Ruh Temsilcisi

Özel

"Peki şimdi ne yapmalıyım?" diye sorduğumda annem gülümseyerek cevap verdi.

"Yapacağın şey çok basit. Önce sakinleşecek, sonra da olanları akışına bırakacaksın. Zaten kalbin sana doğru yolu gösterir."

Gülümsedim.

"Sağ ol anne."

Annem, "Rica ederim tatlım. Senin kararını değiştirmeyecekse sana kendi düşüncelerimi söylemek isterim." dedi.

"Tabii, söyle anne."

"Barlas nasıl biri çıkarsa çıksın Efkan ile olmanı isterim."

"Niye?" diye sordum.

"Birbirinizi anlayış tarzınız olsun, birbirinize verdiğiniz değer çok hoşuma gidiyor ve kendi kızımı tanıyorum. Çocukluk arkadaşı ile mi? Yoksa çocuk arkadaşı için geride bıraktığı bir çocuk ile mi olacaksın? Cevabı bulmak zor değil."

Barlas'a yalan söylediği için de darılmıştım. Hala emin olamıyordum. Belki de sırf darıldığım için ondan uzaklaşmıştım.

"Sence Efkan ile mi olurum?"

"Ben sadece kendi düşüncelerimi söyledim. Belki de bahsettiğim çocuk ile çok daha fazla anlaşıp benim de seçtiğim yoldan gideceksin. Efkan ise sadece bu son olanlardan dolayı sadece aklını karıştırmıştır. Çok yakın arkadaşsınız, böyle olaylar yanlış anlaşılmaya mahal verebilir. Ayrıca Meva ve Efkan'ı tanırım. Zamanında ne dedikodular ile insanların aklını karıştırmışlardı."

Annem acı, tatlı bir tebessüm ile konuşmaya devam etti.

"Kendileri birbirini arkadaş sararken birbirlerinden hoşlandıkları için sadece arkadaş olan insanlara dadanmışlardır. Üstüne isimleriniz de aynı ya, sana daha çok imada bulunmuşlardır."

"Oflaz Amca da aynılarını söylemişti." dedim.

Annem, Oflaz Amca'nın ismini duyduğunda canı yanmıştı, yüzünden belliydi.

"Sadece bekle ve kalbinin seni yönlendirdiği yere git."

"Öyle yapacağım."

Annem, "Bizimkiler ne konuştuğumuzu daha da merak etmeden içeri dönelim mi?" diye sordu.

"Dönelim." dedikten birkaç saniye sonra "Anne." dedim.

"Efendim."

"Babamdan bir şey gizlemeyi sevmediğini ve Dilay Teyzelerin yakın arkadaşın olduğunu biliyorum ama onlara sohbetimizden bahsetmesen olur mu? Konuştuklarımız aramızda kalsın istiyorum."

"Tabii olur. Bunlar senin özel duyguların. İstemediğin sürece kimseye bir şey anlatmam. Hem Gökbay Amca'n bunları duyarsa düğün hazırlığına başlar. Söylememek en iyisi."

"Teşekkürler anne. Seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum."

Annem, babamın ofisinin kapısını açtığında içeri girdim.

Abim anında "Ne konuştunuz?" diye sordu.

"Özel nedir bilir misin abi?" diye sordum ve Efkan'ın yanına oturdum.

"Saatlerce gelmediğiniz için meram ettik." dedi babam.

Annem, "Anne kız adasında bir konuydu. Konuştuk ve bitti. Şimdi eski konumuza dönelim." dedi.

Babam, "Bence her şey anlaşıldı." dediğinde Efkan kolumu dürttü.

Ona baktığımda bana doğru yaklaştı ve "Barlas." diye fısıldadı.

"Ben onu demeyi unutmuşum." dedim ve annemlere döndüm.

"Aslında bu konu hakkında bir husus daha var."

Babam merakla "Nedir o?" diye sordu.

"Hani Barlas vardı ya." dediğimde hem annemin hem babamın hem de abimin kaşları çatıldı.

"Ne olmuş Barlas'a?" diye sordu annem.

"Benim durumum hakkında bize göre biraz daha bilgili." dedim.

Annem, "Nasıl?" diye sordu.

Babam, "Ben onu buraya çağıracağım. Sen de ne olduğunu anlatmaya başla Meva." dedi.

Babam masa telefonundan Barlas'ın kaldığı bloktaki görevliyi adadı ve görevliye Barlas'ın ofisine gönderilmesini rica etti.

Babam telefonu kapatırken "Ben de fazla bir şey bilmiyorum. Sadece Barlas'ın annesi ona küçükken benim gücünden ve kitaptan bahsedermiş. Annesi nasıl biliyormuş, bilmiyorum." dedim.

"Annesine de ulaşmak lazım." diyen annem ile "Üvey annesinden ve evden kovulduğuna dair de bazı şeyler anlatmıştı. Galiba annesine ulaşamayacağız." dedim.

Babam da "Barlas yetimhanede büyüyen bir öğrencim." dediğinde onun için üzülmüştüm.