Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{True Mate - Hoofdstuk 26}*

'mag ik mijn ogen openen?' vraag ik, 'nee' zegt hij. 'en nu?' vraag ik, 'geduld is een schone zaak' zegt hij. Ik kijk hem aan, 'wat zei je?' vraag ik. 'niets' zegt hij snel, ik sluit mijn ogen weer. 'en open ze maar' zegt hij, ik open mijn ogen. Ik sta in het grasveld achter mijn school, 'dit is een van mijn favorieten plekken, maar waarom zijn we hier?' vraag ik kijkend om me heen. 'waarom is dit je favorieten plek?' vraagt hij, 'omdat' begin ik. 'omdat ik je deze plek liet zien, dít is de plek waar je verliefd op me werd, dít is de plek die ik je móést tonen. Dit is de plek waar al je gevoelens aanwezig zijn' zegt hij, ik wil wat zeggen maar houd mijn mond dicht.

'je wolf word alleen actief zonder volle maan, als je gevoelens er mee te maken hebt. De reden waarom ik nu niet verander' gaat hij veder, hij loopt als een leraar heen en weer. 'sla me' zegt hij, ik kijk hem vragend aan. 'ik ga je niet slaan' zeg ik, hij komt dichter naar me toe en doet mijn haar achter mijn oor. 'zeg nou niet dat je dit mooie gezicht van mij niet wilt slaan' zegt hij, 'ik ga je geen pijn doen' zeg ik. Hij haalt zijn schouders op, 'wie niet horen wilt, moet voelen' zegt hij. Hij staat in de vechthouding en slaat me, zo hard dat ik op de grond val. 'au' zeg ik, 'kom op, sla me' zegt hij. 'ik ga je niet slaan' zeg ik, hij schopt me in mijn rug. Ik kreun van de pijn, hij zakt door zijn knieën. 'ga je me nu slaan?' vraagt hij, 'nee' ik bijt op mijn lip. Hij zucht en draait zich om, 'hoe moet ik je leren om je te kunnen beheersen, als ik niet eens weet waardoor je het niet kan beheersen' zegt hij.

Ik rol op mijn rug en sta op, 'het spijt me, dit was een slecht idee' zeg ik. 'maar ik denk wel iemand te kennen die het uit je haalt, wacht hier' zegt hij, hij rent in weerwolvensnelheid weg. Ik kreun en laat me weer op de grond vallen, ik had nooit moeten in stemmen. Ik sluit mijn ogen, het is half negen en ik ben moe. Maar voordat ik ook maar kan slapen, word ik door mijn keel op getild en tegen een boom aan gedrukt. 'hey lieverd, heb je me gemist?' klinkt de stem van Valerie, ik zie Max achter haar. 'wat doet zíj hier?' vraag ik, 'ook een goedemorgen prinses, ik ben speciaal zo vroeg op gestaan om jouw te martelen' zegt ze.

Ik probeer me los te rukken, maar Valerie is te sterk. 'er is één manier om weer te kunnen ademen, je kan me vermoorden' zegt ze, ik slik. 'ik kan je niet vermoorden' zeg ik, ze lacht. 'dan word dit een leuke dag' zegt ze, ze gooit me naar de andere kant van het veld. Met een knal beland ik op de grond, ik hoor mijn ribben breken. 'Max vroeg me om je innerlijke wolf tevoorschijn te halen, en omdat dat te doen moet ik je raken of pijn doen. Ik ga hier zo van genieten' zegt ze, ze pakt me weer op en laat me vallen. 'sla me' schreeuwt ze, ze helpt me opstaan. 'nee' zeg ik, ze maakt van haar handen vuisten en slaat me in mijn maag. Ik knal naar achteren, 'ik snap jouw niet, ik had alles van je afgepakt. En toch lig je hier, niet eens instaat om me terug te slaan. Hoe zielig is dat?' zegt ze. Ze schopt me, vele malen.

-stitches-

Na een tijd zucht ze, 'dit gaat niet helpen, fysieke pijn zal haar niet breken' zegt ze tegen Max. Met een hand bij mijn maag en de ander steunend op de grond, probeer ik op te staan. 'probeer wat anders, ik kan haar niet helpen als ik niet weet wat haar breekt' zegt Max, 'ze is net een plastic glas, je gooit het op de grond. Maar het wilt niet kapot' zegt ze. 'knip het dan kapot' zegt Max, Valerie draait zich naar me om. 'kijk wie er nog leeft' ze komt naar me toe, 'het spijt me Valerie, je kan me simpel weg niet breken' zeg ik. 'dat is wat jij denkt, laten we praten over je vader. Benjamin was zijn naam' zegt ze, 'laat hem hier buiten' sis ik. Valerie kijkt met een glimlach naar Max, 'ik denk dat ik onze plastic glas net heb door geknipt' zegt ze.

Ze kijkt me weer aan, 'wat moet hij zo teleurgesteld zijn dat zijn eigen dochter tegen hem liegt, weet hij dat je een gruwelijk monster ben' zegt ze. Ik voel mijn wolf naar boven komen, maar adem rustig in en uit. Max gaat naast Valerie staan, 'ga veder' zegt hij. 'voel je je niet schuldig?' Valerie komt dichter naar me toe, 'als jij niet voor Max had gekozen, zou je vader nu gelukkig zijn. Ik voel volgens mij zelfs medelijden, jij bent degene die in de weg zit van je vaders geluk' zegt ze. Adem in, en adem uit. 'Aria, zie je wat je nu doet. Je houdt het onder controle, dat is wat je moet doen' zegt Max, 'we zijn écht nog niet klaar, pas als ze vecht zijn we klaar' zegt Valerie. 'ze gaat niet vechten, dat weet jij zelfs' zegt Max, 'dan laten we haar geen andere keuze maken' zegt Valerie. Ze kijkt me weer aan, 'wat zou jouw plastic glas door midden laten scheuren?' vraagt ze in haar zelf.

Ze loopt heen en weer, 'Diana?' ze kijkt me aan. 'niets' zegt ze, 'Noah?' vraagt ze. 'weer niets' zegt ze, 'Jake?' vol hoop kijkt ze me aan. 'niets' ze staat stil, er komt een langzaam glimlach op haar lippen. 'Max' zegt ze, ik slik. Blijkbaar heeft ze dat gezien, voordat ik het weet is Valerie er van door met Max. Ik sta snel op, ik kijk om me heen. Maar ze zijn echt weg. Jake had me deze week wat geleerd, iets wat hij de Zoeking noemt. Ik druk mijn rechterhand op de grond en sluit mijn ogen, ik concentreer me op Max. 'wat als ze niet ko komt?' zegt Max, 'ze zal komen, geloof me' zegt Valerie. Ze staan op een brug, ik ga weer recht staan. De enige brug die in Whitemore is grenst met de nabije stad, de Whitemorebrug.

Ik ren er in weerwolvensnelheid naar toe, 'dat duurde lang' zegt Valerie met een scheef gezicht. Ze heeft Max bij zijn nek opgeteld en hij hangt boven het water, 'gaat alles goed?' vraag ik aan hem. 'denk je?' zegt hij, ik kijk Valerie aan. 'ik weet dat jullie willen dat ik mijn wolf oproep, maar Max vermoorden gaat mij niet helpen' zeg ik, 'ik kan het altijd proberen' zegt Valerie. Max zijn gezicht wordt rood, 'je hoeft alleen je wolf op te roepen' zegt ze. Ik zie mijn aderen donkerder worden, maar meer niet. 'ik snap niet waarom je hem eigenlijk nog redt, ik bedoel hij brak je hart. Drie keer. Ik zou hem al lang vermoordt hebben' zegt ze, 'ik ben niet zoals jouw' zeg ik. 'je hebt gelijk, je bent erger' zegt ze, 'ik zal nooit zo harteloos zijn als jouw' zeg ik. 'echt niet? Kom hier en red Max dan' zegt ze, ze knijpt zijn nek dicht en ik zie het bloed stromen. 'ik zeg het je nog een keer, laat hem met rust' zeg ik, 'wat ga je daar tegen doen, lieverd?' vraagt ze.

Ik sluit mijn ogen en als ik ze open doen veranderen ze van kleur, mijn tanden worden groter en ik kijk haar aan. 'laat hem met rust' schreeuw ik, ik ren op haar af en duw haar het water in. Ze laat nog net op tijd Max los, we zinken met ze tweeën naar beneden. Ik druk haar tegen de stenen, ze probeert ze te bewegen. Maar zonder succes. Bijna had ik haar vermoordt, totdat ik besefte wat ik deed. Ik zwem met haar naar boven en help haar op de kant, ik kuch het water uit mijn systeem. Even kijk ik naar Valerie, ze opent haar ogen en kijkt me aan. 'goed gedaan' zegt ze, vlak daarna sluit ze haar ogen weer. Max komt naar ons toegelopen, 'dat was geweldig' zegt hij. Valerie haar nagels zitten nog in zijn nek, 'ik kon je niet doodt laten gaan' zeg ik. Hij staat voor me stil, 'dank je' zegt hij. 'wat gaan we nu doen?' vraag ik, 'nou, ik weet je zwakte' zegt hij. Hij doet zijn arm om me heen en we lopen naar boven, 'en we zijn best wel ver gekomen, en ik heb honger. Zin in ontbijt?' vraagt hij.

Ik maak me los van Max, 'Max het is uit, hoe hard het ook voor mij is. Het is over, bedankt voor de hulp en misschien zou ik het vaker nodig hebben. Maar jij en ik zullen niet meer samen komen' zeg ik. 'waar heb je het over?' vraagt hij, 'we hebben het drie keer uit gemaakt, die tijden waren zo verschrikkelijk en zijn ze nu ook. Ik wil niet hetzelfde meer voelen, het spijt me. Maar ik geef onze hoop op' zeg ik. Hij slikt, 'vrienden?' vraagt hij. 'altijd' zeg ik, ik ren in weerwolvensnelheid weg.

**********************

Bedankt voor jullie rea op het vorige hoofdstuk, blijkbaar heeft iedereen zo zijn eigen mening. Maar ik heb het boek pas afgeschreven, en ik denk dat de helft van jullie me gaan haatte.
*ongemakkelijke lach.