Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Wolves - Hoofdstuk 20}*

'hallo Rosalie, is Diana thuis?' vraag ik, 'ja, kom binnen' zegt ze. Ze stapt opzij en ik loop naar binnen, 'ze is boven, samen met Emma' zegt Rosalie. Ik bedank haar en loop naar boven, 'ze heeft mijn vriendje afgepakt' hoor ik Emma zeggen. 'jullie waren al uit elkaar' zegt Diana op een rustige toon, 'als nog, je moet haar niet verdedigen. Ze is een vreemdeling, ze hoort hier niet thuis' zegt ze.

'Diana' zeg ik terwijl ik de deur open, 'Aria, wat doe jij nou hier?' vraagt ze. 'Stef heeft me het antwoordt gegeven van' ik beweeg wat met mijn rechter hand, 'je weet wel' zeg ik. Ze ademt in, Emma kijkt ons beiden aan.

'ik ga wel, ik ben hier niet langer van toepassing' zegt ze, ze stap op en loopt langs me weg. 'Emma, ik had Max niet van je moeten afpakken' zeg ik, ze kijkt me aan. 'toch deed je het, net zoals je mijn drinken over me heen hebt gegooid en iedereen tegen me heeft gezet. Jij was degene die dat deed, en nu moet ik er voor straffen' na die woorden loopt ze de kamer uit.

'je hebt ons zeker horen praten?' zegt Diana, ik knik. Ze wrijft in haar handen van opwinding, 'maar wat heb je gevonden?' vraagt ze. 'de familie Wilsons zijn oeroude heksen, ze sterkste om precies te zijn. Zij hebben weerwolven gecreëerd' ik laat het gedeeld van Max en Jake zijn weerwolven achter, 'dat is echt geweldig' zegt ze. 'ik wist dat ik anders was, maar dit is fantastisch' zegt ze, 'ik ben blij dat je het leuk vindt' zeg ik.

Er wordt geklopt op de deur, 'binnen' zegt Diana. Het is Rosalie, ze komt met een groot boek naar binnen. 'omdat je zoveel wilde weten over je familie, heb ik dit voor je' Rosalie geeft het boek aan Diana, meteen bladert ze erin. Het eerste wat me opvalt is dat alle bladzijdes leeg zijn, 'August en ik hebben er al in gekeken, er staat misschien niks in. Dit werd samen met jouw voor de deur gelegd' zegt Rosalie. 'het geeft niet' ze kijkt haar aan, 'het is aardig van je dat je het me dit geeft' Rosalie knikt en verdwijnt weer haar kamer uit.

'jammer dat er niks' begin ik, 'er staan hier wel duizenden spreuken in' zegt ze. 'maar ik zie niks' zeg ik, 'klopt, volgens mij is dit alleen voor mensen die afstammen van de familie Wilsons' zegt ze. 'denk je?' vraag ik, 'ja, dat en het staat voorin geschreven' zegt ze.

'probeer een spreuk' zeg ik, ze bladert even. 'deze kan wel' ze kijkt naar een kaars op haar bureau, 'skraa gata ana' spreekt ze uit. Ik kijk naar de kaars, maar er gebeurt niks. 'weet je zeker dat je het goed hebt uitgesproken?' vraag ik, 'ja' zegt ze versteld . Ik kijk om me heen, de hele kamer staat vol met kaarsen. 'hoe heb je dit' begin ik, maar besluit mijn zin zo te laten. 'misschien wilde ik het gewoon te erg' zegt ze, 'ik denk het' zeg ik.

We lopen door de kamer om alle kaarsen uit te doen, voordat Diana's kamer in de fik gaat. Ik blaas een kaars uit, 'maar je had het over weerwolven, bestaan die dan?' vraagt ze. Ik blaas nog een kaars uit, 'ik heb geen idee, Stef heeft bestanden gevonden van jaren geleden' een gedeelte is niet gelogen. 'er waren namelijk duizenden spreuken van weerwolven in mijn boek' zegt ze, 'wat voor soort?' vraag ik.

'er bestaat blijkbaar een spreuk waardoor weerwolven bij volle maan niet hoeven te veranderen' zegt ze, ik kijk haar aan. 'zou je dat ook willen doen?' vraag ik, 'waarom niet' zegt ze. Ik blaas nog een kaars uit, 'ik word gek van die kaarsen' zegt ze. Ze breng haar handen naar het midden van haar maag en doet ze met een snelle beweging naar buiten, er komt een windvlaag en alle kaarsen zijn uit. 'dat konden we natuurlijk ook doen' zeg ik, ze glimlacht.