Ruh Temsilcisi

Teröristler

Odaya geleli yarım saati geçince abime "Ben gidiyorum." dedim.

"Hadi git bakalım." diyen abime sırıtarak "Belki bu gece gelmem." dedim.

Abim anında ayaklanırken "Bir saat dolmadan odaya dönüyorsun Meva. Yoksa ben o odaya dalarım." dedi.

"Aynen aynen. Görüşürüz."

Abim arkamdan bağırırken odadan kaçarak çıktım.

Abimi sinirlendirmek beni güldürürken Efkan ve Ceylan'ın kaldığı odaya doğru yürüdüm.

Derin nefesler alıp verdim.

Kalbim vücudumu parçalayarak çıkacaktı sanki.

Titreyen ellerim ile kapıyı tıktıkladığımda Efkan içeriden "Kapı açık, gel!" diye bağırdı.

Heyecanla kapıyı açtığımda Efkan'ın yatakta uzandığını gördüm. Tamamen örtünün içine girmişti.

Her morali bozulduğunda örtünün içine girip sabahlardı.

Kapıyı kapattıktan sonra "Selam." dedim.

Efkan yatakta kımıldanırken "Sakın örtünün altından çıkma. Utanıyorum." dedim.

Hareket etmesi durunca "Şimdi bir şey itiraf edip kaçacağım. Sakın konuşma. Çünkü duygularımı itiraf edebilmek için baya cesaretlendim. Seni görürsem ya da bir şey dersen oturur ağlarım." dedim.

Efkan'a doğru birkaç adım attım.

"Şu birkaç günde hissettiklerim kafamı o kadar çok karıştırdı ki nasıl hareket edeceğimi şaşırdım." diye söze başladım.

Gözlerim dolarken "Uzatmanın anlamı yok galiba. Ben senden hoşlanıyorum." dedim.

Örtünün altında kıpırdandığında "Efkan ben senden çok hoşlanıyorum." dedim.

"Şimdi ise bunları demek benim için çok garip. Bebeklik arkadaşımdın. Şimdi ise senin erkek arkadaşım olmanı istiyorum. Diyorsan bu yolda bir adım atalım, adam akıllı konuşalım. Tabii bu bir hata, istemiyorum dersen de anlarım seni. Cevabın da ikinci seçenekteki gibiyse lütfen o örtünün altından çıkmak. Yüzüne bakamam, cidden çok kötü olurum."

Efkan örtünün altında hareketsiz durunca gözümden yaş geldi.

"İlk başta dediğimiz gibi sadece arkadaşız öyleyse. Ben de bu duygularımı bastırmak için her türlü yolu deneyeceğim. Rahatsız ettiğim için özür dilerim."

Odalarından hızla çıktım ve kapıyı arkamdan kapattım.

Sırtımı kapıya yasladığımda gözyaşlarım sel olup gitti.

Odama dönmek istemiyordum.

Abimin halimi gördüğünde soracağı sorulara hazır değildim.

Asansör ile otelin lobisine indim ve boş bir koltuğa oturdum.

Çalışanlar ağlayışımı fark edip bana bakıyordu. Baştan aşağı rezil bir insanım.

Gözyaşlarımı ellerim ile sildikten sonra bana yaklaşan çalışana baktım.

"Uyku mu tutmadı Meva Hanım?" diye soran görevliye "Biraz öyle oldu." dedim.

"Umurhan Bey sizin rahat kalabilmeniz için bizi iyi tembihledi." dediğinde güldüm.

"Biraz abartmış bence."

"Sizi gördüğümde abartmadığına emin oldum."

Dediği beni utandırırken "Teşekkür ederim." dedim.

"İstediğiniz bir şey var mı? Sıcak, soğuk içecek getirebilirim."

"Yok, teşekkür ederim."

"Rica ederim Meva Hanım. Başka bir isteğiniz olursa ben yakınlarda olacağım."

"Teşekkürler."

Çalışan gidecekken "İsminiz neydi?" diye sordum.

"Afşa."

Gülümseyerek "Sen de yakışıklı birisin Afşa." dedim.

"Bakan göz güzel olunca tabii öyle görünürüm."

Güldürdüğü için "Teşekkür ederim Afşa. Gülmeye ihtiyacım vardı." dedim.

"Rica ederim, Meva Hanım."

Afşa yanımdan ayrılıp resepsiyona gidince arkama yaslandım.

Gözlerimi yumdum ve olanları düşündüm.

Sonu kötü biten bir aşk hikayesine girmiş gibi hissediyorum.

Rahatlamak üzereyken duyduğum yıkılma sesi ve çığlıklar ile gözlerimi açtım.

Afşa'nın ateş topuyla vurulup yere yığıldığını ve diğer personellerin kaçıştığını görünce ne olduğunu anlamak için ateş edilen ,dışarı, baktım.

Yüzleri maskeler ile örtülü teröristleri gördüğümde koşarak saklanacak bir yer aramaya başladım.

"Orada!"

Teröristler arkamdan koşunca bunun planlı ve benim için olduğunu anladım.

Asansör üst kattaydı.

Merdivenlere yöneldiğimde arkamdan gelen adamlardan biri yerden dikenli sarmaşık yükseltti.

Sarmaşıklar bacaklarıma dolanırken dikenlerin temas ettiği her nokta canımı çok acıtıyordu.

Acıyla bağırdığımda bana gelen zehirli dumanı gördüm.