SOLD TO THE ABANDONED BILLIONAIRE HUSBAND

KABANATA 22: Please, be gentle.

"Let go of me, you big dumb fuckers!!"

Hindi pa man tuluyang nakakaladkad palabas ng silid si Raquel ng mga guwardiya ay pumulupot na ang mga braso ni Ezekiel sa aking baywang mula sa likuran.

I can sense his superiority and possessiveness lingering around me, no matter how I am contradicting those senses.

Kinagat ko ang ibaba kong labi at binura ang mga natitirang luha sa aking mga mata saka nilakasan ang aking loob.

Ito ang unang pagkakataon na muli kaming nagkita ni Raquel sa loob ng tatlong taon. Dinadalangin ko na sana'y hindi lang panaginip ang pangyayaring ito. Sana'y hindi panaginip ang pangako niyang tutulungan niya akong makalas sa lugar na 'to.

"Did you use my shampoo?" Tumaas ang mga balahibo ko sa braso nang amuyin ni Ezekiel ang buhok at leeg ko nang may intimasyon. Mas humigpit ang pagkakayakap niya sa akin na kinapigil ko pa ng hininga.

Mula sa labas ng silid na aming kinaroroonan ay narinig ko ang pagtitili at pagwawala ni Raquel. Pero umaakto si Ezekiel na parang walang nangyayari sa kasalukuyan at pawang kaming dalawa lang ang tao sa mundo.

"You smell even better with my scent printed on you." ang mainit niyang hininga ay bumubuga sa sensitibo kong tainga.

Nahihirapan akong napalunok ng laway.

"M-Masakit ang katawan ko, Ezekiel," nilandas ko ang mga kamay ko sa braso niyang nakapulupot sa baywang ka, kahit pa ayaw ko siyang hawakan, para lamang tangkain siyang pahintuin sa ginagawa.

Subalit para lamang akong kumakausap sa isang bingi. Ang mainit niyang dila ay agad na lumapat papasok sa butas ng aking tainga.

Impit akong napahalinghing. Tumaas ang isa niyang kamay sa aking dibdidb saka iyon minasahe.

"D-Dahan-dahan lang, please..." Pinanood ko ang eksperto niyang kamay at lihim na nakagat ang aking labi.

Ayaw ko mang magtunog malandi o masiyahan sa ginagawa niya ay wala namang magagawa ang mga pakiusap ko na tumigil na siya.

Sa tuwing nagmamakaawa ako na tumigil siya ay mas lalo siyang ginaganahan, at mas lalo lang akong nakakawawa. Siguro, kung hihiling lang ako sa kaniya na magdahan-dahan, kahit papaano ay pakikinggan niya ako? Kung hindi... wala na akong magagawa kundi ang itikom na lang ang bibig ko.

Naramdaman kong natigilan siya panandalian, saka marahang kinagat ang dulo ng aking tainga.

Nag-init ang mukha ko nang maramdaman ang paglumanay ng paraan niya ng pagmasahe ng aking dibdib, nakinig siya sa hinaing ko.

"Tingnan mo 'ko," pag-uutos niya pa.

Binaling ko ang aking leeg upang lingunin siya at tingnan. Nagtama ang mga mata namin. Ang isa niyang kamay ay hinaplos ang aking pisngi. Subalit salungat sa kilos niya, ang mga mata niya ay walang kasing-lamig.

"Raquel's life will be in danger if you happen to see her again." pinisil niya ang magkabila kong pisngi at bayolente akong hinalikan sa labi.

Kinagat niya ang ibaba kong labi dahilan upang bumuka iyon at malayang makapasok ang malikot niyang dila.

Ako naman ay natigilan. Hindi ako naniniwalang magagawa niyang saktan si Raquel, kapatid niya 'yon!

Kinagat ko ang dila niya sa aking bibig. Napamulat siya ng mga mata at matalim akong tinitigan, bago niya binawi ang mga labi saka bahagyang nilayo ang mukha sa akin.

Inunahan ko siyang magsalita. "Napatunayan mo na'ng demonyo ka, hindi mo na kailangang gamitin pa si Raquel... unang-una, kapatid mo siya at—"

"She's not my real sister anyway," he cut me off with harsh words. "She's just been adopted, brought by father from an orphanage, who clings and bites on me like a damn mosquito."