Papatya Kadın

🕊..181

E: Gülru yeter.

N: Ne saçmalıyorsun sen?

G: Bu adamı Safiye'ye sor bakalım. Kimmiş? Hm Safiye?

......

Geçmişin izleri adım adım onları takip ederken yine aşklarına sığınır Safiye de Naci de...

Buraya Tomris kötü etkilenmesin diye konuşmaya gelmişken şuan neyle suçlandığının bile bilincine yeni varır Safiye. Kaşları öfkeyle çatılırken sakin kalabilmek adına elini yumruk yapar. Tüm sinirini kendinden çıkarmak istercesine yumruğunu sıkar öfkeyle.

S: Bir dakika bir dakika. Ne soracakmış Naci bana? Sen ne saçmalıyorsun yine?

N: Gülru bak sana yardıma geldik biz buraya ama sen ne zaman ki benim karıma bu şekilde yaklaşıyorsun o zaman ne saygı bekle ne sevgi. Kelimelerine dikkat et.

G: Öyle mi Naci?

N: Öyle Gülru.

G: Sen ne zaman bu kadar kör bu kadar vurdumduymaz oldun? Gerçi hep öyleydin değil mi? Sen hep Safiye'yleydin. Benle evliyken bile.

N: Kağıt üzerinde bir evlilikti o. Bunu da Safiye'ye olan aşkımı da en başından biliyordun.

G: Ama senin bilmediklerin de var.

N: Söyle de bilelim o zaman.

G: Hadi bizim evliliğimiz sahteydi. Bu senin eksin. Peki Safiye? Hani geçmişinde kimse yoktu? Tek sendin he?

Naci bir an için afallar. Kaşları çatılır. Safiye'sinden sonuna kadar emindir. O yüzden devam eder şüpheye yer vermeden.

N: Öyle zaten. Safiye ne dediyse doğrudur.

Safiye daha fazla kendini tutamaz.

S: Senin karın ağrın ne? Naci dimi? Hala onu unutamadın. 3 çocuğumuz oldu bırak artık şu adamı ya. Bana iftira atarak mı elde edeceksin onu? Bu mu planın?

G: İftira mı? Sen Erdem'i hatırlayamadın heralde Safiye. Eski Nişanlın!!

Eski nişanlı... Naci duyduğu şeye inatla güler. İnanmaz, inanamaz. Safiye ona asla yalan söylemez çünkü. Buna emindir. Safiye yıllar önce "Senden sonra kimse olmadı" demiş ve konu kapanmıştır onlar için zaten. Şimdi Gülru'nun iftirasını hem saçma hem komik bulur. Yine de karısını ezdirmeye hiç niyeti yoktur.

S: Sen hangi rüya aleminde yaşıyorsun?

N: Hadi Safiye gidiyoruz.

Erdem söze girer.

E: Safiye. Gülru doğru söylüyor.

S: Ne doğrusu? Hiç nişanlım olmadı benim. Kimsin bilmiyorum ama önce kimin neyi olduğunu öğren bir daha da çıkma karşımıza.

E: Anneannen... Zamanında bizi bir araya getirmeye çalışmıştı hatırlıyor musun?

Safiye bir an için geçmişe gider....

🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊

X: Safiye diyorum!

S: Heh.. Noldu anneanne? Bana mı seslendin?

X: Neye daldın gittin yine sen?

S: H..hiç dalmadım. Hiç.

X: Erdem diyorum Erdem. Kızım bu senin tek şansın.

S: Benim tek şansım var anneanne.

X: Neymiş o?

Naci diyemezdi Safiye... bunu anneannesine söyleyemese de içten içe biliyordu.. Naci tek ihtimaliydi.. Ya o ya hiç. Duygularında da düşüncelerinde de çok emindi kendinden. Ancak anneannesi hala bir cevap bekliyordu.

X: Neymiş dedim kızım? Annenden kurtulmak istemiyor muydun? Evlenirsen kurtulursun. Hem bak çok zenginler. Hali vakti yerinde. Yakışıklı da çocuk.

S: Anneanne. İstemiyorum ben.

X: Çok geç artık. Heh bak geliyor da çocuk. Sakın kırma kalbini.

S: Annea-

X: Erdem oğlum hoş geldin.

E: Hoş buldum efendim. Şeyy ben...

X: Hadi siz görüşün anlaşın.

Anneannesi kalkıp gider. Safiye ise nettir hala. Erdem karşısına, az önce anneannenin kalktığı o yere oturur.

E: Safiye'ydi değil mi?

S: Daha karşısına oturduğun kızın adını bilmiyorsun. Ne demeye geldin?

Erdem şok olur. Böyle bir tepki beklemese de sevinmiştir.

E: Sen istemiyorsun?

S: İstiyor gibi bir halim mi var?

E: Başkası mı var?

S: O başkası son nefesime kadar olacak. Gelme bir daha da.

E: Çok sevindim.

S: Neye gülüyorsun sen? Neye sevindin?

E: Ailemi ikna edemiyordum. Hayatımda başkası var. Şimdi Safiye istemedi dersem ben haklı çıkarım ve istediğimle evlenirim.

Safiye rahatlamış şekilde ama buruk bakar.

S: Buna sevindim. Sizin adınıza yani... Bizim bu dünyada kavuşmamıza imkan yok.. siz kavuşun.

E: Neden yok?

S: Öldü. Otobüsün altında kaldı. Öldü...

🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊

Safiye hatırlamasının ardın kocaman bakar.

S: Sen osun? A..amaa.. sen evlenecektin o kadınla? Gülru'ylasın?

E: Safiye.. Evlendiğim kadın öldü. Ama siz?

S: Biz bu dünyada da kavuştuk...

Safiye ve Erdem kardeş gibi düşünürlerken Naci kıskançlıktan gözleri dolarak bakar... Sinirle mekandan çıkıp gider.