Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Wolves - Hoofdstuk 5}*

'vader ik ben thuis' ik trek mijn jas uit en gooi mijn tas op de grond, 'in de keuken' hoor ik hem zeggen. 'nee niet alweer' zit hij in zichzelf te mompelen, 'vader' ik loop de hoek om naar de keuken en hou de deurpost vast. Ik zie mijn vader een pan met eten weg gooien, terwijl hij bladzijden uit een kookboek aan het zoeken is.

'je kookt' zeg ik bijna versteld, 'emh ja' zegt hij. Ik ga met mijn vingers over het keukeneiland, 'was het leuk op school?' vraagt mijn vader als hij de pan heeft leeg gegoten. 'ja, ik heb veel nieuwe dingen geleerd' zeg ik, ik pak de steel van een andere pan die op her vuur staat en schud hem heen en weer.

'maar voor wie kook je eigenlijk?' vraag ik, mijn vader kijkt me aan 'ik heb een date' zegt hij. Mijn ogen worden groter, 'míjn vader heeft een date, naar ongeveer één jaar' zeg ik verrast. 'ik heb haar vanmiddag ontmoet in het café om de hoek, en het klikte zo erg. Toen heb ik haar op een date gevraagd bij ons thuis, maar nu weet ik niet wat ik moet koken. Of ze vegetarisch is of ze van groente houd' mijn vader ijsbeert heen en weer door de keuken. Een korte melodie klinkt door het huis, ik pak de huistelefoon uit de woonkamer.

'met Aria' zeg ik, 'Aria? Met Melanie, is Benjamin daar?' ik kijk mijn vader aan met een glimlach. 'wie is het?' vraagt hij, 'hij is bezig' zeg ik langzaam. 'oh, kun je hem vertellen dat onze afspraak een half uurtje later plaats vindt' zegt ze, 'ja, natuurlijk. Maar ik moest tegen u zeggen dat hij de date liever naar het café van daarnet wilt verplaatsen' zeg ik. 'Aria, wat doe je?' vraagt mijn vader, ik hoor even niks aan de andere kant van de telefoon.

'Melanie, ben je er nog?' vraag ik, 'ja, half zeven bij het café toch' zegt ze voor de zekerheid. 'ja, dan ziet hij je straks' zeg ik, 'oké, dag' niet gauw daarna hangt ze op. Mijn vader kijkt me vol hoop aan, 'jullie date is naar een half uur later verplaats, in het café waar jullie elkaar hebben ontmoet. Zodat je niet hoeft te koken' zeg ik.

Hij neemt me in zijn armen, 'je bent de liefste dochter die vaders ooit hebben gekend' zegt hij. 'ja ja, maar je hebt nu nog maar één uur voordat je naar het café toe moet. Kleed je maar om' zeg ik, mijn vader geeft me een korte kus op mijn voorhoofd en haast zich naar boven.

Ik ruim de pan van het voornhuis en gooi het verbranden eten in de vuilnisbak, plots ruik ik een merkwaardige lucht door de keuken. Ik loop op de geur af en kom uit bij de oven, ik maak hem open en er komt een wolk met rook uit. Kuchend waai ik met mijn hand heen en weer, wanneer ik weer iets kan zien zie ik gebrande koekjes. Ik mompel wat in mezelf, en haal de koekjes uit de oven.

Al snel is het één uur later.

'je ziet er perfect uit' zeg ik, 'dank je, allemaal dankzij jou' zegt mijn vader. Ik trek zijn das strakker, 'en vergeet niet, geef complimenten aan haar' zeg ik. 'dank je' mijn vader pakt zijn sleutels van het sleutel rek, 'maar niet teveel complimenten, anders lijk je een creep' zeg ik. 'ja' mijn vader pakt de deurknop vast, 'neem bloemen mee' zeg ik. Ik pak wat bloemen uit de vaas en geef hem aan mijn vader, 'dank je' hij doet de deur open.

'nee, geen bloemen. Wacht wel, maar dat is te opdringerig. Goed doe de bloemen, maar geen compliment. Nee, een compliment maar geen bloemen. Of misschien' mijn vader onderbreekt me, 'Aria ik houd van je, maar als ik nu niet ga. Ben ik er over tien jaar nog niet' zegt hij. 'oké, dan zie ik je om tien uur. Weet je wat, maak daar maar half elf van' zeg ik, mijn vader knikt en loopt de deur uit.

100 lezers, tank u