*{True Mate - Hoofdstuk 32}*

247 20 0
                                    

P.O.V. Diana

Ik sta binnen in de aula, het is helemaal vol met ouders en leerlingen in toga's. Jake vertelde me net wat er gebeurd is met Aria, hij heeft gelijk. Wat er ook gebeurde, we konden het zonder Valerie oplossen. Ik loop naar Aria en Noah die druk aan het praten zijn, hun gesprek valt stil als ik kom. 'natuurlijk, elk gesprek valt stil wanneer ik kom' zeg ik, Aria en Noah kijken elkaar aan. 'ik zie je later wel' zegt Aria en loopt weg, 'wat heb je deze week? Ben je jaloers?' vraagt Noah. 'ik? Je bent al de hele week bent Aria en wanneer ik vraag om af te spreken, ben je al met haar' zeg ik, 'wil je weten waarom ik de hele tijd met Aria ben?' vraagt hij. 'heel graag' zeg ik, 'Aria en ik zijn aan het uitzoeken wie mijn tante heeft vermoordt, sorry dat ik dat nu deze hele week aan het doen ben. Maar ik móét weten wie het heeft gedaan' zegt hij.

Ik trek me terug en begin me te schamen, 'het spijt me, ik had je moeten vertrouwen' zeg ik. 'de enige vraag is, wat doe jij met Jake?' vraagt hij, 'wat? Jake? Ik haat hem' zeg ik. 'zo ziet het er niet uit' zegt hij, ik slik. Zou nu Aria het weet? Noah het ook mogen weten? 'je kiest hem boven mij?' hij kijkt me verstelt aan, 'Noah' zeg ik. Hij wilt me niet aan kijken, 'na alles wat we hebben mee gemaakt' zegt hij. 'zeg het niet' zeg ik, 'vertel me dan, wat is zo belangrijk dat je me laat vallen voor Jake?' vraagt hij. Ik ben stil, 'dat dacht ik al' hij loopt weg.

Ik krijg een traan in mijn ogen, 'gaat alles goed?' hoor ik naast me. Valerie. 'ga weg, wat doe je hier?' vraag ik, 'ik ben hier voor je, ik ben nog steeds je moeder' zegt ze. Ik glimlach, 'je hebt gelijk, je bent mijn moeder. Mijn biologische moeder, die vrouw naast die lege stoel in de verte is mijn échte moeder' zeg ik. 'ik weet dat je boos bent omdat ik Aria uit mijn roedel heb gezegd, maar het is beter voor iedereen' zegt Valerie, 'ja, dat is de reden waarom je beter niet hier kunt zijn. Wanneer de Rayon broers iemand nog had, was Aria daar altijd. Ze ging doodt voor ze. Nu heeft ze hun nodig, maar die kans heb je van ze afgepakt. Je kan mijn moeder zijn, maar ik zal het nooit aanvaren' na die woorden loop ik naar Rosalie. 'met wie sprak je?' vraagt ze, 'een oude vriendin, ze zal uit mijn leven gaan nadat ze haar diploma heeft' zeg ik. Wetend dat Valerie het heeft gehoord, ik richt me op het podium voor me. De directeur staat op het podium, hij houdt een speech en deelt daarna de diploma's uit.

Wanneer hij mijn naam zegt, sta ik op van mijn stoel en wordt er geapplaudisseerd. Ik loop naar het podium en neem mijn diploma in mijn handen, ik kijk de zaal rond. Mijn vrienden, tot mijn familie tot totaal onbekende zitten in de zaal. 'hier sta ik dan, na zes jaar op deze school ga ik eindelijk studeren. Wij allemaal. En ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ben al alles vergeten van wat ik heb geleerd' zeg ik, ze beginnen te lachen. 'we hebben het allemaal gehaald en daarvoor mogen we heel blij zijn' zeg ik, het publiek klapt in zijn handen en ik loop het podium af.

Na de uitreiking loop ik alleen naar buiten, Aria had contact met me proberen te zoeken. Maar ik heb haar genegeerd, ik het iedereen genegeerd. 'wat is er?' hoor ik achter me, ik draai me om. Aria. 'niets' zeg ik, 'waarom negeer je me dan?' vraagt ze. 'Noah en ik hebben het uit gemaakt' zeg ik, 'het spijt me' zegt ze. 'nee, je snapt het niet' zeg ik, 'doe ik wel, Max en ik zijn ook pas uit elkaar' zegt ze. 'je snapt het echt niet, Max zal terug naar je gaan in een hartslag. Maar ik moet vechten voor iemand. Misschien weet je het niet, maar we leven in twee verschillende werelden. Jíj leeft bent iedereens eerste keuze, ik niet' zeg ik, 'het spijt me' zegt ze . 'het ergste van alles is dat je niet eens moeite doet' zeg ik, 'Max gaat trouwen' er rolt een traan van haar wang. 'ja, dat is het verschil. Ik zal vechten voor degene van wie ik houd, jij zal hem los laten' met die woorden verdwijn ik uit haar beeld.

'waarom heb je me niet vertelt dat Max gaat trouwen?' ik kom Jake zijn kamer in gelopen, hij zit nog steeds Twilight te lezen. 'gefeliciteerd met je diploma, ik zag je maar je negeerde' hij kijkt me aan, 'met wie gaat Max trouwen?' vraag ik. Hij gaat recht zitten, 'met Tessa' zegt hij, ik kijk hem vragend aan. Ik wil wat zeggen, maar sluit mijn mond. 'het is niet dat hij wilt, het is zijn lotsbestemming' Jake gaat van zijn bed af, 'hij mag niet met haar trouwen, je kan niet trouwen als je niet van diegene houdt' zeg ik. 'hij heeft geen menselijke kant meer, weet je. Hij kan geen liefde voelen, verdriet of een ander menselijk gevoel' zegt hij, 'waarom hielp hij Aria dan? Als liefde geen gevoel is' zeg ik. 'ze hoorde bij onze roedel, je doet alles om je roedel te bescherm. Denk maar aan een grote harige familie' zegt hij, 'wanneer gaan ze trouwen?' vraag ik. 'maandag' zegt hij, 'over twee dagen?' schreeuw ik. 'rustig, tenzij je wilt dat de kangoeroes in Australia het ook horen' zegt hij, hij trekt zijn jas aan. 'en waar ga jij naar toe?' vraag ik, 'wensen dat ik maandag ga overleven' hij loopt langs me weg. 'je kan niet weg gaan, Max mag niet trouwen met Tessa. Hij houdt van Aria' zeg ik, ik loop achter hem aan.

'D, ik weet dat je je zorgen maakt over de toekomst van je vriendin. Maar ze Aria kan heus wel voor zichzelf zorgen' zegt hij, 'sorry, maar is dit het effect of het feit dat ze nu een Omega is' zeg ik. Hij kijkt me aan, 'je hebt gelijk, Max en Aria mogen niet met elkaar praten zonder dat Valerie dat weet. Laat staan samen zijn, dus als je het niet erg vindt. Moesten we niet naar een diploma feest die jíj had georganiseerd?' vraagt hij. Hij opent de deur, 'kom je?' vraagt hij.

Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu