Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{True Mate - Hoofdstuk 3}*

Met mijn pen tik ik op mijn tafel, naast me zit Diana en voor ons zitten Noah en Max. De leraar komt de klas in, 'iedereen pak je spullen, de les gaat beginnen' de leraar gooit zijn tas op zijn bureau. 'weet je zeker dat alles goed gaat, dat hij niks met je heeft gedaan. Want je hoeft me maar wat te zeggen, en hij zal er voor boeten' zegt Diana, 'D. ik ben oké, dat heb ik je al gezegd vandaag. Ongeveer tien keer, deze minuut' zeg ik.

Ze glimlacht, 'ik ben gewoon bezorgd, de laatste paar weken ben ik zo druk bezig met mijn studie dat ik je nauwelijks zie. Ik wil gewoon weten of alles goed gaat' zegt ze. 'het gaat goed, dat je bezig bent met je studie is juist goed. Je denkt aan je toekomst, dat is goed. Voor jouw en mij' zeg ik, ze omhelst me. 'Ariana Wright kun je naar de directeur komen, hij wilt je spreken' hoor ik door de spiekers van school, ik laat Diana los.

Max en Noah draaien zich naar me toe, 'waarom wilt de directeur je spreken?' vraagt Noah. 'daar kom ik zo achter' ik stap op van mijn stoel, wanneer ik langs Max loopt vlecht hij zijn hand in die van mij. 'wees voorzichtig' zegt hij, ik knik en loop weg.

Ik klop op de deur, 'binnen' hoor ik iemand aan de andere kant zeggen. De deur gaat met een kraak open, 'Aria, ga zitten' zegt meneer Johnson. Hij zoekt in een paar papieren, ik kom voorzichtig naar hem toe en kom voor hem zitten. Na een lange stilte begin ik met praten, 'waarom wilde u dat ik zou komen?' vraag ik.

Hij kijkt me aan, vervolgens staat hij op van zijn stoel om tegenover me op zijn bureau te zitten. In zijn hand heeft hij een papiertje staan, hij laat het me zien. 'weet je wat dit is?' vraagt hij, 'mijn rappoort' zeg ik langzaam. Hij geeft me het papiertje en vouwt zijn handen in elkaar. 'wat zie je erop staan' zegt hij, 'mijn cijfers' zeg ik.

Hij zucht, 'Aria jouw cijfers zijn hoger dan de leraren hier op school, maar je aanwezigheid ligt nog al op het randje' zegt hij. 'wat bedoelt u daarmee, ik haal hoge cijfers waar ik mijn best voor doe' zeg ik, 'ik wil dat je gaat studeren op de beste school van Amerika' zegt hij.

Mijn ogen worden groter, 'dat ligt in het noordwesten van ons land' zeg ik. 'dat weet ik Aria' zegt hij, 'ik weet dat ik hoge cijfers heb, maar die mensen daar. Zij zijn werkelijk fantastisch' zeg ik. 'dus lijkt het je leuk om daar te studeren?' vraagt hij, 'ja, meer dan wat dan ook. Maar mijn vader heeft nooit zoveel geld om dat te kunnen betalen' zeg ik. 'dat is geen probleem, ik heb namelijk gebeld met de directeur en hij heeft naar je cijfers gekeken. Als je wilt heeft hij volgend jaar een studiebeurs voor je' zegt hij, 'een studiebeurs' herhaal ik. 'ja, het enige wat je hoef te doen is om de laatste dagen echt op tijd in de klas te zijn en niet meer spijbelen' zegt hij, 'ja, natuurlijk' zeg ik.

De bel gaat, ik sta op. 'ik moet maar naar mijn les' zeg ik, 'ja, ga maar' zegt hij. Ik draai me om, maar wil nog wat vragen. 'hoelang duurt zo een studiebeurs?' vraag ik, 'ongeveer vier á vijf jaar' zegt hij. 'maar dat betekent dus dat ik vier of vijf jaar uit Whitemore ben' zeg ik, 'soms moet je jezelf kiezen, boven de ander' zegt hij.

Ik bijt op mijn onderlip, 'ik ben niet een van die mensen' zeg ik zuchtend. Meneer Johnson staat op en loopt naar me toe, 'ik verloor mijn zoon afgelopen jaar' zegt hij. 'het spijt me' zeg ik, 'hij wilde naar die school, laat kansen die je krijgt niet zomaar van je weg nemen door een ander' zegt hij.

Hij geeft me een envelop met de naam van de school erboven, 'het enige wat je hoeft te doen is een ticket te kopen en de rest staat al voor je klaar' zegt hij. Ik knik, ik draai me om maar hij houd me tegen. 'denk er alsjeblieft over na' zegt hij smekend, 'zal ik doen' hij geeft me de envelop.

Dit is misschien niet het beste hoofdstuk, maar hij is nodig.