Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Omega - Hoofdstuk 3}*

P.O.V. Emma

Na alles wat ik zei, is ze niet gekomen. Na alles wat ik deed, heb ik haar niet kunnen overhalen. Ergens wist ik dat ik dat niet zou kunnen, dat zou maar een iemand kunnen. Max. Ik loop de grens over Whitemore, het is een verlaten dorpje. Niemand weet hier eigenlijk nog van, dat hebben we allemaal te danken aan Diana. Niet dat ze een keuze had, ze geloofde ergens in waar wij allemaal geloofde. En kijk wat er met haar is gebeurd, ze is gevangen genomen door Max en Jason. Ze zoeken naar mij, en op dit moment is het niet het beste moment voor mij om hier te zijn. Maar mijn vriendin is hier, en ik moet haar reden.

Ik loop verder over de legen straten, iedereen is hier gevlucht. Van mensen, tot bovennatuurlijke wezens. De enige die hier nog wonen zijn Jason en Max, eigenlijk. Valerie is weg gerend, ik had ook niet veel van haar verwacht. In de verte hoor ik iemand schreeuwen van pijn, in mijn wolvensnelheid ren ik er naar toe. Daar tref ik Noah, zijn huid ligt vol bloed en hij ligt erbij alsof hij zo doodt kan gaan. 'wat is er gebeurd?' vraag ik, 'J-Jason' zegt hij. 'hij krijgt er van langs' zeg ik vol woede, 'nee, hij bracht me naar Max. Hij deed dit' zegt hij.

'zijn vriend? Waarom' zeg ik, 'sorry, maar dat kon ik niet echt vragen. Ik werd namelijk gemarteld' zegt hij. Ik kijk hem met een blik vol schuld aan, 'doodt me' zegt hij. Ik kijk hem vragend aan, 'nee' zeg ik. Hij houdt zijn hand vol moeite om hoog, 'zie je deze ring, het is een jagersring. Als ik wordt vermoordt door een bovennatuurlijk wezen, kom ik terug. Heel' zegt hij. Ik kijk hem even aan, 'goed' ik haal een hap adem. Diana gaat me hier voor straffen, zo erg. 'maar, breng me naar Valerie haar huis. Daar heb ik iets liggen wat je echt moet lezen' zegt hij, ik knik. Ik leg mijn handen aan de beiden kanten van zijn hoofd, 'kan ik voor de zekerheid een zwart op wit contract hebben, als je écht doodt gaat. Voor het geval dat Diana achter me aan komt in mijn slaap, of een vloek op me legt' zeg ik. 'doe het nou maar gewoon' zegt hij, ik haal een hap adem. Ik sluit mijn ogen en kijk de andere kant op, met een snelle beweging draai ik zijn nek om.

Als ik aangekomen ben in Valerie haar huis, leg ik Noah op de bank. Hij is zwaarder dan dat hij eruit ziet, ik vraag me af hoe zo'n dun lichaam al dat voedsel binnen kan houden. Ik kijk het huis rond, het is verlaten maar de spullen van Valerie liggen er nog. Er ligt iets op de eettafel, een soort envelop. Ik maak hem open, er zitten allemaal papieren in. Ik haal een random papiertje eruit, Jason staat erop.

Jason Young, wees gewaarschuwd voor hem Hij mag dan normaal lijken, dat is hij niet. Jason Young is een weerwolf, niet zomaar een. Hij is een weerwolfjager, de weerwolf die op zijn eigen soort jaagt

Staat er geschreven, 'dus je hebt het al gevonden?' Noah wordt wakker zonder enige wonden. Hij komt om de tafel staan, 'je bent terug' zeg ik vol opluchting. 'moet ik dat contract nog onderteken?' vraagt hij met een glimlach, 'waar was je eigenlijk?' vraag ik. Hij kijkt me even aan, 'als je als mens doodt gaat kom je op een andere plek, maar als je bovennatuurlijk bent blijf je op deze wereld. Natuurlijk niet hier op aarden, ik bedoel als een weerwolf doodt gaat dan zal je hem niet weer terug vinden hier. Maar laten we dan zeggen dat hij aan de andere kant van de wereld is, letterlijk. Het verschil is dat zij ons wel kunnen zien, maar wij hun niet' zegt hij. 'wat je wilt zeggen is dat je aan "de andere kant" was' zeg ik, 'zo iets' zegt hij.

'waarom heb je me niet vertelt dat Jason een weerwolfjager is die op weerwolven jaagt?' vraag ik, 'het leek me niet toepasselijk' zegt hij. 'ik zoek nu al vier jaar uit hoe ik Jason kan vermoorden, me vertellen dat hij op me jaagt omdat ik een weerwolf ben. Zou wel verstandig zijn' zeg ik, 'dat is niet hoe het werkt, als jager kan je elke weerwolf vermoorden die je wilt. Maar om hem écht doodt te krijgen, heb je een staak nodig. Helemaal van zilver, elke jager heeft er een. Als hij je eenmaal raakt, móét hij je wel vermoorden' zegt hij. 'waar is die van jouw?' vraag ik, 'veilig verborgen, mijn vrienden zijn weerwolven. Ik wil ze geen pijn doen' zegt hij. Ik glimlach, 'maar wat ik niet snap is hoe Jason aan zo'n staak kwam, je kan niet zomaar een weerwolfjager worden' hij pakt een paar papieren uit de envelop.

'misschien omdat zijn moeder een weerwolfjager was, en zijn vader een weerwolf' hoor ik opeens, ik kijk recht in de ogen van Jason. Mijn aderen worden donkerder, en ik voel mijn wolf op komen. 'rustig, wolf. Je wilt toch niet dat ik je vermoordt?' vraagt hij met een grijns, 'wat doe je hier?' grom ik. 'dat kan ik net zo goed aan jouw vragen, weet je dat het gevaarlijk is hier. Vooral omdat een gevaarlijke weerwolfjager je zoekt' zegt hij, 'je hebt me, wat wil je hebben?' vraag ik. Hij komt dichter naar me toe, maar net wanner hij bij me is. Gaat hij op een stoel zitten, en doet zijn voeten op de tafel.

'wereldvrede, natuurlijk' zegt hij, 'waarom ben je dan hier?' vraag ik. Hij kijkt me bedenkelijk aan, 'mijn vriend, Max heeft zijn menselijkheid nu al vier jaar uitgeschakeld. En we hebben al meer bereikt dan ik dacht, alleen zijn menselijkheid begint steeds terug te keren. Vooral als er iemand steeds zegt dat zijn broer nog leeft' zegt hij, 'dat is hij ook' zeg ik. Alsof hij me niet gehoord heeft gaat hij verder, 'en dan heb je nog altijd die Aria Wright, die hem altijd brieven moet sturen' hij geeft een geïrriteerd geluid. 'vertel gewoon wat je hier doet' Noah mengt zich in het gesprek, hij heeft een zilveren staak in zijn nek gelegd. 'ik wil geen gevecht, vooral niet eentje met een medelid. Het enige wat ik wil weten is waar Aria is' zegt hij, ik wissel een blik met Noah. 'waarom zullen we je dat vertellen' zeg ik, 'omdat ik het vraag, omdat ik haar wil leren kennen of misschien omdat ik nog niemand heb vermoordt vandaag. In tegenstelling tot jouw' hij kijkt mij aan. 'waarom ben je bevriend met Max, als hij een weerwolf is?' vraag ik, 'omdat hij aardig is en een vriend nodig heeft' zegt hij met een glimlach waarvan ik moet kotsen. 'ga je me nog vertellen waar Aria is?' vraagt hij, 'waarom zou ik?' vraag ik. 'omdat ik ook jouw vraag heb beantwoordt' zegt hij, 'nee' zeg ik kort. Hij staat op uit de stoel, 'ik weet dat je haar wilt beschermen, laten we daarom een deal maken. Ik geef je Diana en dat vertel je mij waar Aria is, je vond haar toch nooit leuk' zegt hij. Ik wissel even een blik met Noah, 'ik wil Diana ook terug, maar Aria heeft je zelf vertelt dat ze niets te maken wilt hebben met deze wereld' zegt hij. 'onzin' zegt Jason, 'hoe vaak heeft ze iets van je afgepakt, wil je geen wraak nemen?' hij komt dichter naar me toe. 'nee' zeg ik, hij gaat met zijn hand door mijn haren. 'laten we afspreken niet te liegen, wil je wraak nemen?' vraagt hij, 'bevrijd je Diana?' vraag ik. 'we zijn vrienden, jíj en ik' zegt hij, 'Harvard, Cambridge' zeg ik. Hij grijnst, 'ik beloof je, hier ga je geen spijt van krijgen' zegt hij. Voordat ik iets kan zeggen is hij weg, 'wat heb je gedaan?!' schreeuwt Noah.