ICY : Sugar Free Ice Cream

Daydream - 4

Unicode

" မမစုပြည့်က ဘာလို့သားတို့မေမေ့ကို မေမေလို့ ခေါ်လိုက်တာလဲ... "

" ဟမ်... "

ဒီနှစ်တွေမှာ မမနဲ့အဆက်အသွယ်ရှိပြီး အခုလို အိမ်ကိုအ၀င်အထွက်ရှိပေမယ့် ငယ်လေးဟာ မမကို အစ်မအရင်းမှန်း မသိပေ။ နှစ်နှစ်အရွယ်က မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ မမနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ မထင်မရှားပုံရိပ်ပင်ရှိမနေပါ။

" မမက မေမေ့သမီးလေ... "

" ဟုတ်ပဲနဲ့... "

ရှင်းပြရင် သေချာနားလည်လောက်ပေမယ့်စာမေးပွဲက တပတ်ပင်မလိုတော့တဲ့ အချိန်မှာမို့ ‌ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ရှင်းပြချိန်မရ။

ဘွားက ရှင်းပြပေမယ့်လည်း ငယ်လေးက သူ့ကိုစနောက်နေတယ်ပဲ ထင်မှတ်နေသည်။ သူကသာ သားအရင်းပါဆိုပြီး အာခေါင်ခြစ် အော်ဟစ်နေတာကြောင့် ကလေးသဘောအတိုင်းပဲ ထားလိုက်ရတော့သည်။

စုပြည့်စုံလင်းက ဒီရက်ပိုင်း သူ့ကိုပင် ဆရာမလုပ်နိုင်လောက်အောင် အလုပ်များနေ၏။

မောင်လေးကို အမ်းဖို့အတွက် ကတ်ထူပြားတွေ စုဆောင်းနေတာ မြင်ရတာ စိတ်မချမ်းသာစရာ။ အသက်ကဖြင့် လေးငါးလပဲ ငယ်တာကို မောင်လေး၊ မောင်လေးနဲ့ အတော်လေးဖြစ်နေသည်။

သူညစာလုပ်နေရတာကြောင့် အိမ်ထဲမှာ သီချင်းအကျယ်ကြီး မဖွင့်ပဲ အမြဲတမ်း နားကြပ်တပ်ထားပြီး ဖုန်းနဲ့မျက်လုံးနဲ့ မခွာပါ။

ဒါပေမယ့်လည်း မမဟာ စာမေးပွဲဖြေဆိုနေတဲ့ မောင်အရင်းဖြစ်သူကို နေ့တိုင်းအပို့အကြိုလုပ်ပေးသည်။ စာမေးပွဲဖြေရတဲ့ ကျောင်းက ကျုံးပတ်၀န်းကျင်မှာဖြစ်ပြီး အိမ်နဲ့အနည်းငယ် အလှမ်းဝေးတာမို့ အိမ်မပြန်ပဲ စောင့်နေပေးသည်။

သူများအမေတွေလို လက်ထဲမှာ ဘုရားစာအုပ်၊ ပုတီးတို့နဲ့တော့ မဟုတ်။ မမကိုယ်တိုင်လည်း စာမေးပွဲဖြေရတော့မှာဆိုတော့ စာအုပ်ကိုင်ထားရင်း သူ စာမေးပွဲဖြေအပြီးကို စောင့်ကြိုနေသည်။

စာမေးပွဲခန်းက ထွက်လာတာနဲ့ ဖြေနိုင်လား၊ ဂုဏ်ထူးပါနိုင်လား ဘာတခုမှမမေးတက်ပဲ ငါ့မောင်လေး ဘာစားမလဲ မေးခွန်းသာ မေးတက်သည်။