The doomed

s2_03

دلام من زنده ام ،تقریبا ..ببخشید دیر شددد ..تحویلم بگیریدددد
پارت لریه ، دو تا اهنگ داره. save your tears t و somebody that I used to know ) از همون اول مکالمه اینجای این دو نفر رو با این اهنگا تصور کردم ..نظر یادتون نره بدید بهم دلم براتون تنگ شده یه چیزی بگید که ببینم هستیددد
دیگه همین خدافظظظ
بوس بوس^^
___________

"ز ماشین خوشگلم گمشو بیرون لویی! "

لویی لبخند زد . لبخندی که نشون می داد بعد از این همه مدت بلاخره روحش ارضا شده .مدت ها بود هری رو ندیده بود!

"فکر می کردم به سلام کردن خیلی اهمیت میدی "دست هاش روی سینه اش به هم گره خورد.

هری چند باری پلک زد .شاید خواب بود، شاید هم هنوز توی کلاب مونده بود و کلارا معتقدش کرده بود تا از اون دارو ها مصرف کنه و حالا توهم زده بود، توهم چه کسی هم زده ، لوییِ دوست داشتنی!

"الان ..." دهن هری بسته شد چون هیچ حرفی نداشت بزنه. لویی طوری به صندلی تکیه زده بود و ریلکس بود که انگار نه انگار یک سال پیش به فاجعه ترین حالت ممکن همه چیز بینشون تموم شد. چشم های لویی خط افتاده بود و انشگت هاش رو به هم کشید.

هری حتی نمی تونست عصبانی باشه!

"برو بیرون لویی "

"خواهش میکنم که کیف پولت رو پیدا کردم" و لبخندی عمیق تر .

زبون هری گوشه لبش رو لمس کرد، سرش رو بالا پایین برد و بعد برای بار هزارم مطمئن شد لویی واقعیه( کیک نیست)

"تعقیبم میکنی ؟"لحن هری شکاک و اروم بود .

"اتفاقی دیدمت ..عوض شدی ، موهات رو کوتاه کردی! استایلتم عوض شده"صادق بود، برای یه قرار کاری اونجا بود ، قراری که بعد از دیدن هری رها شد چون دیدن هری اونجای شهر و طوری که عوض شده بود حواس لویی رو پرت می کرد.

هری حالا حسش می کرد، اینکه خشم توی رگ هاش وجود داره و نبض میزنه.

"ممنون که اطلاع دادی ، واقعا فکر نمیکردم موهام کوتاه شده باشه "

"گوشت تلخ تر هم شدی ، اما به نظر نمی رسید ناراحت باشی ، با خوشحالی می رقصیدی"

هری واقعا عصبانی بود، عصبانی متولد شده بود و تنها راه اروم شدن خارش مشتش کوبیدنش توی صورت لویی بود.این یکی رو از نایل یاد گرفته!

ولی لویی حتی ارزش اون رو هم نداشت، پس روی تنش خم شد و در رو براش باز کرد "بیرون "

چشم های لویی زیر نور ِنورافکن درخشید " چیزای بیشتری هست که دارم متوجهشون میشم ، ببینم این بانداژی که دور ساعدت می بندی جزئی از استایلته؟"