MELANKOLİ

7.5

MEDYA: ANAM bunlar napiyorr??!!

UYARI: bölüm aralarında medyadaki gibi ve daha fazlası sahneler olacaktır. Bilincinde olup ona göre okuyalım lütfen. 😍🥰💗💖🙈😘😍 (bu durumu hoş karşılamayan arkadaşlar geçebilirler, işleyiş bozulmaz.)

İyi okumalarrrr. Oylamayı unutursanız ben de bölüm atmayı unuturum. 🙉
-

Yemeğimizi yedikten sonra Esat bana bir şey göstereceğini söylediği gibi beraberce odasının yolunu tutmuştuk.

Var ya bir heyecanlıyım, bir heyecanlıyım görmeniz lazım!

Odasına ayak bastığım gibi gözümün önünde canlanmıştı mazi: Hello Kitty'li yatak örtüsü...

Tabii şu an üzerinde bahsi geçen yatak örtüsü yerine sade bir yatak örtüsü vardı. Ki zaten o örtüyü de bana vermişti.

Odasına ikinci gelişimdi fakat sanki ilk kez geliyormuşum gibi hissediyordum. Kalbimin sesini duyacak diye verdiğim savaş ise cabası!

Esat arkamdan kapısını kapattığında gereksiz bir irkilme yaşayıp onunla odasında tek kalacak olmamın heyecanını ele verip ona doğru döndüm. Bana doğru meydan okuyan bir bakış atıp sırıttı. "Bir şey mi oldu?"

"Yoo." Arkama bile bakmadan yatağına doğru ilerleyip üzerine oturduktan sonra bacaklarımı sarkıttım. "Bana ne gösterecektin bu arada?"

Tövbe tövbe.

Cevap vermek yerine biraz ötede duran çalışma masasına doğru ilerleyip orta boylarda, siyah bir defteri çıkardığında sanki daha iyi görebilirmişim gibi gözlerimi kıstım. Defteri aldı ve o da yatağına doğru gelip yatağının başlığına yaslanarak oturdu. Ardından bana doğru bakıp yanına oturmamı kastedermiş gibi kollarını açtı. "Senin yerin benim yanım prensesim."

Tek kelime bile etmeden açtığı sol koluna yaslanıp yanındaki yere yerleştim. O da kolunu omzuma atıp beni tamamen kendisine doğru çekerek bedenlerimizin birbirine çarpmasına neden oldu.

Defteri bana doğru çevirip ilk sayfasını araladığında "Bu ne?" Diye sordum merakla. "Kendime ait şiirlerimi yazdığım kıytırık defterim," diye itiraf etti.

NE?!

"NE?!" ve içimdekini de dışa vurduğumda, sanki bu tepkimi zaten bekliyormuş gibi hiç şaşırmayıp sayfalar arasında gezinmeye başladı.

Esat'ın ciddili ciddili şiirler yazdığını, hatta ve hatta bunu bir defterde tuttuğunu tabii ki de bilmiyordum. Müthiş bir sürpriz olmuştu bana.

El yazısı özenliydi. Yazarken üzerinde düşündüğü ve önemseyerek yazdığı çok belliydi. Ki zaten el yazısını ilk görüşümdü. Daha göremediğim neleri kalmıştı acaba?

Ancak en son sayfaya ulaştığında, içimden yazanları okumaya başladım.

Seni ilk görüşümdü.
Kalbimin yeni bir ritimle karşılaşma anıydı.
O zamanlar sahipsizdi.
Çaresizce bekleyecekti.
-
Sana geldim.
Beni gömdün.
Uçurumun en güzel hâliydin.
Beni bir bakışınla mahvettin.
-
Ve kalbim artık elinde,
En güzel yerinde.