The Patients Heart

پارت پنجاه و دوم

صدای موسیقی ملایمی که از گوشی پخش میشد توی خونه پیچیده بود‌. نور خورشید از لای پرده های سرمه ای رنگ وارد خونه میشد و فضا رو روشن میکرد. عطر ضعیف قهوه توی بینیش می‌پیچید و لبخند رو روی لبش می‌اورد. ییبو با احتیاط آب‌پاش نارنجی رو به گلدون نزدیک و خاک خشک شده‌ی گل رو از آب سیراب می‌کرد.

سراغ گلدون بعدی رفت و خاک خشک شده‌ی تک تک گل‌ها رو تر کرد. وقتی کارش به پایان رسید با آسودگی روی سرامیک های کف خونه نشست و ماگ قهوه اش رو توی دستش گرفت. جرعه ای نوشید و مجله ای که روی میز بود رو برداشت تا برای هزارمین بار تماشاش کنه. روی جلد محکمش عکس زیبایی از ییبو چاپ شده بود. کت و شلوار زرشکی به خوبی روی تنش نشسته بود و پارچه‌ی خوش‌دوخت لباس، هیکلش رو زیباتر نشون می‌داد. موهای آبی رنگش روی پیشونیش ریخته بودن و میکاپ محو صورتش ظاهرش رو آراسته‌تر کرده بود.

اسم برند شیائو جان بزرگ و پررنگ روی جلد و تمام صفحات مجله دیده می‌شد‌. نتیجه عکس‌برداری بهتر از چیزی که فکر می‌کردن شده بود. کالکشن پاییزه‌ی جان ترکونده بود و موفقیت بزرگی به دست آورده بود. همونطور که جان گفته بود ییبو کاملا مناسب این کار بود و طرفدار های مد و فشن از دیدن مدل جدید و تازه‌کار برند جان هیجان زده شده بودن. همین اول کاری کلی طرفدار پیدا کرده بود و فالوورهای صفحه‌ی اینستاگرام و ویبوش به طرز عجیبی زیاد شده بودن.

اوضاع خوب بود و چیزی برای نگرانی وجود نداشت. برند جان در وضعیت عالی قرار داشت و رابطه‌شون زیبا‌تر و شیرین‌تر از همیشه بود. به طور دقیق نود و هفت روز از ازدواجشون گذشته بود و همه چیز انقد آروم بود که ییبو رو به شک مینداخت.

مگه میشد همه چیز انقد قشنگ و رویایی باشه؟ مدام با خودش فکر می‌کرد شاید داره خواب می‌بینه. شاید دچار اسکیزوفرنی شده و تمام این‌ها توهماتش هستن. شایدم مرده و یه جایی وسط بهشته...

اما هر بار به این نتیجه می‌رسید که همه چیز واقعیه و خبری از توهم و رویا نیست.

جدا از این‌ ها چیزی که نمی ‌تونست درکش کنه احساسات جان بود‌. نمی‌دونست توی قلب و مغزش چی میگذره و چه حسی داره. رفتارش گرم و شیرین بود و نسبت به روز های اول خیلی تغییر کرده بود. اما ییبو نمیدونست باید این تغییر رو پای چی بذاره. یعنی جان دوسش داشت؟ یعنی تمام رفتارها و محبت هاش از سر علاقه بودن؟

نمیتونست باور کنه... گیج شده بود و آرزو میکرد جان دهن باز کنه و بگه چی توی فکر و قلبش میگذره.

آرزوی دیگه ای که داشت، از بین نرفتن این آرامش بود. میترسید چیزی که تجربه میکنن آرامش قبل طوفان باشه و با تمام وجودش دعا میکرد طوفان هرگز فرا نرسه.

ییبو خیره به صفحات مجله درگیر افکارش بود که شنیدن صدایی از سمت گوشیش، اون رو به خودش اورد. دست دراز کرد و گوشی رو برداشت. موزیک در حال پخش رو قطع کرد و پیامی که واسش اومده بود رو باز کرد. یه پیغام از طرف بانکی بود که توش حساب داشت‌‌. اپراتور تولدش رو تبریک گفته بود.