Ruh Temsilcisi

Karar

Kafeye geldiğimizde bizi bekleyen Barlas'a baktım.

Efkan ile karşısına oturduğumuzda "Hoş geldiniz." dedi.

"Hoş bulduk." dedim ve poşete koyduğum tişörtünü Barlas'a verdim.

"Daha fazla bende kalmasın. Sana vermem en iyisi." dedim.

Barlas, "Teşekkürler." diyerek poşeti yanındaki boş sandalyeye koydu.

"Seninle bir konu hakkında daha konuşmak istiyoruz." dedi Efkan.

"Tabii konuşalım." diyen Barlas merakla bize bakıyordu.

Direkt konuya girmek en iyisiydi.

"Barlas sen bana dün kafede otururken bir kitap konusu açmıştın. Sonra ise o konu kapandı. Tesadüf mü bilmiyorum ama bir kitap mevzusu ortaya çıktı."

Barlas ben konuştukça gerilmişti. Bunu Efkan da benim gibi fark etmişti.

"Bir şey biliyorsun, değil mi?" diye sordum.

Barlas, "Tüm güçlerin sırlarının olduğu bir kitap." dedi.

"Bunu nereden biliyorsun?" diye sordu Efkan.

Daha annemler bile yeni öğrenmişti. Barlas gibi daha öğrenci olan birisinin böyle bir kitaptan haberdar olması tuhaftı.

"Annem sayesinde biliyorum." dedi Barlas.

"Nasıl?" diye sordum.

"Annem beni terk etmeden önce bu kitapla ilgili masallar anlatırdı. O zamanlar küçüktüm ama hep o anlattığı masallara inandım. İnanmak istedim. Annemin anlattığı masallarda ana element temsilcisi de vardı. Sen bana ana element temsilcisiyim diyerek gelince inanmakla doğru karar verdiğimi anladım. Bu kitap mevzusu da ana element temsilciliği gibi gerçek sanıp öyle bir soru sordum."

"Peki sonradan niye yalan söyledin? Dün de bana gerçekleri anlatabilirdin." dedim.

"Evet anlatabilirdim ama benim deli olduğumu düşünmeni istemedim. Bu yüzden sen kitaptan bahsettiğimde hiçbir şey anlamayınca yalan söyledim."

Dedikleri gerçek gibi duruyordu.

Efkan'a baktım. Ona da anlattıkları inandırıcı gelmişti.

"Yine de direkt bize anlatmamış olman sana olan güvenimizi sarstı. Farkındasındır umarım." dedim.

"Farkındayım. Ne diyeceğimi bilmiyorum. Yalan söylediğim için çok utanıyorum. Özür dilerim." dediğinde bize bakmıyordu.

Efkan bana doğru yaklaşıp sessizce "Acaba gerçekten yalan söylediği için mi utandı? Yoksa yalanı ortaya çıktı diye mi?" diye sordu.

Efkan'a cevap vermeden Barlas'a "Bizim gitmemiz gerekiyor." dedim.

Barlas, "Peki." diye mırıldanırken ayağa kalktık.

Gitmeye hazırlanırken Barlas, "Meva." dedi.

Ona döndüm.

"Aramız iyi mi?'

Umutlu gözlerle bana bakan Barlas'a "Daha emin değilim. Aramızın iyi olup olmadığına sergilediğin davranışlar karar verecek." dedim.

Barlas anlayarak başını salladı.

"Anlıyorum. Umarım karar olumlu olur."

"Umarım." dedim ve Efkan'a dönüp "Gidelim." dedim.

Efkan ile birlikte kafeden çıktığımızda derin bir nefes aldım.

"Abimleri arayacağım." dedim ve telefonumu çıkardımö

Abimi ararken Efkan kolunu omzuma attı ve kulağını telefonuma yakınlaştırdı.

Efkan'a baktım. O da bana bakınca bu sabah olanlar aklıma geldi.

Efkan'ın da aklına gelmiş olmalı ki kolunu omzumdan çekti ve benden uzaklaştı.

"Meva!"

"Alo!"

"Beni duyuyor musun?"

Abimin sesi ile kendime geldim ve "Neredesiniz abi?" diye sordum.

"Babamın ofisindeyiz."

"Niye? Bir şey mi oldu?" diye sordum endişeyle.

"Yok. Babam son olanlar hakkında benimle oturup konuşmak istedi. Ben de Ceylan iletim diye onu da yanımda getirdim."

Rahatlarken "Tamam, biz de birazdan geliriz." dedim.

"Hadi bekliyoruz." dedi abim ve telefonu kapattı.

Efkan, "Bir şey mi oldu?" diye sorduğunda "Yok. Babamın yanındalarmış da ona şaşırdım." dedim.

"Anladım." diye mırıldanan Efkan'ın ardından "Gidelim mi?" diye sordum.

"Gidelim mi?" diye beni tekrarlayınca "Gidelim bence." dem.

"Bence de." dediğinde birkaç saniye bakmıştım.

"Bekletmeyelim. " dedim ve yürümeye başladım.

Umarım bu sabah olanlardan dolayı Efkan ile aramız hep tuhaf olmaz.