Papatya Kadın

🕊..61

Bebeklerini uyutup sıcacık yataklarına yatıran Safiye odadan sessizce çıkıp kocasının yanına gelir.

S: Naci.

Naci uzandığı yerden açar kollarını.

N: Gel Safiye'm gel.

Safiye huzura kavuştuğu o kollarına girer hemen. Koltukta sırtını kocasına yaslayarak uzatır ayaklarını. Naci yan tarafa uzanıp battaniyeyi alır. Üzerlerine örter koltukta uzanırlarken. Safiye daha da sokulur Naci'ye. Elini göğsüne yerleştirir. Günün en huzurlu saatidir bu. Bir süredir bu orman evinde kaldıklarından rutinleri haline gelmiştir günün bu saati.

Her sabah birbirlerinin kokusu sinmiş şekilde başlarlar güne.. Papatya kokuları eşlik eder en mutlu anlarına... Bebeklerinin kahkahaları ve kahvaltıyla başlayan gün devamında uyuyan ikizler ve dinlenen anne babalarıyla devam eder. Tam olarak cennettir bu...

S: Yarın dönüyoruz dimi?

N: Evet Safiye'm.. istersen uzatalım biraz daha.

S: Naci babam her dakika torunlarımı getirin diye arıyor.

Diyip güler. Naci de güler bu lafa.

S: En son aradığında torunlarımı yollayın siz naparsanız yapın demişti.

N: Baş başa kalmak istediğimizde öyle yaparız.

Diyip göz kırpar. Safiye kızarır.

S: Nacii. Gören de hiç yalnız kalmıyoruz sanacak.

N: Yetmiyor demekki karıcım.

S: Ayy Naciiii. Dur be adam iki dakika.

N: Sen böyle kollarımdayken o pek kolay olmuyor Safiye Ataç.

Safiye'nin dudağı hafif yana kayar. Bir gülücük oluşur yüzünde.

S: Hep öyle olsun zaten.

Naci telefonu alır eline. Müzik listesine girer. Safiye görür durdurur hemen.

S: Naci çocuklar uyuyor ama.

N: Biliyorum Safiye'm dur.

Naci kulaklığını da çıkarır. Telefona takar ucunu. Ardından bir eşini kendi kulağına takarken diğerini karısının kulağına takar. Safiye tebessüm ederek bakar.

S: Zeki kocam benim.

N: Ne dinleyelim.

S: Tabii ki Sezen'den bir şeyler...

N: Aşkımızın en büyük tanığı o tabi.

Safiye başını sallamakla yetinir. Naci müzik listesini karıştırır. Ardından açar bir şarkı Sezen'den...

Ne senden öncesi
Ne senden sonrası
Ne senden öncesi
Ne senden sonrası

Ayrılık aman, ölümden yaman
Geçmiyor zaman, geçmiyor
Ne anam babam ne en hoş hatıram
Yetmiyor, canım, yetmiyor

Tam şarkının burasında Safiye kocasının gözlerine bakarak mırıldanır.

S: Ben sende tutuklu kaldım... Kendi hayatımdan çaldım...

Naci devam ettirir.

N: Yedi cihan dolandım. Bana mısın demiyor.

Sakladım gözlerimi
Sustum hep sözlerimi
Yandım yâr közlerimi, ah-ah
Savur savur bitmiyor

Ben sende tutuklu kaldım
Kendi hayatımdan çaldım
Yedi cihan dolandım
Bana mısın demiyor

Şarkı bitiminde dudakları kavuşur.. Her defasında yeniden o hasretle...

🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊

Aradan geçen haftalar ve aylar sonra güneşin yazı müjdeleyen o sıcaklığıyla başlar gün.

Safiye ve Naci bu süreçte apartmana geri dönmüşlerdir bile ama buldukları her fırsatta orman evlerine gitmeyi ihmal etmezler. İkisi de bilir bir güm tamamen orda yaşayacaklarını.. Sadece zamanı vardır.

Güne gözlerini açan Naci gözlerini ovuşturup etrafa bakar. Gördüğü ilk manzara güzeller güzeli karısıdır. Sıcacık olur içi. Yaklaşır sevdiğine. Elinin birini usulca Safiye'sinin yanağına koyup nazikçe okşar.

Yanağında hissettiği elle gözlerini açan Safiye kocasını görünce gülümser.

S: Naci. Yine benden önce uyanmışsın.

N: Seni uyurken izlemeyi çok seviyorum da ondan.

S: Bak ya. Uyu da al uykunu. İşe gideceksin daha.

N: Olsun Safiye'm.

S: Ne olsun Naci? Tüm gün yoruluyorsun zaten.

N: Ha kıyamadın yani?

S: Kıyamadım tabi.

Naci tam öpmek için yaklaşacakken duydukları sesle bir an duraksar ikisi de.. göz göze gelirler. Beşiğin görünmeyen tarafında hareketlilik vardır. Naci gülerek konuşur.

N: Safiye'm bir tıkırtılar geliyor.

Safiye de hemen ayak uydurur Naci'ye.

S: Evet Naci. Çok korkuyorum.

N: Ben de Safiye'm. Fare girdiyse ya odamıza?

S: Çok korkarım ben faredennn.

Safiye gülmemeye çalışırken beşiğin arkasından kıkırtı sesleri gelir. Naci kalkar yerinden.

N: E ben bir bakayım şu fareyi bir o zaman.

Diyip beşiğin arkasına gittiğinde Nazlı ağzından emziğini çıkarıp kahkaha atar. Emekleyerek kaçmaya çalışır. Naci de güler.

N: Bakk sennn. Safiye'm buldum sesi yapanı ama fare değil tavşan galiba bu.

S: Yerim ben o tavşanı.

Naci Nazlı'yı kucaklar.

N: Benim prensesimm uyanmış da beşiğinden mi kaçmış?

S: Valla korkuyorum artık. O beşikten nasıl iniyor aklım ermiyor. Ya düşse bir şey olsa? Emekliyor daha yürüyemiyor bile.

N: Ee anasının kızı işte. İki inatçı bir arada napalım.

S: Karan'ım hala uyusun Nazlı'm da kaçsın oh valla.

Nazlı emziği ağzına solar tekrar gülerek babasının kucağından annesine uzatır kollarını.

N: Anlaşılan acıktı bizimki.

S: Yoksa babacı benim kızım. Gelir mi anneye?

Karan'ın beşiğinden yere fırlatılan peluş ayıcıkla bölünür lafları.

N: Tek uyanan kızımız değilmişş.

Diyip beşiğe gider. Ayıcık düştü diye Karan ağlamaya başlayınca başka nie peluş oyuncak verir Naci ona. Ardından onu da kucağına alır. Kızını emziren karısına sırıtır.

N: Doymak için sıra bekleyen iki kişi daha var ama söyleyim ben pek doyamam sana.

Diyip sırıtır.