Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Omega - Hoofdstuk 1}*

P.O.V. Max

Ik loop naar de voordeur, een brief van Aria. Mijn hart gaat sneller kloppen, de afgelopen vier jaar stuurt ze me elke maand wel één of twee brieven. Ik loop mijn kamer in en pak een grote doos, daar gooi ik de brief in. Vlak boven de andere brieven, ik heb er nog geen een open gemaakt. 'weer een brief?' hoor ik iemand zeggen, ik draai me om.

Ik grijns als ik zie wie het is, 'Jason, ik vroeg me al af waar je bleef' zeg ik. Vlak nadat Aria vertrok, heb ik het uit geschakeld. Er was tenminste niets meer voor mij om het nog aan toen doen, en toen had ik Jason ontmoet. Hij heeft het niet in geschakeld, hij is een weerwolf net zoals ik. Misschien beter, 'wat zaken onderhandelen' zegt hij. Hij komt naar me toe gelopen, hij kijkt naar de grote doos voor me. 'Aria?' vraagt hij, 'wie anders' zeg ik.

'je moet ze verbranden' zegt hij, 'sorry?' vraag ik. 'wie ben jij en wat heb jij met mijn vriend Max gedaan, de gevaarlijke en moordlustige weerwolf die elk normaal mens het dorp heeft uitgestuurd' zegt hij, dat was ik vergeten.

Sinds Jason bij mijn is gaan wonen is er veel verandert, Whitemore is niet langer een plaats dat op elke kaart staat. Door een spreuk die Diana heeft gedaan kunnen alleen bovennatuurlijke wezens Whitemore in, en als ze binnen zijn leven ze onder de regels van mij en Jason. 'heeft Diana al iets gezegd?' vraag ik, hij kijkt me aan. 'waar denk je dat ik was, die genieperige heks zegt geen enkel woord' zegt hij, 'laat mij met haar praten' zeg ik. 'weet je nog hoe dat de vorige keer afliep?' vraagt hij, ik denk terug. 'laat me het nog een keer proberen, daarna mag je doen wat je wilt met haar' zeg ik, hij knikt.

Ik loop mijn kamer uit naar de kelder, daar hangt Diana. Letterlijk, Jason heeft haar met haar handen in de lucht vastgebonden. Ik pak wat water in de koelkast, 'heb je dorst?' vraag ik, ze kijkt me giftig aan. 'ga toch weg' zegt ze, ik zucht. Ik pak een stoel van de zijkant en kom voor haar zitten, 'we kunnen dit doen zonder dat er gewonden vallen' zeg ik.

Ik open de fles met water, 'loop naar de hel' zegt ze. Ze zit onder de wonden, 'wat jij wilt, Jason!' schreeuw ik. Hij komt er aan, samen met Noah. 'wat doet hij hier?' vraagt ze, 'heeft hij je dat niet vertelt? Hij kwam terug, voor jouw' ik loop naar Noah toe. 'laten we een deal maken, we laten Noah in leven. Als jij vertelt waar Emma is' zeg ik, 'waarom wil je weten waar ze is, ze is toch niet van nut' zegt ze. Ik kom naar haar toe, 'dat zijn mijn zaken' zeg ik. Ze is meteen stil en zegt niets, 'goed, maar zeg niet dat ik je geen kans heb gegeven' zeg ik.

Mijn hand verandert in een klauw, 'Max ik ben je vriend' Noah wilt naar achteren lopen. Maar Jason houdt hem tegen, 'het spijt me, maar ik heb geen vrienden' zeg ik. Met mijn klauw ga ik over zijn gezicht, hij schreeuwt het uit van de pijn en valt op de grond. 'Noah' zegt Diana, ik kijk haar aan. 'ga je het me nu wel vertellen?' vraag ik, ik kom naar haar toe. 'ik vraag me af wat Aria gaat doen als ze je nu zo ziet, je eigen vrienden pijn doen. Hoe zielig' zegt ze, ik geef haar een klap in haar gezicht.

'houd je mond, of vertel waar Emma is' zeg ik, 'maar wat zou ze anders zeggen, ze is vast gelukkig met een andere jongen. Een betere jongen en boven dat, een jongen die haar niet in de steek laat' zegt ze. 'ik liet haar niet in de steek, zij deed' zeg ik, 'geloof je dat echt?' vraagt ze. Ik ben even stil, maar pak mezelf al snel op. 'waar is Emma?' vraag ik, 'je kan beter vragen waar Aria is' onderbreekt Jason ons. Ik draai me naar hem om, 'wat bedoel je?' vraag ik. 'ik praat al de hele tijd met Diana over Emma, maar ze heeft het alleen maar over ene Aria, wat betekent dat Emma op weg is naar Aria' zegt Jason, ik kijk Diana. Dankzij haar blik weet ik dat hij gelijk heeft, Emma wat ben je van plan?