Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Wolves - Hoofdstuk 38}*

'je bent er, ongeveer een kwartier te laat' zegt Jake, 'sorry, ik moest zaken doen' zeg ik. 'zaken?' vraagt hij, 'niks om je zorgen te maken, lieverd' ik loop naar binnen en iedereen kijkt me aan. 'gaan jullie me altijd zo blijven aan kijken, dank zij jullie voel ik me nu Obama. Alleen dan veel knapper' zeg ik, 'en veel egoïstischer' zegt Jake naast me. 'kan je Aria gewoon roepen' zegt Max, 'even wachten Dolfje weerwolfje, ik waarschuw jullie. Als dit een of andere grap is, had je me beter in dit lichaam kunnen houden' ik sluit mijn ogen en val neer op de grond.

********************************************

Ik maak mijn ogen open, weer met zo een hoofdpijn. Max helpt me op staan, ik ben zo te zien in hun grote woonkamer. 'ben je oké?' vraagt Max, 'nu nog wel' zeg ik. Iedereen staat op en kijkt me aan, ik laat Max zijn hand los en loop naar Diana. 'wees een goede heks, zorg goed voor jezelf en laat me trots op je zien' mijn ogen beginnen tranen te krijgen, 'ik kan je nog reden' zegt ze. Ik pak haar hand, 'dat weet ik' zeg ik.

Ik loop naar Noah, 'ik weet dat ik hier spijt van ga krijgen, maar let goed op Diana. Wees een goed vriendje, en probeer niet te snel te gaan in jullie relatie' zeg ik. 'ik ga je missen, Aria' hij neemt me in zijn armen, 'ik jouw ook' zeg ik.

Emma komt naar me toe gelopen, 'ik weet dat jij en ik geen goede band hadden, maar ik ga je missen' zeg ik. Ze neemt me zo erg in haar armen dat ik bijna stik, 'het spijt me voor wat er gebeurt' zegt ze. 'ik het niet jouw schuld' zeg ik, 'dat is het wel, en ik zal er alles aan doen om het recht te zetten' zegt ze. Ik knik en kijk naar Jake, ik loop naar hem toe.

'ik weet niet wat ik moet zeggen, een simpele "dag" of "tot ziens" is niet wat je wilt. Vooral omdat je denkt dat ik een fouten keuze heb gemaakt' zeg ik, 'je hebt de keuze gemaakt om dood te gaan, ieder persoon met hersenen zou daar tegen op zijn' zegt hij. 'wat zou jij doen dan? Jezelf boven Max kiezen?' vraag ik, we kijken naar Max.

'wat wil je doen als je vader merkt dat je "dood" bent? Zeggen dat je een studiebeurs hebt gekregen in Alaska? Hoe groot is de kans dat hij je gaat geloven?' vraagt hij, ik slik. 'Jake, ik snap niet waarom je het zo erg vind? Denk je dat het voor mij makkelijk is, dood te gaan terwijl je nog zoveel dromen voor je hebt?' een traan rolt over mijn wang, hij doet mijn haar achter mijn oren en gaat met zijn lippen naar mijn oor.

'ik verloor mijn vriendin twee jaar geleden, ik kon niks doen om mijn vriendin te redden. Bij jouw kan dat wel, maar dat wil je niet. Ik doe dit niet voor jouw, maar voor mijn broer. Als jij dood gaat, gaat hij met je mee. En ik kan het niet toestaan dat mijn broer verloren gaat, door een meisje. Dus als ik het je moeilijk maak, dan spijt het me' zegt hij, hij draait zich om en loopt weg.

Max komt naar me toe, 'wees niet bang, mijn broer kan nog al overgevoelig zijn' hij pakt mijn hand vast. 'heeft hij gelijk, als ik dood ga. Verlies je jezelf dan?' vraag ik, 'ja, misschien' zegt hij. Ik zucht en kijk naar beneden, 'nee, niet verdrietig zijn. Dit is het laatste moment dat je kan doen wat je wilt, in zo een kleine tien minuten. Dus niet verdrietig zijn, wat wil je de laatste minuten van je leven nog doen?' vraagt hij.

Ik glimlach, 'weet je hoe vreemd het is dat ik weet dat ik na negen minuten er niet meer bent? Dus ik heb geen flauw idee wat ik wil doen' zeg ik. 'ik weet wat' hij pakt zijn telefoon en speelt een liedje af, 'wat als ik je uitnodig voor een dans?' vraagt hij. 'ik wist niet dat je kon dansen' zeg ik met een glimlach, hij pakt mijn handen vast en draait me een rondje. Hij trekt me dichter naar hem toe, 'overtuigend genoeg?' vraagt hij. 'ja' ik leg mijn hoofd op zijn borstkast, ik hoor een telefoon af gaan. 'dat is mijn telefoon, een minuut' zegt Noah, hij schuift zijn wekker uit.

Ik kijk naar Max en pak zijn hand vast, 'ik ben verliefd op je, zo erg dat ik van je hou. Het spijt me' zeg ik. Ik druk een kus op zijn lippen, 'ik hou ook van jouw' zegt hij als hij me los laat. Ik kijk om me heen, ik voel me zwakjes in mijn hoofd en zie wazig. Een hard geluid klinkt door mijn oren, alsof ik op de grond ben gevallen. Maar ik sta nog rechtop, het is Jake. Ik loop wankeling naar hem toe, hij ligt op de grond en probeert naar adem te happen.

We staan met ze alle om hem heen, ik ga op de grond zitten en leg zijn hoofd op mijn knieën. Ik ga met mijn hand door zijn haren, 'wat is er aan de hand?' vraag ik. Zijn ademhaling wordt langzamer en zijn pols hartslag ook, 'Jake, hij gaat dood' zeg ik. Ik merk dat ik Diana nergens zie, 'waar is Diana?' ik kijk dit maal naar Noah. Hij opent zijn mond en doet hem daarna weer dicht, net wanneer hij het antwoordt wilt zeggen. Voel ik niks meer en val neer.

Bijna het einde...........