Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Wolves - Hoofdstuk 13}*

'wanneer je iemand nodig had, was zij de eerst die me hielp. Waarover ik ook zeurde, zij luisterde. Nu, heb ik niemand meer. Rust in vrede Anna'

Ik open de twee kerk deuren, blijkbaar heb ik zoveel geluid gemaakt dat iedereen naar me kijkt. Ik loop naar een pak met water en was mijn handen erin, de helft van de mensen zijn weer recht gaan zitten. Ik loop tussen de banken door, Max zit op een van de banken naast Jake. Hij maakt oogcontact met me, maar ik kijk weg.

Mijn ogen zoeken naar Diana, naast haar zit nog een leeg plekje. Ik loop ernaar toe en ga naast haar zitten, de vrouw die daarnet sprook heeft haar plaats ingewisseld met een man. 'je bent gekomen' fluistert Diana, 'je had me nodig' zeg ik terug. 'ik heb je lang niet gezien' ze kijkt me aan, 'je zei dat ik je met rust moest laten, dus ik deed dat' zeg ik. 'h-het spijt me, ik had je niet de schuld moeten geven. Alleen omdat je nieuwe bent' zegt ze, dit maal kijk ik haar aan. 'we zijn altijd nog vrienden' zeg ik, 'wat moest ik toch zonder jou' we omhelzen elkaar en kijken veder naar de ceremonie.

'Er worden nu kaarsen uitgedeeld en twee vlammen. Door iemands vlam aan te steken, laten we zien dat we ondanks ons verlies. We sterk blijven' zegt een mevrouw, ik krijg een kaars en zoek iemand die hem wilt aansteken.

'mag ik je kaars aansteken?' hoor ik iemand achter me, Max. Ik kijk in zijn stralende bruine ogen, ik wil mijn mond open doen om wat te zeggen. Maar sluit hem omdat ik niks weet te zeggen, daarom geef ik een zacht knikje. Hij pakt steekt mijn kaars aan, zachtjes tikt Max mijn hand aan. Als ik niks te zeggen heb, draait hij zich om. 'Max' zeg ik zachtjes, hij draait zich weer naar me om.

Maar iemand tikt me op mijn been aan, ik draai me om. Er staat een klein meisje, 'zou u mijn kaars willen aansteken?' vraagt ze. Ik glimlach en knik, 'maar natuurlijk' zeg ik. Ik zak door mijn knieën en steek haar kaars aan, 'doe wel voorzichtig' zeg ik. 'oké, mevrouw' ze doet haar borst vooruit en draait zich om en loopt weg, ik glimlach en draai me om naar Max. Maar hij is weg.

Na de ceremonie mogen we naar huis, en ik loop naar mijn auto. 'wat wilde je daarnet zeggen' hoor ik achter me, daar staat Max. Ik open mijn mond, maar bijt mijn lippen weer dicht. Langzaam open ik mijn mond weer, 'heb jij Julian vermoord?' vraag ik. Max zijn ogen worden groter, 'Aria' begint hij. 'heb je Julian vermoord? Ja of nee?' herhaal ik, met zijn tong gaat hij over zijn lippen.

'ik weet niet' zegt hij terwijl hij zijn hoofd schud, ik zet een stap naar voren. 'je weet toch wel of je iemand vermoord hebt of niet' ik sta zo dichtbij hem, dat ik alleen stukje naar voren hoef te gaan om hem te moeten kussen. 'ik weet het niet, ik heb er geen invloed over' hij kijkt naar beneden, maar ik pak met mijn hand zijn hoofd vast zodat hij me wel moet aan kijken.

'zou je mij ooit vermoorden?' ik kijk recht in zijn ogen. 'nee' zegt hij, 'waarom niet?' vraag ik. Hij pakt mijn polsen vast en haalt mijn handen naar beneden, 'ik zou jou nooit pijn willen doen' zegt hij. 'hoe kan het zijn dat je de brand hebt overleefd?' vraag ik, 'dat kan ik je niet vertellen' hij kijk naar zijn handen.

Even wordt het stil tussen ons, 'ik wel' met mijn hand ga ik door zijn haren. 'anders kon ik nooit dit doen' ik buig voorzichtig naar voren, en voordat ik het weet zijn mijn lippen op die van hem gedrukt. Hij verwijdert zijn lippen van die van mij, hij opent zijn ogen.

'ik kan het niet' hij kijkt naar mijn handen in die van hem, 'je bent zo speciaal, je bent knap en toch ben je aardig tegen iedereen. Ik kan je dit niet aan doen' maakt hij af. 'wat?' vraag ik, 'verliefd op je zijn, alleen aan jou te kunnen denken. En van jou verwachtten dat je dat ook doet' zegt hij. 'ben je verliefd op me? Hoe zit het dan met Emma' hij knijpt zachtjes in mijn handen, 'Emma betekent niets voor me, jij bent de enige van wie ik hou' zegt hij.

Even sta ik stil, niet wetend wat ik moet zeggen. 'ik moet gaan' zeg ik, ik draai me om en doe het portier open. 'Aria' probeert hij nog te zeggen, 'nee, het is goed. Ik moet alleen gaan' zeg ik. 'voordat je gaat, móét ik het weten. Voel je wat voor mij?' vraagt hij, ik doe moeite om mijn onderlip niet in te slikken, 'nee, het spijt me' ik stap de auto in en rij weg.