Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Wolves - Hoofdstuk 8}*

{See you again - Wiz Khalifa feat.Charlie Puth}

'It's been a long day without you my friend' zingen Diana en ik hard mee, Diana rapt bij het stukje van Wiz Khalifa zelfs mee. Of zoiets, ik heb gezegd dat ze rapte, maar ik heb nooit gezegd dat ze kon rappen.

Nadat we het café hebben verlaten hadden zijn we naar Diana's huis gegaan om daar om te kleden voor het feest, haar huis is net een villa misschien groter een herenhuis. Al wonen ze maar met ze vieren in huis.

'Diana, Diana' schreeuwt er iemand, ik zet de muziek zachter en er komt iemand Diana's kamer ingelopen. De jongen die naar binnen loopt heeft een gelijkenis van Diana, ze hebben beiden groene ogen.

'Diana, ik zit al uren te schreeuwen dat de muziek wat zachter moet. Ik moet leren voor het geschiedenisproefwerk van maandag' zegt hij, 'en dan? Daar heb je nog twee dagen voor, Julia' zegt Diana terug. 'het is Julian voor de duizendste keer' zegt hij boos, 'wat jij wilt, Julia. Aria en ik zijn hier bezig we gaan naar een feest, je weet wel. Een plek waar jij niet mag komen' Diana loopt naar haar broer. 'ja, blijf dat vooral denken. Doe de muziek in ieder geval zachter' met die woorden verlaat Julian de kamer, Diana pakt de telefoon uit mijn handen en zet de muziek harder.

'jij en je broer hebben een geweldige broer-zus relatie zo te zien' zeg ik, 'hij is mijn broer niet' zegt Diana. Ik kijk haar aan, 'op mijn dertiende ben ik geadopteerd, blijkbaar vonden mijn ouders me te vervelend en zorgde er maar voor dat ik iemands anders zorg werd' maakt Diana gebroken af.

'h-het spijt me' zeg ik, 'jij kunt er niks aan doen' zegt ze. Even gaat er een lange stilte door de kamer, totdat mijn telefoon "Shut up and dance - Walk The Moon" afspeelt. Diana en ik begin zonder het te weten hard te lachen, en mee te zingen.

Na nog zo een tien andere nummers is het zeven uur, 'zullen we gaan?' Diana komt naast me liggen op haar bed. 'waarom niet' we staan op en lopen naar beneden, voetstappen lopen gelijk op de trap. 'waar is het feest eigenlijk?' ik kijk Diana aan, 'achter de school is een groot bos, daar ongeveer' zegt ze.

'weet je zeker dat ik je niet moet brengen naar het feest?' een vrouwelijk figuur komt naar ons toegelopen, 'nee, Rosalie. Het lukt mezelf allemaal wel' zegt Diana. Ze staat voor haar stil, 'je weet dat je ondanks alles je me altijd "ma" of "moeder" kan roepen' ze gaat door Diana's haar. 'ik ben er niet klaar voor' ze haalt Rosalie 's hand weg, ze knikt. 'Aria laten we gaan' zegt ze, ik knik en loop achter haar naar buiten.

Net wanneer ik naar buiten wil lopen houd Rosalie me tegen, 'Aria ik weet dat je Diana pas kent, maar ze voelt zich op haar gemak bij jou. Als er iets is wat ik voor haar kan doen, het maakt niet uit wat. Zou je me dat willen vertellen?' zegt ze.

'ja natuurlijk, je bent overigens nog steeds haar moeder' zeg ik, Rosalie schud haar hoofd. 'ben ik niet en zal ik ook nooit zijn' ze houd de trap leuning vast, ik zie het verdriet in haar ogen.

'je hebt niet het bloed of de DNA nodig om familie te zijn. Geloof me, over een paar dagen zal ze dat beseffen' zeg ik. 'dank je' zegt Rosalie, 'maar nu moet ik gaan, Diana wacht op me' zeg ik. Ik draai me om, 'veel plezier op het feest' ik loop naar de auto van Diana die al om me zat te wachtte.

'was het een leuk gesprek?' vraagt ze als ik in de auto zit, 'Diana, als ik iemand zou hebben die zo van me zou houden als Rosalie, hoefde ik niks anders' zeg ik. 'je hebt je vader nog altijd' ik kijk haar aan, 'de liefde tussen moeder en dochter is ander dan vader en dochter' ze kijkt naar beneden.

'wat denk je dat ik moet doen?' vraagt ze, ik leg mijn hand op haar knie. 'ik zal hetzelfde zeggen als bij Rosalie, je hebt niet het bloed of de DNA nodig om familie te zijn' zeg ik, Diana start de motor van de auto en we rijden weg. Onderweg zie ik dat ze in haar gedachten verzonken is, ik besluit daarom uit het raam naar buiten te kijken.