Papatya Kadın

🕊..88

N: Dünyanın en mükemmel annesi... Senle aşkımızın bir şahidi daha oluyor. Hamilesin güzel gözlüm...

Der elini karısının karnına koyarken... Safiye duyduğu şeyi idrak edince bu kez mutluluktan akmaya başlar ela gözlerinden incileri...

S: D..doğru mu Naci? Bebeğimiz mi olacak?

N: Nazlı ve Karan abi abla olacaklar. Doğru Safiye'm.

Safiye tekrar sımsıkı sarılır. Gözyaşlarına engel olamazlar. İkisi de ağlar sevinçten. Naci heyecanla kucaklar ve kaldırır. Ayakları yerden kesilen Safiye ağlarken kahkaha atar.

S: Naciii!!

N: Baba oluyorumm ben!!

Diyerek kendi etraflarında döndürür sevdiği kadını... Safiye kahkaha atar sevinçle. Hikmet bu manzarayı izlerken gözünün önünden tek tek geçer tüm anılar...

Safiye'nin kendi kendine gördüğü hayali mektuplar... Parka gidip Naci'yi beklemesi... Hastaneye yatırılması... Naci olmadan sevmeyi de sevilmeyi de kenara bırakması... Aniden Naci'nin hayatlarına girmesi.. O kapıdaki karşılaşmaları... Naci'nin günlükleri... Safiye'ye tekrar aşkı ve yaşamın güzelliklerini hatırlatması... Düğünlerindeki dansları... İkizlerini kucaklarına almaları... Ve şimdi de bu yeni bebek müjdesi.. Hepsi tek tek geçer gözünün önünden. Gözünden akan yaşı eliyle siler.

Han babasını görür. Şaşırır.

Han: Baba ağlıyor musun sen?

H: Çok şükür Han çok şükür.

Evde de durumlar korku ve tedirginlikten oluşuyodur. Gülben Karan'ı, Neriman Nazlı'yı kucaklarına almış biberonlarını tutarak sütlerini içiriyolardır. Nazlı tatlı tatlı bakar.

Nazlı: Teyşşeee aynem bana şüt aycak dimi ondan ditti?

Neriman: Annen ne istesen alır sana tabi. Süt mü istiyorsun sen?

Nazlı: Hayıyyy. Aynemi iştiyoyumm. Şüt için dittiyşe geyşinn.

Neriman ve Gülben bakışır.

G: Haber yok dimi?

Neriman: Yok abla.

G: Ben dayanamıycam arıycam Neriman.

Gülben telefonu alır eline. Esat'ı arar. Arabada Han arabayı kullanıyor, Hikmet öne oturmuşken Safiye de arka koltukta Naci'sinin kollarına kendini güvenle yaslamış ikisinin elleri karnındadır. Esat yanlarında otururken heyecanla konuşur.

E: Gülben arıyor.

Han: Endişelenmişlerdir onlar da. Haber vermeyi unuttuk.

S: Esat aç da korkmasınlar daha fazla.

Esat açar.

E: Alo.

G: Esat? Ablam nasıl? Niye aramıyorsun ya korkudan ne hale geldik?

E: Gülben sakin ol. Çok iyi Safiye abla. Merak etme. Yoldayız şimdi geliyoruz eve.

G: Neden bayılmış tansiyonu mu düşmüş?

E: Hayır. Hayırlı bir haberle geliyoruz.

G: Hayırlı haber mi? Bayılmanın hayırlısı mı olur Esat?

E: Neyse ben bir şey demiyorum gelince Safiye abla kendi versin müjdeyi.

Diyip kapatır. Safiye güler.

S: Çatlar şimdi meraktan.

N: Çok korkuttun bizi ama Safiye'm.

Safiye Naci'nin hala karnında olan elini okşar.