အခန္း(၁၇၈)
စုယာယာကို ခ်န္ရႈံ႕ခ်ီ၏ေပါင္ေပၚမွာ တက္ထိုင္ ထားေစၿပီး ေမာင္းႏွင္ေနေသာကားေပၚမွာ စုယာယာ တစ္ေယာက္ ေၾကာင္ေပါက္ကေလးလို သနားစရာ ေကာင္းစြာ တအင့္အင့္ ညည္းၫူေနရေတာ့သည္။ ကား ၏အလယ္မွာ ေရွ႕ခန္းႏွင့္ေနာက္ခန္းကို ကန႔္ထားေသာ ခပ္ပါးပါးကန႔္လန႔္ကာေလး တစ္ခုရွိေနေသာ္ျငား အန္ ကယ္ေက်ာင္ ၾကားသြားမည္ဆိုး၍ စုယာယာမွာ အသံ က်ယ္က်ယ္ မထြက္ဝံ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ခ်န္ရႈံ႕ခ်ီကေတာ့ ဆိုးလြန္းပါ၏။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ သူမရဲ႕အထိမခံနိုင္သည့္ ေနရာကို ရွာေဖြၿပီး သူမကို ေအာ္ငိုရေအာင္ ဖိအားေပး ေနေတာ့သည္။
အၾကင္သူ၏သဲႀကီးမဲႀကီး တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ သူမ ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ ေပ်ာ့ေခြလာသလို ခံစားေနရေတာ့၏။ မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ အျဖဴေရာင္အလင္းတန္းတစ္ခု ဖ်က္ ခနဲလက္သြားၿပီး မသိစိတ္ေၾကာင့္ ေခါင္းကို ငုံ႕ကိုင္း၍ ထိုသူ၏ပခုံးကို ကိုက္လိုက္မိေတာ့သည္။ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္ေနရေတာ့၏။
အထြတ္အထိပ္မွာ ႏြေဉီးေရတို႔ စီးက်လာခဲ့ၿပီး ေနာက္ ေထာင္မတ္ေနေသာ ေက်ာက္စိုင္ႀကီးကို စြတ္ စြတ္စိုခဲ့ေလၿပီ။
သူမ၏တုံ႕ျပန္မႈတို႔က ခ်န္ရႈံ႕ခ်ီအား မီးစပ်ိဳးေပးခဲ့ရာ သူမထံ အရာအားလုံးကို ေပးအပ္လိုက္ေစေတာ့သည္။
'ညင္းဆဲမႈ'အၿပီးတြင္ စုယာယာမွာ ခ်ည့္နဲ႕ေနကာ အား တစ္စက္မွ မက်န္ခဲ့ေတာ့ေပ။ ခ်န္ရႈံ႕ခ်ီက သူမကို ေပြ႕ထားၿပီး ထိုသူ၏လက္ေမာင္းေတြၾကားမွာ တိုးေဝွ႕ ေနရေတာ့သည္။ သူမက ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ စကားဆို၏။
"ေလာင္ကုန္း, ယာယာနဲ႕႐ႊီခ်ဳံခြင့္တို႔ၾကား ဘာဆို ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး.. အင္တာနက္ေပၚကလူေတြက အလ ကား ေပါက္ကရ ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကတာ... ယာယာ တို႔က ဒီတိုင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြပဲရယ္"
သူမရဲ႕မက္ေဆ့ခ်္ကို ရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ ခ်န္ရႈံ႕ခ်ီသည္ သူမအား အထူးတလည္ လာႀကိဳေပးခဲ့ပါသလို သူမ ကားထဲဝင္သည္အထိ ခ်န္ရႈံ႕ခ်ီသည္ ၿပဳံးေနဆဲျဖစ္၏။ စုယာယာ အစကေတာ့ ထိုအခြင့္အေရးကို အရယူ၍ သူ႕ကို ရွင္းျပခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ သူကေတာ့ တားျမစ္ခဲ့သည္။ သူတို႔ျပန္ေရာက္မွ ေျပာၾကမည့္အေၾကာင္း ေျပာ၏။ သို႔ ေသာ္ သူ႕ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ့ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနဆဲ ဆိုသည္မွာ သိသာလွ၏။ အနည္းဆုံးေတာ့ စုယာယာ သိ၏။ မဟုတ္ရင္ သူမကိုဒီလိုမ်ိဳး ညင္းဆဲလိမ့္မည္ မဟုတ္!
