Papatya Kadın

🕊..156

Safiye'nin liseye dair hatırlamak isteyeceği tek şey Naci'dir... Kokusu, gözleri, ses tonu, teninin sıcaklığı, ona ait her şeyi en ayrıntısına kadar ezber etmiştir hem kalbine hem hafızasına... Şimdi ise çok farklı duygular içindedir. Geçmişten gelen unuttuğu o insanlardan ikisi çıkmış kendilerini hatırlatmışlardır. Bu Safiye için hem iyinin hem de kötünün habercisidir. Geçmişi hatırladıkça yaşadıklarının etkisi altına girmemek için mücadele verse de eşiyle aşklarını ta başından bilen hayran kalan insanların olması onu sevindirmiştir de.

Yıllarca en yakınlarından bile sakladığı bu aşkı şimdi ellerinde birer yüzükle birbirlerine nikah masasında evet diyerek taçlandırmışlardır. Şimdi aşkını haykırmak, onları bilenlerin olması iyi hissetirir. Naci ve Mehmet bahçeye çıktıklarında Safiye de yemek sonrası kahve yapmak için mutfağa geçmiştir. Bahar peşinden gelir.

B: Yardım edebileceğim bir şey var mı?

S: Yok sağol. Sen otur şöyle. Ben yaparım alt tarafı kahve zaten.

B: Ne kadar hamarat olduğunu biliriz canımmm.

Safiye hafif gülümser.

S: Senin de ne kadar becerikli olduğunu hatırlıyorum.

Bahar buzdolabında asılı olan çocukların çizdiği resimlere bakar. Gülümser.

B: Seninkiler öyle tatlı kiiii. Şunlara bak ya nasıl güzel çizmişler.

S: Babaları el becerileri gelişsin diye böyle resimler falan yaptırıyor.

B: Kreş falan düşündünüz mü hiç?

S: Yok daha yaşları çok küçük. Bakma ağızlarının bıcır bıcır laf yaptığına.

Bahar güler.

B: Bebeğin de var ya o yüzden dedim. Hem ikizlere hem bebeğe bakmak aynı anda zor olur sana da.

S: Yok hiç zor olmuyor. Çocuklarım hiç üzmüyor beni. Özellikle de kardeşleriyle çok ilgililer. Duru uyurken abisi ablası sessiz oynarlar oyunlarını. Çok düşünceliler.

B: Valla aynı anne babalarına çekmişler o zaman. Senin en büyük destekçin Naci bir de. Ondan da zorlanmıyorsundur.

Safiye gururla bakar.

S: Naci benim bu dünyadaki en büyük şansım. O kadar muhteşem bir baba ve eş ki... Gerçekten de en büyük destekçim kocam.

Safiye pişirdiği kahveleri fincanlara doldurur. Yanlarına da su ve lokum koyar.

B: Mis gibiii koktuuu valla.

Birlikte bahçeye eşlerinin yanına çıkarlar. Gördükleri manzara karşısında ağızları açık kalır. Tüm çocuklar bahçede oynarken onlara eşlik ediyordur Naci ve Mehmet.

S: Naciii?

N: Gel karıcım gell. Oyun oynuyorduk bizimkilerle.

Bahar güler.

B: Safiye senin 3 benim 1 çocuğum yok aslında. Kocalarımız da çocuk gibi.

S: O kadar haklısın ki Bahar...

Safiye kahve tepsisini sehpaya bırakır. Kocasının yanına yaklaşır. Oynarken bile bebeğini bırakmayan Naci'ye gülerek kucağından alır Duru'yu.

S: Annecimmm naptırıyoo baba sana? Seni de mi alet ettiler oyunlarına?

Duru halinden gayet memnundur. Gülmeye başlar. Çok sevimli bir bebektir. Karan da Nazlı da çok eğleniyordur.

Nazlı: Aynecimmm Aşya çok tatyıı hep geyşinn hepp oynaşın bişleee.

K: Evett Şafiye'mm yütfennnn.

Safiye çocuklarına gülümser. Sonra da şefkatle Asya'ya bakar.

S: Gelsin tabiii. Oynarsınız hep.

Diyip göz kırpar. Asya da Bahar'a koşar.

A: Ayneee çok şevdim buyayı hepp geyeyim.

B: Valla kızım sizden daha çok eğlenen biri varsa o da baban. Baksana siz durdunuz hala oyun oynuyolar.

Hepsi aynı anda kahkaha atarken Safiye de şaşkınca Duru'ya bakar. Duru babasına gitmeye çalışır. Oyun ister. Çocukların arasında olmak hoşuna gider henüz tam anlamıyla bir şey anlayamasa bile.

S: Kızımmm.

N: Aşkım ver bana kızımı. Sen rahatça iç kahveni.

S: Karısına da hiç kıyamazmışş.

Naci yaklaşıp karısının yanağından öper. Kulağına fısıldar.

N: Sana deli oluyorum...

Safiye kızarır. Sussun diye hafif kolunu sıkar.

S: Hadi gelin kahveler buz gibi oldu.

K: Amaaa Şafiye'mm oyun oynuyoyuşş bişşş.

S: Oğlum siz de meyve sularınızı için sonra devam edin oyununuza.

Nazlı: Yütfenn aynee yütfenn biyaş dahaa oynayıp öyle geyeyimmm.

Safiye kıyamaz.

S: Yerim ben sizi. Tamam öyle olsun ama çok koşup hasta olmayın. Terlersenşz gelin hemen yanımıza. Sen de Asya'cım.

Dörtlü bahçedeki koltuklara geçip otururken kahvelerini alırlar ellerini. Babasının kucağındaki Duru oynayan çocukları izler. Uykusu gelse de ayırmaz gözlerini onlardan hiç. Esner.

N: Hayatım bizimkinin uykusu geldi sanırım.

Duru mayıştığı için uzaktan annesine bakar dudaklarını büzerek. Safiye'nin içi erir. Alır usulca miniğini. Daha annesinin sıcacık kollarına gelir gelmez. Kapanır Duru'nun gözleri... En güvenleri yerdir burası...