Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Omega - Epiloog}*

Ik knipper een paar keer met mijn ogen, 'sorry, ik heb je niet verstaan' ik kijk om me heen. Ik ben in het kantoor van de directeur, 'ik zei, dat het leuk is dat je hier op school komt' zegt Jake met een glimlach. Daarna staat hij op en loopt hij weg, 'ik wilde u niet lastig vallen' ik haal een hand door mijn haren. 'nee, het is juist fijn dat er een nieuw meisje op school komt' zegt meneer Johnson, hij legt me alles uit en geeft me een map waar ik alles kan vinden.

Ik groet hem als ik naar buiten ga, en hij zegt dat ik naar hem toe kan komen als ik niet weet waar ik anders naar toe moet. Dat was de meest vreemde dag die ik kon hebben, ik kijk op een televisie in de gang. Daar staat de datum op van vandaag, 23 September 2015. Ik kijk vragend naar het bord, ik zou beweren dat ik. Maar die gedachten haal ik uit mijn hoofd, het zou zeker een droom moeten zijn geweest. Wat dacht ik wel niet, weerwolven, heksen en vampiers. Straks moet ik nog naar het gekkenhuis, er komt een glimlach op mijn lippen als ik daar aan denk. Maar een meisje waar ik tegen aan bootst haalt me uit mijn gedachtes, ze kijkt me vuil aan. Haar gezicht zit onder de make-up, ik wil wat zeggen maar ze is me voor. Dit klinkt ergens bekent, 'gaat het?' haar vuile blik verandert in een bezorgen.

'ja' ik houd haar hand vast en trek me om hoog, 'ik ben Emma, en ik heb jouw nog niet eerder gezien' zegt ze met een glimlach. Ik mag haar wel, 'Ariana Wright, ik ben nieuw hier. Maar noem me Aria' zeg ik. Ze glimlacht, dan komt er een jongen naar ons toe gelopen. 'gaat alles goed? Ik zag dat er iemand viel' zegt een onbekende jongen, 'alles gaat goed, Max' de jongen legt zijn hand om haar heen. 'weet je het zeker?' Max bekijkt Emma goed, 'ja, we bootste tegen elkaar aan. Ik ben ook zo onhandig' zegt ze lachend. Max kijkt me aan, 'ik ben Max, Emma haar vriendje' bij die woorden bloost Emma.

Ik knik om eerlijk te zijn is Max wel knap, 'als je een rondleiding wilt kan ik hem je altijd geven' zegt Max. 'ik kan het zelf wel vinden' bedenk ik als ik de tortelduifjes bekijk, ze zien er zo schattig uit samen. Wie ben ik om tussen hun beiden te komen? Ik zet mijn kleding even goed en loop langs ze weg, 'wacht heel even' zegt Emma. Ik draai me om, 'vanavond hebben we met een paar vrienden een spelletjesavond, je kunt komen als je wilt' stelt ze voor. 'dat lijkt me leuk' zeg ik, ik draai me om en loop weg.

Ik loop over de stoep langs het park, deze plek komt me bekent voor. Alles om me heen komt me bekent voor, ik besluit op een bankje te zitten in het park. Het is er rustig, 'is deze plek vrij?' vraagt een jongen. Hij heeft donkere haren en bruine ogen, 'Jake?' vraag ik. Hij glimlacht en komt naast me zitten, 'dat is inderdaad mijn naam' zegt hij. 'maar ik kan me niet herinneren dat jij jouw naam zei' zegt hij, 'Aria' zeg ik kort. 'dat is een prachtige naam' zegt hij, 'ik zag je vandaag op school, en mijn broer heeft me gepusht om naar je toe te gaan' hij haalt twijfelachtig een hand door zijn haren. 'dus je hebt me gestalkt?' vraag ik lachend, 'zo iets' zegt hij. De sfeer gaat van ongemakkelijk naar iets minder, we praten een tijdje over van alles.

Hij maakt me een paar keer aan het lachen, waarna hij me met een prachtige blik aan kijkt. 'Aria, eindelijk' hoor ik achter me, Jason. Ik schrik en ga automatisch dichter naar Jake toe, 'ik snap dat je het niet fijn vind dat je met je vader naar Whitemore moest verhuizen, maar dat betekent niet dat je zomaar weg kan' zegt hij met een strenge blik. Ik voel Jake zijn hand op de mijne, blijkbaar zit ik zo dicht op hem. 'en deze jongen is?' vraagt Jason, 'Jake' Jake steekt zijn andere hand uit en Jason schudt hem. 'we moeten echt gaan' zegt Jason ongeduldig, ik kijk Jake even aan. 'ik moet gaan' zeg ik, hij knikt. 'zie ik je dan vanavond?' vraagt hij, vanavond. Oh ja, Jake is de broer van Max, als het volgens mijn droom ook zo ging. 'ja, vanavond' ik sta op, en hij volgt. Zachtjes drukt hij een kus op mijn wang, ik voel mijn hart sneller kloppen en mijn wangen rood worden. Daarna loopt hij weg en ben ik alleen met Jason, 'nieuwe flirt, ik mag hem niet' zegt hij.

We lopen in stilte naar huis, niet dat ik geen zin heb om te praten. Maar ik wil niet iets verkeerds zeggen, we lopen naar huis. Als we binnen zijn omhelst een man, mijn vader. Hij leeft nog? Ik ben echt zwaar getast, volgens mij moet ik naar het gekkenhuis. 'ik dacht dat ik je kwijt was' zegt hij bezorgt, 'ze was bij mij' zegt Jason. Mijn vader glimlacht naar hem, 'je zou je broer moeten bedanken' zegt mijn vader. 'stiefbroer, ze wilt niet dat iemand met zo noemt' Jason haalt ongemakkelijk een hand door zijn haren, 'het maakt niet uit, ik heb nog nooit eerder een broer gehad. Dus je kan die plaats altijd nemen' zeg ik. Voordat ik het weet neemt hij me in zijn armen, 'het spijt me dat je moeder dood is, maar ik kon niet haar en jouw redden' zegt hij treurig. Er komt een brok in mijn keel, 'ik weet het, maar ze is nu op een betere plaats. Dat weet ik zeker' zeg ik.

Ik klop op de deur, in mijn droom was dit het huis. Maar tegenwoordig weet ik ook niet meer wat een droom is, en wat niet. 'Aria! We zaten al op je te wachtte' zegt Emma blij, ze stapt opzij zodat ik binnen kan komen. Er zitten na, Jake nog vier andere mensen. 'jij moet Aria zijn?' een meisje met blonden haren komt naar me toe, 'ja' zeg ik. 'ik ben Tessa, en die jongen daar is Julian. Mijn vriendje' bij het laatste kijkt ze hem aan, 'en ook mijn broer' een roodharig meisje komt bij ons staan. 'Diana?' vraag ik, ze kijkt me vragend aan.

'nee, Cassie is de naam' zegt ze met een glimlach, 'sorry, je doet me denken aan een oude vriendin' zeg ik. 'het geeft niet' zegt Cassie, 'en ik ben Noah' zegt een jongen met blonden haren. 'laten we beginnen met de spelletjesavond, de bourbon is koud en als het op is sturen we de verliezer naar de kelder' zegt Max met een glimlach, we lopen met ze alle naar de bank. 'we spelen altijd in teams, maar dat maakt niet uit. Aangezien Jake hier ergens moet rondlopen' zegt Emma, na die woorden komt Jake naar de woonkamer gelopen. Hij heeft twee flessen bourbon in zijn handen, en glimlacht als hij mij ziet. Hij legt de bourbon op tafel naast het spelbord en komt naast me zitten, 'dus wij moeten een team vormen' begint hij. 'ik denk het' zeg ik, 'je hebt geluk, ik win altijd' zegt hij uitslovend. 'weet je het zeker? Aangezien er nu afleiding is?' vraagt Max lachend, Jake geeft Max een stomp in zijn maag.

Na de spelletjesavond, en nadat iedereen geen zin had om meer te verliezen. Verlaat iedereen het huis, ik ruim met Jake nog de restjes van de avond op. 'vond je het leuk?' vraagt Jake aarzelend, ik kijk hem aan. 'geweldig' ik loop met de glazen naar de keuken en leg ze in het water, 'goed zo, afwassen' zegt Jake streng. Ik geef hem een ongelofelijke blik, ik maak hem nat met het water in de gootsteen. Hij schrikt naar achteren, maar komt al snel bij. Hij pakt de kraan en spuit me nat, ik gil naar achteren en maak hem nat. Op een geven moment val ik door al het water op de grond, op de grond. Jake moet zijn lach in houden, 'je bent echt onhandig' zegt hij. 'je kan me helpen opstaan' ik steek mijn hand uit, maar hij geeft me alleen een hand zeep. Dus besluit ik zelf op te staan, ik wil mijn zeep hand aan hem afvegen. Maar hij houdt mijn pols tegen, ik kijk hem aan in zijn ogen. Hij buigt zich langzaam naar voren, en kust me.

And they lived happliy ever after, didn't they?