Papatya Kadın

🕊..158

N: Bebeğim sen iste yeter ki. Tabii görüşürüz. Ben de seni çok özledim. Safiye bu aralar meşgul. Senle çıkarız biz. Sen ne istersen o olacak. Söz verdim ya. Seni bırakmıycam asla....

.

.

.

Safiye kafasında kurduğu şeylerin doğru olduğunu bu duyduklarıyla onaylamıştır bile. Tedavi sürecini atlatıp her ne kadar geçmişiyle yüzleşse de lise hayatı hiç kolay geçmemiştir. Geçmişten gelen her ayrıntı istemsizce kafasında kurmasına neden olur. Naci'nin arkasında kollarını bağlayarak dikilir. Telefon konuşmasına devam ederek arkasını dönen Naci Safiye ile göz göze gelir. Safiye'nin bakışları bu sefer her zamanki gibi değil de bir farklı bakıyordur. Naci bu bakışı çok iyi bilir ama anlam veremez. Ne olduğunu anlamak için karısına her zamanki gibi nazikçe yaklaşır. Onu kırıp incitmek isteyeceği son şey bile değildir. Hele ki yarım saat önce odalarında yaptıkları konuşmadan sonra ona daha da hassas yaklaşması gerektiğini adı gibi bilir.

N: Safiye'm neden kalktın hayatım, yataktan bir şey mi lazımdı? Söyleseydin ben gelirken getirirdim hem bugün çok yoruldun sen.

Der hala açık olan telefonu hafif uzağında tutarak. Safiye kaşlarını çatar anında.

S: Arayan Gülru'ydu bir selam veriyim dedim. Malum bebeğim falan dediğine göre ben de selam vermezsem ayıp olur. Hani Safiye çok meşgul ya bu aralar... Sen de söz verdin Gülru'yu bırakmayacaksın ya hani...

Der ve cevap bile beklemeden telefonu elinden alır. Sert bir tonda konuşur. Telefonun ekranında Gülru'nun adını gördüğünden karşısında onu bulacağına emindir. Ancak yanılır.

S: Alo.

Karşısında Gülru'yu beklerken Tomris'ten gelir cevap.. Naci'nin konuştuğu Tomris'tir.

T: Safiye abla.

Der hafif çekingen bir ifadeyle. Safiye şok olmuş şekilde hemen ses tonunu yumuşatır.

S: Tomris sen misin?

T: Evet benim.

S: Ca.. canım nasılsın?

T: Çok iyiyimm. Sen?

S: Ben de iyiyim. Selam veriyim dedim sana.

T: Kardeşlerim nasıl? Babam anlatıp duruyor çok tatlılarmış. Bir de babam aynı benim küçüklüğüm gibi uslu olduklarını söyledi. Duru'yu da çok merak ediyorum.

S: Canım benim. Kardeşlerin de tıpkı senin gibi çok tatlılar. Ne zaman istersen gel olur mu? Burası senin de evin.

T: Teşekkür ederimm.

Telefonu kapattıklarında Safiye kıpkırmızı bir suratla kocasına döner. Mahçup olmuştur Naci'ye karşı. Onun böyle bir şey yapmayacağına emin olsa da o an gözü dönmüştür kıskançlıktan... Kendine kırgın ve şaşkın bakan kocasına bir açıklama borçludur şimdi. Ancak söze nasıl başlayacağını dahi bilemez.

S: N..naci ben...

Naci hayal kırıklığını saklayamadan bakar karısına.

N: Sen ne Safiye? Telefondakini Gülru sandığını mı anlatacaksın yoksa benim o lafları Gülru'ya edecek kadar karaktersiz bir adam olduğumu mu? Ya da yok Gülru'ya mı bebeğim diyeceğim, seni çok özledim seni bırakmıycam asla diyeceğim... Senle de öylesine evliyiz işte dimi? bunları Gülru'ya diyebilme ihtimalimi nasıl düşünürsün safiye? 

S: Naci yerimde kim olsa böyle düşünür o konuşmalardan.

N: Ha ben hiç güvenini kazanamadım bunca yıl yani.. Öyle de karaktersiz bir adamım dimi?