MELANKOLİ

6.0

MEDYA: pambık prensesimizin temsili modeli💞 modeli bulan Hazal askoma teşekkür ederim kdneksn

Sınır: 1k oy. Hemen doldurup yarına yeni bölümü okuyalım. :) bu kez yorum da istiyorum. Kimse yorup yapmıyor, ben de siz bölümü okurken yorum okumayı seviyorum ama. Yazık değil mi bana??
-

"Sürpriz!"

Sürpriz mi?

SÜRPRİZ Mİ?!

Hemen yanımda duran Esat'la birlikte karşımdaki hem kardeş olan hem de kuzenim olan iki kişiye bakıyordum şaşkınlıkla. Arkalarında da benim yaşlarımda bir oğlan vardı ama kim olduğunu çözememiştim. Gerçi bir yerden tanıyor gibiydim ama nereden?

Deminki 'sürpriz!' diye bağırıp da 32 diş gülümsemiş hallerinden eser bile yoktu. Öyle ki Büşra'nın kocaman açtığı elleri bile havada kalmıştı. Zaten Gürbüz abi Esat'a odaklanmıştı sadece. Aynı zamanda Esat da!

Bu sessizlik halis midur?

En sonunda toparlanmayı akıl ederek "hoşgeldiniz!" Dedim büyük bir coşkuyla. Esat bana doğru sorgularcasına bakarken başarısızca kıkırdayıp "kuzenlerim," diye mırıldandım sadece onun duyabileceği bir ses tonuyla.

Esat'ın yüzü bu söylediğim sonucu gevşerken "merhaba," diye karşılık verdi Büşra. Ona doğru gülümsedim ve Gürbüz abiyle birlikte ayakkabılarını çözüp içeri girmeye başladılar.

Esat kolları önünde bağlı bir şekilde hafiften kenara çekilip onları seyrederken Gürbüz abi önümde durup "görüşmeyeli baya büyümüşsün kız!" Deyip şakacı bir tavırla saçlarımı karıştırdı. "Nasılsın bakalım?"

Gürbüz abiyi en son iki yıl önce falan görmüştüm. Gerçi iki yıl önce de aynı beden, aynı tiptim ama çaktırmayın. Kendisi benden sadece bir yaş büyüktü. Fakat ona abi dememden hoşlandığı için ona öyle seslenirdim. Üstelik sadece abi dememden hoşlanmasından da değil, cüssesinden de dolayı! Nasıl mı? Aynı o kekstra reklamındaki Gürbüz gibiydi kendisi!

Saçlarımı ellerimle düzeltmeye çalışıp "iyiyim Gürbüz abiciğim." Dedim. "Sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim."

Gürbüz abi yanımdan ayrıldığında Esat'ı görmesiyle tekrardan bir duraksama moduna geçti. En sonunda ne yapacağını bilemeyip ellerini selamlaşmak babında uzattı. "Selamın aleyküm."

Esat uzattığı ele direkt tepki verip sıkarken "aleyküm selam," dedi ve hafiften gülümsedi. Gürbüz abinin Esat'ın kim olduğunu deli gibi merak ettiği aşikardı ancak öylece kendi içinde tutmaya karar vermiş olmalıydı ki hiçbir şey demedi.

Ardından Büşra ile de sarılıp sırnaştıktan sonra birbirimize kısaca selam verdik ve Büşra, Esat'a doğru bakıp "merhaba," diye mırıldandı. Esat da kafasını sallayıp "aleyküm selam," dedi.

Esat'ın tarzı buydu. Merhabaya bile hep aleyküm selam derdi benim acılı şalgamım.

En son arkada kalan çocuğa doğru baktım merakla. Gerçekten de o kadar tanıdık geliyordu ki-

Çocuk evin içine girer girmez birden bana doğru sarılınca olduğum yerde kalakaldım. Gözlerim kocaman açıldığında "beni tanıdın mı?" Diye sordu sadece benim duyabileceğim bir tonda "ben Eray, hani Gürbüz'ün arkadaşı. Her Sakarya'ya gelişinde takılırdık."

Benden ayrıldığında söyledikleri sayesinde ani bir aydınlanma yaşadım. Valla ben de nerden tanıyorum falan diye kara kara düşünmeye başlamıştım. Ne zaman Sakarya'ya gitsek Gürbüz abilerle buluştuğumuzda yanında bir arkadaşı daha olurdu ve o da Eray'dı. Hep beraber toplanıp 'doğruluk mu cesaret mi' falan oynardık. Uno cart curt. Yalan yok, kafa ve eğlenceli çocuktu.