. Şimdi nihayet iyiyim.

Han güler.

Han: Baba bakma sen şimdi mutlu durduğuna. Çocuk gibi ya. Yemek bile yediremedim. İki yiyor bir duruyor karımı özledim diye.

Safiye kocaman bakar. Hemen kocasının omzundan kaldırır başını. Gözlerine bakar.

S: Naci? Ne demek yemek yememek? Hani yiyordun yemeklerini falan?

N: Safiye'm şey...

G: Aman abla diyene bak. Sanki sen eniştemin yokluğunda çok yedin de. Valla enişte yaşayacak kadar yiyordu hep.

S: Dett! Kız bir de şikayet ediyor beni ya.

N: Öyle mi Safiye'm? Hani yiyordun yemeğini?

S: Aynı şey mi canım?

N: Aynı şey tabi. İkimiz de hasretimizden yiyememişiz.

S: Naci... Çok hasret kaldım ben sana ya.

Safiye sımsıkı sarılır.

H: Hadi biz sizi yalnız bırakalım da biraz ailecek kalın. Çocuklar da çok özlemiş seni zaten damat.

Herkes tek tek gitmesinin ardından kapının önünde Safiye ve Naci kalır. Safiye artık yalnız kalmalarıyla birlikte daha özgür hareket eder. Boynuna sımsıkı sarıldığı kocasını öper.

S: Naci...

Naci ise halinden çok memnundur. Sarıldıkça daha da doyamazlar. Hasretlerinin dinmesi lazımken daha da artar sanki. El ele salona geçtiklerinde çocuklarını babalarının getirdiği oyuncaklarla oynarken bulurlar. Yanlarına otururlar hemen.

N: Sevdiniz mi bakalım?

K: Çokk şevdikkkk.

Nazlı: Eveytt baybaa. İyi kiii geydinnn.

N: Canım çocuklarım benim. Söz bir daha ayrılık yok.

Duru babasına gelmiştir sonunda. O da bir o kadar özlemiştir.

S: Naci yorgunsan alıyım ben.

N: Yok aşkım yok. Özledim kızımızı zaten. Nasıl dayanmışım ben sizsiz?

S: Aç mısın peki? Zaten doğru düzgün yememişsin. Hemen hazırlayım bir şeyler.

N: karıcım otur yanımda iki dakika. Birlikte kahvaltı ettik ya hep beraber. Bana siz lazımsınız.

Bu söz hepsinin içine oturmuştur. Sonunda tamamlanmışlardır.

Nazlı: Aynee baybaaa bişimle oyun oynay mışınış?

N: Oynarız tabi babacım.

K: Şen ayne?

S: Oynarım kızım.

Karan elindeki arabasını sürer.

K: Bu bişim ayabamış.

Nazlı: Eveytt bakınn şuu beybekk aynemm. Onun gibi güşel çünkü. Bu baybammm. Buu Duyuu. Buu ikişcanımmm. Bu daa beynnn.

N: Hmm arabayı kim kullanıyor?

K: Biş küçüğüş. Şiş kuyyanın.

S: Ben de sürmeyi bilmiyorum sana kaldı valla Naci Ataç.

N: Karıcım hakikaten ya sana ehliyet almamızın zamanı gelmedi mi?

S: Ehliyet mi?

N: Evet. Bak haftasonu beraber biraz çalışalım. Ben sana yardım da ederim. Çabucak alırsın ehliyeti.

Safiye şaşırmıştır. Hoşuna da gitmiştir.

S: Şey.. bilmem ki...

N: Bilirsin karıcım. Sen neler başardın. Elinden bu mu kurtulacak?

S: Haklısın Naci. Tamam alalım.

Der Safiye kendinden emin bir şekilde.

N: O zaman arabayı anneniz sürüyor.

Diyerek göz kırpar Naci. Oyuncak arabanın şoför koltuğuna Safiye olan bebeği oturtur. Hepsi gülerler buna. Akşama kadar tüm aile vakit geçirirler. Çocuklar da Safiye de bir saniye bile Naci'nin yanı başından ayrılmamışlardır. Naci de hepsiyle özenle ilgilenir. Sevgisini hepsine verir. Aile tekrar eski neşesine kavuşmuştur nihayet.

Akşam yemeğinin ardından Naci ikizlerini yatırmaya gittiğinde Safiye de Duru'yu yatırır bebek odasına. Telsizi de baş ucuna koyar. Sessizce kendi odalarına geçer. Naci'yi bu kadar erken beklemese de sürpriz yapacaktır. Asıl tatil sürprizinden daha haberi olmasa da şimdilik bununla idare edeceklerdir.

Safiye simsiyah nevresimi serer özenle yatağa. Kendisi de kırmızı geceliğini giyip hazırlanır hafif. Şimdiden heyecanlıdır. Yatağın ucuna oturur. Kocasını beklerken heyecandan hızlı atar kalbi. Her şeyden habersiz olan Naci ise kapıyı açar.

N: Uyudular Safi-

Bir an donakalır...